Türkiye Selçuklu tarihinin ortaya koyacak yerli kaynaklar oldukça azdır. Bu kaynakları sayısı birkaçı geçmemektedir. Bu kaynaklardan birincisi 680/1282 yılında İbn Bibi tarafından kaleme alınan “El-Evâmirü’l-Alâ’iyye Fi’l-Umûri’l-Alâ’iyye” isimli eserdir. Bir diğer eser ise 723/1323 yılında Aksarâyî tarafından kaleme alınan “Müsameretü’l-Ahbâr ve Müsâyeretü’l-Ahyâr” isimli çalışmadır. Bunlara 765/1364 yılı civarında kaleme alınan “Tarih-i Âl-i Selçuk Der Anatoli” isimli çalışma eklenebilir. Türkiye Selçuklu tarihini ortaya koyacak bir diğer çalışma ise 733/1333 yılında Niğdeli Kadı Ahmed tarafından Niğde’de kaleme alınan “el-Veledü’ş-Şefik ve’l-Hâfidü’l-Halîk” isimli eserdir. Bu makalede Niğdeli Kadı Ahmed’in el-Veledü’ş-Şefik ve’l-Hâfidü’l-Halîk isimli eserinin Ali Ertuğrul tarafından hazırlanan Türk Tarih Kurumu tarafından yayınlanan hâlinin değerlendirilmesi ve tahlili yapılacaktır.