Öğretmenlik mesleği ve okul deneyimi dersleri

Bu çalışmada öğretmenlik uygulaması dersinin etkililiği ve iyi bir uygulama öğretmeninin özellikleri Beden Eğitimi Öğretmeni adaylarının görüşlerine göre tespit edilmeye çalışılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, AİBÜ BESYO Beden Eğitimi Öğretmenliği Bölümü 4.sınıf öğrencileri (N=45) oluşturmaktadır. Araştırmadan elde edilen sonuçlarından bazıları şöyledir; Beden eğitimi öğretmen adaylarının yaklaşık yarısı okul deneyimi dersinin öğrenim yaşantıları için “çok fazla” gerekli olduğunu, ayrılan süreyi yeterli bulduklarını öğretmenlik mesleğinin toplumsal önemine inandıklarını, bu ders yoluyla farklı öğrenci özelliklerini tanıdıklarını belirtmişlerdir. Uygulama öğretmenlerinin sahip olması gereken özelliklere ilişkin görüşleri incelendiğinde; danışmanlık özellikleri bakımından anlaşılır ve açık dönüt vermesi, iyi bir ölçme ve değerlendirme bilgi ve yeteneğine sahip olmasını; kişisel özellikleri bakımından kendine güvenmesini, iyi bir gözlemci olmasını; eğitimsel özellikleri bakımından ders araç ve gereçlerini kullanmayı, özel eğitime muhtaç çocuklarla ilgilenmeyi, alan bilgisinin iyi olmasını, eğitimle ilgili teorilerin pratiğe nasıl aktarılacağını bilmesini, sınıf yönetiminden anlaması gerektiğini “çok önemli” olduğunu belirtmişlerdir.

Teaching profession and practice

In this frame work, the aim of this study is to examine the effectiveness and the characteristics of practice teaching course instructors. The subjects of this study were the 4th year students (n=45) of School of Physical Education and Sport of AIBU who were taking teaching practice course. According to almost half of candidate Physıcal Educatıon Teaching teachers the practice teaching course is mostly needed for their teaching experience, the time allocated for this course is sufficient, they are familiar with individual differences among their students and their experiences have positive effects on their perceptions related to their subject area courses (gymnastics, athletism, volleyball, etc.). When their perceptions in relation to the characteristics of practice teaching course instructors, the followings were highly observed: they should give understandable and clear feedback, dealing with them and having good knowledge on measurement and evaluation in terms of their guidance characteristics, they should easily be communicate with in terms of their personal characteristics, in terms of their professional characteristics, they should use course materials, and they should know how to theory in practice.

PDF

___

BROKER, R. M. Service. (1999). “Context for Teaching Education: An Australian Alternative”. Journal of Education for Teaching. Vol: 25, Issue:2, ss:151-17.
BUYURGAN, S. (2001). “Okul Deneyimi I Dersi İle İlgili İzlenimler”. Çağdaş Eğitim Dergisi. 274: 32-38.
BOOK,C., Byers, J. & Freeman J. (1983). “Student Expectations and Teacher Education Traditions With Which We Can and Can Not Live”. Journal of Teacher Education. ss: 33.
ÇİMER. A. ve S. O. ÇİMER. (2002). “Öğretmen Adaylarının Okullardaki Uygulama Öğretmenlerinin Özellikleri Hakkındaki Görüşleri”. V. Ulusal Fen Bilimleri ve matematik Eğitimi Kongresi. İnternet adresi: http://www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek5/b_kitabi/ PDF/OgretmenYetistirme/Bildiri/+285d.pdf.
DEMİREL,Ö. (1997). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: USEM Yayınları.
GİROD, M. & S. Cavanaugh. (2001). Tecnology as an Agent of Change in Teacher Practice. THE Journal. 28 (9), ss:40-47.
GÖKÇE, E. (2000). Yirmibirinci yüzyılın öğretmeni. Çağdaş Eğitim. 270, Kasım.
GÖKÇE, E. ve C. Demirhan. (2005). “Öğretmen Adaylarının Ve İlköğretim Okullarında Görev Yapan Uygulama Öğretmenlerinin Öğretmenlik Uygulaması Etkinliklerine İlişkin Görüşleri”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 38(1). ss:43-71.
GÜRDAL, A., M. SAĞIRLI ve L. ÜREDİ. (2000). “Okul Deneyimi I’in Öğretmen Adayı ve Uygulama Öğretmeni Üzerindeki Etkileri”. VIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Bilimsel Çalışmaları. Ed: Z. Gökçakan. 01-03 Eylül 1999, Cilt:1, Trabzon: KTÜ Basımevi. ss: 559-568.
HERGÜNER, G., S. ARSLAN ve H. DÜNDAR. (2002). “Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Bölümü Öğrencilerinin Okul Deneyimi Dersini Algılama Düzeyleri”. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 1, Sayı:11, ss: 44-58.
KORKMAZ, İ. ve S. AKBAŞLI, (2001). “Okul Deneyimi I Çalışmasının Öğrenciler Tarafından Değerlendirilmesi”. Eğitim Araştırmaları. 5:1-3.
KÖROĞLU, H., N.BAŞER ve G.YAVUZ. (2000). Okullarda Uygulama Çalışmalarının Değerlendirilmesi”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 19:85-95.
ÖZDEN, Y. (1998). Öğrenme Öğretme. Ankara: Pegem Yayınları.
ŞİŞMAN, M. (2001). Öğretmenliğe Giriş. Ankara: Pegem Yayınları.
VİLLANİ, S. (2002). Mentoring Programs for New Teachers: Models of Induction and Support. California: Carwin Press. Inc. A Sage Publications Company.
YAPICI, Ş. ve M. YAPICI. (2004). “Öğretmen Adaylarının Okul Deneyimi I Dersine İlişkin Görüşleri”. İlköğretim Online. 3(2), ss:54-59. Online: http://ilkogretim-online.ort.tr.
YÖK. (1998). Fakülte-Okul İşbirliği Kitapçığı. Ankara: YÖK/Dünya Bankası Yayınları.