Aykut SARIÇİFTÇİ, H. Seval KÖSE

KORO DERSİ MOTİVASYON ÖLÇEĞİ GELİŞTİRİLMESİ VE ÖĞRENCİLERİN MOTİVASYON DÜZEYLERİNİN KARŞILAŞTIRILMALI OLARAK İNCELENMESİ - DEVELOPING A MOTIVATION SCALE FOR CHOIR EDUCATION AND A COMPARATIVE ANALYSIS OF THE STUDENT’S MOTIVATION LEVELS

Bu araştırmanın amacı, öğrencilerin koro dersine yönelik motivasyonlarının ölçülmesine yönelik olarak Koro Deersi Motivasyon Ölçeği (KDMÖ) geliştirilmesi ve Üniversitelerin Müzik Eğitimi Anabilim Dalı birinci ve dördüncü sınıf öğrencilerinin koro dersine ilişkin motivasyon düzeylerinin, KDMÖ yoluyla ve belirlenen değişkenler açısından karşılaştırmalı olarak incelenmesidir. Betimsel tarama modelinde yürütülen araştırmanın motivasyon ölçeği oluşturma aşamasında 48 maddeden oluşan bir havuz oluşturulmuş, taslak halinde belirlenmiş olan ölçek, görüş alınmak üzere uzmanlara gönderilmiştir. Uzman görüşleri sonucunda ölçek taslağındaki madde sayısı 32 ye düşmüştür Öğrencilerin koro dersine yönelik motivasyon düzeylerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi amacı doğrultusunda, yöntem bölümünde hazırlanma süreci detaylı olarak açıklanan KDMÖ, 8 farklı üniversitenin Müzik Eğitimi Anabilim Dallarında öğrenim gören 505 öğrenciye uygulanarak, birinci ve dördüncü sınıf öğrencilerinin koro dersine yönelik motivasyon düzeyleri; cinsiyet, mezun olunan lise, sınıf değişkenleri açısından incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Koro, Motivasyon, Koro Dersi Motivasyon Ölçeği

PDF

___

Açıkgöz, K. Ü. (1998). Etkili öğrenme ve öğretme, İzmir: Kanyılmaz Matbaası,
Aktop A., ve Erman, K.A., (Tarih yok). Takım ve bireysel sporcuların başarı motivasyonu benlik Saygısı ve sürekli kaygı düzeylerinin karşılaştırılması. 07 Şubat 2014’ tarihinde http://www.bilalcoban.com/index.php?id=dokuman&islem=oku&yer=2&kat=10&no=9 adresinden alınmıştır.
Apaydın, M. (Ekim, 2006). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi II. Ulusal Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Sempozyumunda sunuldu. Büyüköztürk, Ş. (2003). Veri analizi el kitabı. Pegem A Yayıncılık. Ankara.
Baykal, A. (1994). Davranış ölçümünde yapısal geçerlik göstergesi. Türk Psikoloji Dergisi, 33, 45-50.
Baykul, Y. (2000). Eğitim ve psikolojide ölçme: Klasik test teorisi ve uygulaması.Ankara: ÖSYM Yayınları.
Çevik, Suna. (2013). Koro Eğitimi ve Yönetimi. Ankara: Sözkesen Matbaası.
Dede, Y ve Yayman, S. Fen Öğrenmeye Yönelik Motivasyon Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED) Cilt 2, Sayı 1, 2008, sayfa 19-37
Garcia, T. (1995). The role of motivational strategies in self-regulated learning. New Directions for Teaching and Learning, 63, 29–42.
Gökçe, M. (Eylül, 2007). 38. Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi (ICANAS’38) Bildirisi, Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Başkanlığı, Ankara.
İnceoğlu, M. (1985). Güdüleme yöntemleri, Ankara: Ankara Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu Yayınları.
Kara, Ahmet. (2008). İlköğretim Birinci Kademede Eğitimde Motivasyon Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması, Ege Eğitim Dergisi 2008 (9) 2: 59-78.
Karasar, N. (1986). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Köse, H. Seval. (Nisan, 2004). 1924-2004 Musiki Muallim Mektebinden Günümüze Müzik Öğretmeni Yetiştirme Sempozyumu Bildirisi, Isparta.