FEN BİLGİSİ ÖĞRETMEN ADAYLARININ PERSPEKTİFİNDEN MİKROÖĞRETİM UYGULAMALARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Bu çalışmada özel öğretim yöntemleri-II dersinde mikroöğretim uygulamalarına katılan fen bilgisi öğretmen adaylarının mikroöğretim uygulamaları hakkındaki görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Durum çalışmasına göre desenlenen araştırmanın çalışma grubunu iki yıl boyunca uygulamalara katılan 74 fen bilgisi öğretmen adayı oluşturmaktadır. Veriler üç adet açık uçlu sorudan oluşan form ile toplanarak içerik analizi tekniğiyle analiz edilmiştir. Analizler sonucunda, fen bilgisi öğretmen adaylarının mikroöğretim uygulaması hakkındaki düşünceleri olumlu görüşler, olumsuz görüşler ve çözüm önerileri şeklinde üç ana temada toplanmıştır. Olumlu görüşler teması kişisel gelişim, mesleki yeterlilik, öğretim becerileri ve sınıf iklimi olmak üzere dört kategoriden oluşmaktadır. Olumsuz görüşler teması uygulama, performans ve uygulama ortamı olmak üzere üç kategoriden oluşmaktadır. Çözüm önerileri teması ise uygulama, zaman, değerlendirme formu ve eleştiri olmak üzere dört kategoriden oluşmaktadır. Bu sonuçlar doğrultusunda fen eğitiminde mikroöğretim uygulamalarına yönelik çeşitli öneriler sunulmuştur.

EVALUATION OF MICRO-TEACHING PRACTICES FROM THE PERSPECTIVE OF THE PRE-SERVICE SCIENCE TEACHERS

In this study, it is aimed to examine the opinions of pre-service science teachers participating in micro-teaching practices in special teaching methods-II lesson. According to the case study patterned research, study group consisted of 74 science pre-service teachers who participated in the study for two years. The data were collected with three open-ended questions and analyzed by content analysis technique. As a result of the analyzes, the opinions of pre-service science teachers about micro-teaching were gathered in three main themes: positive opinions, negative opinions and solution suggestions. The theme of positive views consi sts of four categories: personal development, professional competence, teaching skills and class climate. The theme of negative views consists of three categories: implementation, performance and application atmosphere. The solution suggestions theme consists of four categories: application, time, evaluation form and criticism. According to these results, various suggestions are presented for micro-teaching applications in science education.

PDF

___

Allen, D.W. (1966). 'Micro-teaching: A new framework for in-service education'. High School Journal, 49, 355-362.
Al-Methan A.E. (2006). Merits of micro-teaching as perceived by student teachers at Kuwait University. INSANIA Journal. 11(2), 271-280.
Altman, H. & Ramirez, A. (1971). Beyond micro-teaching: Some first steps in individualizing preservice training for foreign language teachers. Modern Language Journal, 55(5), 276– 280.
Amobi, F. A. & Irwin, L. (2009). Implementing on-campus microteaching to elicit preservice teachers‟ reflection on teaching actions: Fresh perspective on an established practice. Teacher Education Quarterly, 32, 115-130.
Arsal, Z. (2014). Mikro öğretimin öğretmen adaylarının sınıf yönetimi tutum ve inançlarına etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(3), 137-150.
Ashlock, R. B. (1968). Microteaching in an elementary science methods course. School Science and Mathematics, 68, 52–56.
Atav, E., Kunduz, N. & Seçken N. (2014). Biyoloji eğitiminde mikro-öğretim uygulamalarına dair öğretmen adaylarının görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(4), 01-15.
Babacan, T. & Şaşmaz Ören, F. (2018). Fen bilgisi öğretmen adaylarının teknoloji destekli mikro öğretim uygulamaları hakkındaki görüşleri. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1), 195-224. Doi: 10.18026/cbayarsos.411492
Bakır, S. (2014). The effect of microteaching on the teaching skills of preservice science teachers. Journal of Baltic Science Education, 13(6), 789-801.
Bell, N.D. (2007). Microteaching: What is it that is going on here? Linguistics and Education, 18, 24-40. Doi: 10.1016/j.linged.2007.04.002
Boyer, G.L. (1975). Micro-teaching in teacher preparation. Journal of Education for Business, 51(2), 73-75. Doi: 10.1080/08832323.1975.10118068
Brent, R., Wheatley, E. & Thomson, W.S. (1996). Videotaped microteaching: Bridging the gap between the university to the classroom. The Teacher Educator, 31, 238-247. Doi: 10.1080/08878739609555115
Bulut, K. (2015). Mikro öğretim tekniğinin türkçe öğretmen adaylarının konuşma beceri ve kaygılarına etkisi. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.A., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2018). Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri (25. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Canbazoğlu Bilici, S. & Yamak, H. (2014). Teknolojik pedagojik alan bilgisi temelli bir araştırmada öğretmen adaylarının mikroöğretim hakkındaki görüşleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 40-61.
Çakır, Ö. (2010). Materyal geliştirmede mikro-öğretim: Öğretmen adaylarının yöntem ve geri bildirimler üzerine görüşleri. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(5), 55-73.
Çelik, İ. (2014). Ortaokul öğrencilerinin özgüven düzeylerinin bazı değişkenler açısından değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi. Türk Hava Kurumu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Donnelly, R. & Fitzmaurice, M. (2011). Towards productive reflective practice in microteaching. Innovations in Education and Training International, 48(3), 335-346. Doi: 10.1080/14703297.2011.593709
Gess-Newsome, J. & Lederman, N.G. (1990). The preservice microteaching course and science teachers' instructional decisions: A qualitative analysis. Journal of Research in Science Teaching, 27(8), 717- 726.
Gibbs, I. (1980). Initial caution among students towards microteaching. Research in Education, 24, 45–56.
Göçer, A. (2016). Türkçe öğretmeni adaylarının gerçekleştirdikleri mikro-öğretim uygulamalarının kendi görüşlerine göre değerlendirilmesi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1, 21-39.
Görgen, İ. (2003) Mikroöğretim uygulamasının öğretmen adaylarının sınıfta ders anlatımına ilişkin görüşleri üzerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 56-63.
Gürbüzoğlu Yalmancı & Aydın (2016). The views of Turkish pre-service science teachers concerning Microteaching practices. Turkish Journal of Education, 3(4), 4-14.
Hacısalihoğlu Karadeniz, M. (2014). Okul öncesi öğretmeni adaylarının genişletilmiş mikro öğretim tekniğini matematik eğitiminde sürece dâhil etme durumları. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 101-120.
Kaleli Yılmaz, G. & Ergün, A. (2017). Mikro-öğretim yöntemi matematik öğretmeni adaylarının teknoloji kullanım düzeylerini nasıl değiştirmektedir? Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(24), 573-592.
Karadağ, R. & Akkaya, A. (2013). İlk okuma yazma öğretimi dersinde mikro öğretim uygulamalarına ilişkin öğretmen adaylarının görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 39-59.
Karataş, F.Ö. & Cengiz, C. (2016). Özel öğretim yöntemleri ıı dersinde gerçekleştirilen mikroöğretim uygulamalarının kimya öğretmen adayları tarafından değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(2), 565-584.
Karışan, D. (2017). The impact of student centered microteaching practices on preservice science teachers‟ self-efficacy beliefs, Turkish Journal Education, 6(4), 186-199. Doi: 10.19128/turje.341776
Kartal, T., Yamak, H. & Kavak, N. (2017). Mikro öğretimin fen bilgisi öğretmen adaylarının pedagojik alan bilgileri üzerindeki etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3),740-771.
Kavas, G. (2009). Video destekli web tabanlı değerlendirme sisteminin mikroöğretim uygulamaları üzerine etkileri: bilgisayar öğretmeni adayları örneği. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi.
Kazu, H. (1996). Öğretmen yetiştirmede mikro öğretim yönteminin etkililiği. Doktora Tezi. Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
Kılıç, S. D. (2016). Matematik öğretmen adaylarının mikro öğretim deneyimlerine ilişkin görüşleri ve okul uygulamaları dersinden beklentileri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(2), 151-169.
Kourieos, S. (2016). Video-mediated microteaching– a stimulus for reflection and teacher growth. Australian Journal of Teacher Education, 41(1), 65-80. Doi: 10.14221/ajte.2016v41n1.4
Kuru, O. (2017). Mikro öğretim tekniğinin akıcı konuşma becerisine etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3), 792-810.
Küçükoğlu, A., Köse, E., Taşgın, A., Yılmaz, B.Y. & Karademir, Ş. (2012). Mikro öğretim uygulamasının öğretim becerilerine etkisine ilişkin öğretmen adayı görüşleri. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 2(2), 19-32.
Külahçı, Ş. G. (1994). Mikro öğretimde Fırat Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi deneyimi. II. değerlendirme. Eğitim ve Bilim, 18(92), 36–44.
Mergler, A.G. & Tangen, D. (2010). Using microteaching to enhance teacher efficacy in preservice teachers. Teaching Education, 21(2), 199-210. Doi: 10.1080/10476210902998466
Mustul, Ö. (2017). Keman öğretiminde mikro öğretim tekniğinin öğretme becerilerine etkisi. Doktora Tezi. Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Özçelik, N. (2017). Fransızca okuma becerisi öğretiminde mikro-öğretim uygulamalarına ilişkin öğretmen adaylarının görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 32(1), 99- 110. Doi: 10.16986/HUJE.2016022819
Peker, M. (2009a). Genişletilmiş mikro öğretim yaşantıları hakkında matematik öğretmeni adaylarının görüşleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(2), 353-376.
Peker, M. (2009b). The use of expanded microteaching for reducing preservice teachers‟ teaching anxiety about mathematics. Scientific Research and Essay, 4(9), 872-880.
Punia, V., Miglani P. & Singh S.P. (2016). Perception of pupil-teachers‟ regarding micro teaching sessions. World Scientific News, 26, 61-69.
Saraçoğlu, G., Gürışık, A. & Furat, D. (2018). İngilizce öğretmen adaylarının mikro öğretim uygulamaları sonrasında yapılan eleştiri ile ilgili görüşleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 16(1), 58-76.
Seferoğlu, S.S. & Akbıyık, C. (2006). Eleştirel düşünme ve öğretimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 193-200.
Sevim, S. (2013). Mikro-öğretim uygulamasının öğretmen adayları gözüyle değerlendirilmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 303-313.
Shah, S. M. H. & Masrur, R. (2011). Impact of micro teaching skills on the performance of primary school teachers. Gomal University Journal of Research, 27(1), 15-29.
Şahinkayası, H. (2009). Contributions and challenges of cognitive tools and microteaching for preservice teachers‟ instructional planning and teaching skills. Doctoral Dissertation. Middle East Technical University, Graduate School of Natural and Applıed Sciences, Ankara.
Şen, A. İ. (2010). Effects of peer teaching and microteaching on teaching skill of pre-service physics teachers. Education and Science, 35(155), 78-87.
Ijioma, B.C., Obasi, M.N. & Ifegbo, P.C. (2014). Integrating microteaching theory + practice in concurrent and consecutive teacher education programs: Benefits and challenges. Rep Opinion, 6(9), 22-26.
Van Mondfrans, A.P. (1969). Student attitudes and achievement in an educational psychology course after microteaching. Educational Psychologist, 6(2), 15-17, Doi: 10.1080/00461526909528978
Yaka, B. (2013). Mikro beceri eğitimi programının psikolojik danışman adaylarının psikolojik danışma becerilerine etkisi. Ege Eğitim Dergisi, 14(2),1-24.
Yaman, E. (2006). Eğitim sistemindeki sorunlardan bir boyut: Büyük sınıflar ve sınıf yönetimi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(3), 261-274.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2018). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (11. Baskı). Ankara:Seçkin.
Yin, R.K. (1984). Case Study Research (3rd ed.). Beverly Hills: Sage Publications.
Yükseköğretim Kurulu (YÖK) (2007). Eğitim fakültesi öğretmen yetiştirme lisans programları. Ankara: YÖK Eğtim Öğretim Dairesi Başkanlığı.