BABALARIN ÇOCUK SEVME DÜZEYLERİ İLE ÇOCUKLARIYLA İLGİLENME DÜZEYLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Bu araştırmanın amacı, babaların çocuk sevme düzeylerinin, çocuklarıyla ilgilenme düzeylerini etkileyip etkilemediğini belirlemektir. Ayrıca babaların çocuk sevme ve çocuklarıyla ilgilenme durumlarını etkileyen değişkenleri belirleyebilmektir. Araştırmada İlişkisel Tarama Modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2019-2020 öğretim yılı bahar döneminde Burdur ili merkez ilçesi Bağımsız Devlet Anaokullarına devam eden üç-altı yaş grubu çocuğu olan 289 baba oluşturmaktadır. Babalara ait veriler için araştırmacılar tarafından hazırlamış olan kişisel bilgi formu, Çocuk Ebeveyn İlişkisi Ölçeği-Baba Formu (ÇEİÖ-F) ve Barnett Çocuk Sevme Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmaya katılan babaların çocuk sevme düzeyleri ile çocuklarıyla ilgilenme düzeyleri arasında p

INVESTIGATION OF THE RELATIONSHIP BETWEEN FATHERS' CHILD LOVE LEVELS AND CHILD CARE LEVELS

The purpose of this study is to determine whether fathers' level of child love affects their level of caring for their children. In addition, it is to be able to determine the variables that affect fathers' liking and caring for their children. Relational Screening Model was used in the study. The study group of the study consists of 289 fathers, three-six-year-old children attending Independent State Kindergartens in the central district of Burdur in the spring term of the 2019-2020 academic year. For the data belonging to the fathers, the personal information form prepared by the researchers, the Child-Parent Relationship Scale-Father Form (ÇEİÖ-F) and the Barnett Child Loving Scale were used. It was concluded that there is a significant positive correlation at the level of p

PDF

___

Akyol, A. (2012). Ahlâk-ı Nâsırî’de ahlâk ve siyaset ilişkisi: Sevgi erdemi merkezli bir okuma. Değerler Eğitimi Dergisi, 10(24), 7-29.
Atmaca Koçak, A. (2004). Baba destek programı değerlendirme raporu. İstanbul: AÇEV.
Bilir, Z. ve Sop, A. (2016). Okul öncesi dönemindeki çocukların aile ilişkileri ile çocuklarda görülen davranış problemleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40(40), 20-43.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Büyüköztürk, Ş. (2019). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
Demirkaya Karakoç, S. ve Abalı, O. (2012). Annelerin çocuk yetiştirme tutumlarının okul öncesi dönem davranış sorunları ile ilişkisi. Anatolian Journal of Psychiatry/Anadolu Psikiyatri Dergisi, 13(1), 67-4.
Ercan, R.(2014). Öğretmenlerde çocuk sevgisi. Turkish Studies-International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9(8), 435-444.
Gelbal, S. ve Duyan, V. (2008). Barnett çocuk sevme ölçeği’ni türkçeye uyarlama çalışması. Eğitim ve Bilim Dergisi, 33(148), 40-48.
Gülay, H. (2011). Anne-Babaların Kabul Red Boyutlarının 5-6 Yaş Çocuklarının Sosyal Beceri Düzeyleri Üzerindeki Yordayıcı Rolü. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 6(2), 163-176.
Gültekin Akduman, G. ve Türkoğlu, D. (2015). Okul Öncesi Dönem Çocuğu Olan Babaların Babalık Rolü Algısı İle Çocuklarının Sosyal Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 7(3), 224-241.
Özbey, S. ve Gözübüyük, A. (2020). Okul öncesi dönem çocuklarının motivasyon düzeyleri ile baba-çocuk ilişkisi arasındaki ilişkinin incelenmesi. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, (Özel Sayı), 23-37.
Özmen, F. (1999). Etkili eğitimin gerçekleştirilmesinde duyuşsal alanın önemi: Sevgi eğitimi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 193-198.
Paquette, D. (2004). Theorizing the Father-Child Relationship: Mechanisms and Developmental Outcomes. Human Development, v47 n4 p193-219.
Pancsofar, N., Feagans,L., Odom, E. ve Roe, J. (2008). Family Relationships during Infancy and Later Mother and Father Vocabulary Use with Young Children. Early Childhood Research Quarterly, v23 n4 p493-503.
Parr, J. (2008). It Takes Many Things to Be a Father: It Takes Many More Things to Be a Daddy. The Early Childhood Leaders' Magazine, n180, 6-8.
Pianta R. C. (1992). Child-parent relationship scale. university of virginia schermelleh-engel, k.; moosbrugger, h., ve muüller, h. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Method of Psychological Research, 8(2), 23–74.
Saygı, D. ve Balat, G. (2013). Anasınıfına devam eden çocuğu olan annelerin çocukları ile ilişkilerinin incelenmesi. International Journal of Human Science, 10(1), 844-862.
Tarkoçin, S. ve Tuzcuoğlu, N. (2014). Okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 48-66 aylık çocukları olan ebeveynlerin çocuklarıyla iletişim kurma düzeyleri ve davranış sorunları arasındaki ilişkinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(8), 339-354.
Tezel Şahin, F. ve Özyürek, A. (2015). Anne-çocuk ilişkisinin ve baba tutumlarının çocukların ahlâki ve sosyal kural anlayışları üzerine etkisi. Education and Science, 40(177), 161-174.
Tezel Şahin, F., Akıncı Coşgun, A. ve Kılıç Aydın, Z. N. (2017). Babaların çocuklarıyla vakit geçirme durumlarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi. GEFAD/GUJGEF, 37(1), 319–343. Türk Dil Kurumu. (2019). Güncel türkçe sözlük. https://sozluk.gov.tr/?kelime= adresinden 26.08.2020. tarihinde erişilmiştir.
Uzun, H. ve Baran, G. (2015). Çocuk ebeveyn ilişki ölçeği’ nin okul öncesi dönemde çocuğu olan babalar için geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi / The Journal of International Education Science, 2(3), 30-40.
Uzun, H. ve Baran, G. (2019). Babaların okul öncesi dönemdeki çocuklarıyla ilişkisinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 47-60.
Ünüvar ve Senemoğlu (2010). Babaların 3-6 yaş grubu çocuklarıyla geçirdikleri zamanın niteliğini geliştirme. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(27), 55-66.