İŞ YÜKÜ FAZLALIĞI ALGISININ İŞLE BÜTÜNLEŞME DÜZEYİNE ETKİSİ: AVUKATLAR ÜZERİNDEN BİR ARAŞTIRMA

Bu çalışmanın temel amacı katılımcıların işle bütünleşme düzeylerini ve iş yükü fazlalığı algılarını belirlemek, demografik değişkenler ile bazı değişkenler açısından işle bütünleşme ve iş yükü düzeylerinin farklılaşıp farklılaşmadığını ortaya koymak ve iş yükü fazlalığı algısının işle bütünleşme düzeyi üzerinde herhangi bir etkisinin olup olmadığını tespit etmektir. Yapılan literatür çalışmasında konunun özellikle avukatlık mesleği ile ilgili işle bütünleşme ve iş yükü kavramı üzerinden yapılan bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu nedenle bu çalışmanın ilgili alanda yapılacak benzer çalışmalara rehberlik edeceği düşünülmektedir. İş yükünün fazla olduğunu düşünen katılımcıların işle bütünleşme düzeylerinin düşük olacağı varsayılmıştır. Çalışmaya Adıyaman Barosuna kayıtlı ve fiilen avukatlık mesleğini icra eden 114 Avukat katılmıştır. İş Yükü Fazlalığı algısı ve İşle Bütünleşme Düzeyi arasındaki ilişkinin belirlenmesi için korelasyon analizi yapılmış ve elde edilen bulgular İş Yükü ile İşle Bütünleşme Düzeyi arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkinin olmadığını ortaya koymuştur. Elde edilen sonuçların kuramsal ve uygulamaya dönük sonuçları ele alınmıştır. Çalışmanın güçlü yönleri ve sınırlılıkları ile birlikte gelecekte yapılacak çalışmalar için önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

İş Yükü, İşle Bütünleşme

PDF

___

Akil, C. (2012). Türkiye Barolar Birliği Disiplin Kurulu Kararları Işığında Avukatın Görevini Öenle Yerine Getirme Yükümlülüğü, Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi.Aşık, N. (2016). Örgütsel Adaletin İşle Bütünleşme Üzerindeki Etkisi: Otel İşletmelerinde Bir Uygulama. The Journal Of Academic Social Science Studies.Bakker, A. B., Demerouti, E., & Lieke, L. (2012). Work Engagement, Performance, And Active Learning: The Role Of Conscientiousness. Journal Of Vocational Behavior, 80(2), 555-564.Bakker, A. B., Schaufeli, W. B., Leiter, M. P., & Taris, T. W. (2008). Work Engagement: An Emerging Concept İn Occupational Health Psychology. Work & Stress, 22(3), 187-200.Bolat, O. (2011). İş Yükü, İş Kontrolü Ve Tükenmişlik İlişkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, 25(2), 87-101.Çakıcı, A., Özkan, C., & Akyüz, B. H. (2013). İş Yükü Yoğunluğunun, İş Ve Yaşam Doyumuna Etkisi Üzerine Otomotiv İşletmelerinde Bir Araştırma. Cag University Journal Of Social Sciences, 10(2).Hakanen, J. J., Bakker, A. B., & Demerouti, E. (2005). How Dentists Cope With Their Job Demands And Stay Engaged: The Moderating Role Of Job Resources. European Journal Of Oral Sciences, 113(6), 479-487.Kahn, W. A. (1990). Psychological Conditions Of Personal Engagement And Disengagement At Work. The Academy Of Management Journal, 33(4), 692-724.Kanbur, E. (2018). Aşırı İş Yükünün İş Ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisi: İşe Bağlı Gerginliğin Aracı Rolü. İş Ve İnsan Dergisi, 5(2), 125-143.Karacaoğlu, K., & Çetin, İ. . (2015). İş Yükü Ve Rol Belirsizliğinin Çalışanların Tükenmişlik Düzeyleri Üzerine Etkisi: Afad Örneği. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Sbe Dergisi, 5(1), 46-69.Kavgacı, H. &. (2017). Öğretmenlerin İşle Bütünleşme Düzeylerinin Örgütsel Ve Bireysel Değişkenlerle İlişkisi: Bir Çoklu Aracılık Modeli. Kuram Ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 23(2), 223-248.Keleş, F. (2010). Đlköğretđm Okulu Öğretmenlerđnđn Đs Yükü Algısı Ve Đs-Ađle Çatısması, Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli Üniversitesi.Keser, A. (2006). Çağrı Merkezi Çalışanlarında İş Yükü Düzeyi İle İş Doyumu İlişkisinin Araştırılması. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (11), 100-119.Leiter, M. P., Ve Bakker, A. B. (2010). Work Engagement: İntroduction. Work Engagement: A Handbook Of Essential Theory And Research, 1-9. Özer, Ö., Saygılı, M. Ve Uğurluoğlu, M. (2015). Sağlık Çalışanlarının İşe Cezbolma Düzeylerinin Belirlenmesine İlişkin Bir Araştırma. Academic Platform.Özkalp, E., & Meydan, B. (2015). Schaufeli Ve Bakker Tarafindan Geliştirilmiş Olan İşe Angaje Olma Ölçeğinin Türkçe’de Güvenilirlik Ve Geçerliliğinin Analizi. Isguc The Journal Of Industrial Relations And Human Resources, 17(3), 1-19.Schaufeli, W. B., & Bakker, A. B. . (2010). Defining And Measuring Work Engagement: Bringing Clarity To The Concept. Work Engagement: A Handbook Of Essential Theory And Research, 10-24. Schaufeli, W. B., Salanova, M., González-Romá, V., & Bakker, A. B. (2002). The Measurement Of Engagement And Burnout: A Two Sample Confirmatory Factor Analytic Approach. Journal Of Happiness Studies, 3(1), 71-92.Schaufeli, W., & Bakker, A. (2004). Utrecht Work Engagement Scale Preliminary Manual [Version 1.1, December 2004]. Utrecht University, Occupational Health Psychology Unit. Retrieved January, 17, 2013.Töngür, A. (2016). İş Yükü, Kişilerarası Çatışma Ve Performans: Bankacılık Sektörünün Karşılaştırmalı Analizi. Bartın Üniversitesi İibf Dergisi, 7(13), 547-565.Turgut, T. (2011). Çalişmaya Tutkunluk: İş Yükü, Esnek Çalişma Saatleri, Yönetici Desteği Ve İş-Aile Çatişmasi İle İlişkileri. Atatürk Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, 25(3-4), 155-179.Turhan, U. (2001). Hava Trafik Kontrolörlerinin Performansında İş Yükünün Etkileri Ve Hava Trafik Kontrolörleri Üzerinde Bir Uygulama. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Ss:121.Yakın, M., & Erdil, O. (2012). Relationships Between Self-Efficacy And Work Engagement And The Effects On Job Satisfaction: A Survey On Certified Public Accountants. Procedia-Social And Behavioral Sciences, 58, 370-378.