Bu makalede Hz. Mevlana'nın ney ve^Eflatun'un (pagjuaxov kavramları irdelenip kıyaslanmaktadır. Eflatun yazıyı phannakon'a benzetip konuşmayı yazıdan üstün tutmaktadır. Mevlana ise yazı ile konuşmanın pek farklı veya benzer olduğunu söylememektedir, yazıyla konuşma arasındaki farklılıkları bir kenara bırakıp lisan-i bilisani / zeban-i bizeban -sözsüz-harfsiz konuşmasından bahsetmektedir. Bu makalede Mevlana'nın ney (zehir-panzehir) kavramı Eflatun'un pharmakon ve J. Derrida tarafından yapılan çağdaş pharmakon yorumlarıyla karşılaştırıp prezantasyon ile re-prezantasyon, canlı ile cansız konuşmalarının arasındaki salınım olarak tanıtılıp incelenmektedir.

This article deals with Mevlana's ney (reed) and Plato's <j)â.Q[iaxov comparing this two conceptions. Plato compares writing, the written text, to pharmacon and privileges speech over writing. Mevlana does not mention the differences or similarities between written text and speech; leaving all the differences between written text and speech aside Mevlana pays more attention to nonverbal-letterless speech so-called lisan-i bilisani / zeban-i bizeban. In this article, Mevlana's ney (poison-remedy) conception is compared with Plato's pharmacon as well as with modern J. Derrida's interpretation of Plato's pharmacon and presented as oscillation between presentation and re-presentation, 'living' and lifeless speech.