Türk temaşa sanatlarından biri olan Karagöz oyunu, yüzyıllar boyunca İstanbul sözlü kültür ortamlarında önemli bir yere sahip olmuş ve halk tarafından rağbet görmüştür. 19. yüzyılın sonlarında İstanbul’da tiyatro ve sinema salonlarının açılması, sözlü kültür ortamlarında yapılan Karagöz gösterilerine olan ilgiyi azaltmıştır. Azalan bu ilgiye rağmen, Cumhuriyet’in ilanından sonra Karagöz sanatçıları çeşitli sözlü kültür ortamlarında Karagöz oynatmaya devam etmişlerdir. Cumhuriyet’in ilk yıllarında halkevlerinin desteğiyle Karagöz oyunu sözlü kültür ortamlarında varlığını canlı bir şekilde sürdürmüştür. 1952 yılında halkevlerinin kapanmasıyla birlikte bu durum değişmiş ve Karagöz oyunu unutulmaya başlayacağı bir döneme girmiştir. Devletin desteklemediği sanatçılar, kendi imkânlarıyla çeşitli mekânlarda Karagöz oynatmaya devam etmişler, fakat sanatlarını sürdürme konusunda başarılı olamamışlardır. 1970’li yıllarda televizyonun yaygınlaşması ve ardından 1980 yılında yapılan askeri darbe sonucunda Karagöz oyunu Ramazan ayında hatırlanan bir çocuk oyununa dönüşmüştür. Bu çalışmada Karagöz oyununun 1923 ile 1980 yılları arasında İstanbul sözlü kültür ortamlarındaki durumu açıklanmıştır. Günümüzde Ramazan ayında hatırlanan ve bir çocuk eğlencesi olarak bilinen Karagöz oyununun 1980 öncesi İstanbul sözlü kültür ortamlarında hem çocuklara hem büyüklere hitap ettiği ve yılın her ayında İstanbul’da seyredilebildiği ortaya konulmuştur. Çalışmada Cumhuriyet döneminde yayımlanan Akşam, Kurun ve Milliyet gazetelerinden verilen örneklerle kahvehane, park, bahçe, sinema, tiyatro, lokanta ve gazino gibi sözlü kültür mekanlarında Karagöz oynatıldığı tespit edilmiştir. 

Karagoz, one of the Turkish performing arts, has been important in Istanbul oral cultural environments for centuries and popularized by the public. In the late 19th century, after opening of theaters and cinemas in Istanbul reduced the interest in Karagoz shows. Despite reduced interest, Karagoz artists continued to play in various oral cultural environments after the proclamation of the Republic. During the first years of the Republic, Karagoz shows continued in oral cultural environments with the support of the public houses. After the closure of public houses in 1952, this situation has changed and a period in which Karagoz began to be forgotten has started. The Karagoz artists, who didnt support by government, continued to perform Karagoz shows in some places by their own possibilities but they were not successful to keep their shows alive. As a result of widespread use of television in 1970s and the military coup in 1980, Karagoz became a show for children and remembered only during Ramadan. In this study, the situation of Karagoz show in oral cultural environments between 1923 and 1980 was explained. Although, Karagoz is accepted as a show for children and Ramadan for today, it attracted both adult and children and could be seen in Istanbul oral cultural environments every month of year before 1980. In the study, it was determined by the help of examples from Aksam, Kurun and Milliyet newspapers published during Republic period that Karagoz was performed in oral cultural places like coffeehouses, parks, gardens, cinemas, theaters, restaurants and show centers.