Bu makalede Platon diyaloglarının bir sahne oluşu ve taşıdığı görsel mimetik unsurun metin olarak felsefeyi konu edinen bu yapıtlarda ne anlama geldiği sorgulanıyor. Özellikle de Sokrates'te somutlaşan sophos figürünün içinde bulunduğu sahneyi aynı zamanda dışından kuşatan özelliğinin, metnin yazarı Platon'un kendisini bir anlatıcı olarak silmesiyle olan bağı ortaya konuluyor. Israrla felsefe üzerine hiçbir şey yazmadığını söyleyen Platon'un, yegâne konusunu felsefenin oluşturduğu diyalogları üzerinden nasıl anlaşılması gerektiği bu anlamda sorulması gereken bir soru olarak ortaya çıkıyor. Bu sorgulamalar sonucunda sophos maskesinde yazarın hupokrites (nasıl kullanıldığına bağlı olarak aktör ya da ikiyüzlü) olarak sahne alma ihtimalinin ifade edilmesiyle de yazı son buluyor.

This essay questions the meaning of Plato's dialogues insofar each of them has a particular scene and stage of their own which is mimetic and visual in essence in contrast to their being basically written texts. Also the relation of Plato as the writer who erases himself in the enfolding of the scene of the dialogue, to that of sophos of which Socrates is the well known embodiment in his encircling of the scene he is in is considered and questioned. Insistently denying that he has never written any text on philosophy, Plato must be questioned in his aims insofar his dialogues are nothing but texts the subject of which is none other than philosophy. In the light of those questions the possibility that Plato as the author/writer of dialogues could be taking stage in them not as himself but as hupokrites (actor or hypocrite according to the usage) behind the mask of sophos is suggested as an outcome.