Bu makale, Schelling'in Kant eleştirisinden hareketle Kant ve Descartes'ın felsefeleri arasındaki paralelliği göstermeyi amaçlıyor. Bu amaç doğrultusunda makale, Schelling'in Kant felsefesindeki "kendi başına şeyler" kavramına ilişkin eleştirisinin ayrıntılı bir çözümlemesini yapıyor. Bu çözümlemeye göre, Schelling’in Kant’a yönelik eleştirisinin haklılığı varsayıldığında, Kant’taki “kendi başına şeyler’’ tanrısal nitelikteki varolanlar halini alır. Böyle olunca da, Descartes felsefesindeki üç töze, cisim, ruh ve Tanrı’ya paralel olarak Kant’taki fenomen, noumen ve kendi başına şeyler ya da Descartes’taki Tanrı’nın sahip olduğu nitelikteki varolanlar denk düşer. Sonuç olarak, Descartes’ın, doğuştan kavramlar anlayışıyla Kant’taki a priori kavramlar arasındaki ayrım da ortadan kalkmış olacaktır.

This article's aim is denotation of parallelism between the philosophy of Kant and Descartes, under the lights of Schelling's Kant criticism. The direction of this aim, this article includes deeply analyzing criticism with regard to "things in itself” which is in the Schelling's Kant philosophy. According to this analysis, Supposing the justness of Schnelling’s critisim about Kant, Kant’s ‘Things in itself’ becomes divine existents. Parallel to that, three substances in Descartes philosophy ‘’the Matter, the Spirit and the God ‘’ corresponds to Kant’s Phenomenon, Noumen and Things in Itself or Descartes’s Divine existents. Therefore the seperation between Descartes’ innate concepts and Kant’s a priori concepts will be eleminated.