Türkiye’de Çok Partili Hayata Geçişte Etkili Olan İç Faktörlerin Analizi

Osmanlı Devleti’nde özellikle Tanzimat Fermanı sonrasında başlayan süreçte ülkede demokratikleşme çabaları dikkati çekmektedir. Bu dönemde, toplumun farklı kesimlerini yönetime katma yoluyla, toplumsal birlik ve yönetimin meşruiyeti temin edilmeye çalışılmıştır. Gerek Osmanlı Devleti döneminde gerekse Cumhuriyet döneminde çok partili hayata geçiş denemeleri yapılmış olsa da, bu süreç istikrarlı bir şekilde yürütülememiştir. Toplumun yönetimin uygulamalarına karşı olan tepkisi, ülkenin içine girdiği ekonomik darboğaz başta olmak üzere birçok iç ve dış faktör çok partili demokratik hayata geçişi zorunlu kılmıştır. Bu çalışmada 1946 yılında, Türkiye’de çok partili hayata geçişi zorunlu kılan iç nedenler analiz edilmeye çalışılmıştır.

Analysis of Internal Factors to Transition of Multi-Party Life in Turkey

It was observed in the management of Ottoman Empire that some steps towards democracy were taken during the process starting after the period of “Imperial Edict of Gülhane”. By adding different sections of society, the government tried to ensure social union and the legitimacy of government. Even though some attemps were made from both the Ottoman Empire and Republican period in order to transit to multi-party, this process couldn’t be carried out in consistent manner. With the reactions against the government’s applications coming from inside and outside of the country and the country’s deepened economic problems forced to transition to multi-party democracy. In this work the inner factor that forced the government in 1946 has been tried to analyze.

PDF

___

Akerkar, S. M., Bichile, L. S. (2004), “Doctor Patient Relationship: Changing Dynamics In The Information Age”, Journal of Postgrad Medicine, 50: 2, s. 120-122.
Arklan, Ü., Taşdemir, E. (2008), “Bilgi Toplumu ve İletişim:
Bilginin Yayılması Sürecinde Kitle İletişim Araçları ve İnternet”, Selçuk İletişim, 5: 3, s. 67-80.
Berger, M., Wagner, T. H., Baker, L. C. (2005), “Internet Use and Stigmatized Illness”, Social Science and Medicine, 61, s. 1821-1827.
Cline, R. J. W., Haynes, K. M. (2001), “Consumer Health Information Seeking on The Intenet: The State Of The Art”, Health Education Research, 16: 6, s. 671-692.
Conrad, P., Stults, C. (2010), “The Internet and The Experience of Illness”, Handbook Of Medical Sociology, Ed. Chloe E. Bird, Peter Conrad, Allen M. Fremont and Stefan Timmermans, Tennessee: Vanderbilt University Press.Sixth Edition. S. 179-191.
Cotten, S. R. (2001), “Implications of Internet Technology for Medical Sociology in the New Millennium”, Sociological Spectrum: Mid- South Sociological Association, 21: 3, s. 319-340.
Ercan H. ve Çok, F. (2007). “Gençlerin İnternet Ortamında kurdukları İlişkiler”, Popüler Kültür ve Çocuk, Ed. N. Ahioğlu ve N. Güney, Ankara: Dipnot Yayınları, s. 37-70.
Fox, N. (1998), “The Promise of Postmodernism for he Sociology of Health and Medicine”, Ed. Graham Scambler and Paul Higgs, Modernity, Medicine and Health, London: Routledge. S. 29-45.
Giddens, A. (2012), Sosyoloji, Çev. Muttalip Özcan, Yay. Haz. Cemal Güzel, İstanbul: Kırmızı Yayınları.
Hardey, M. (2001), “E- health: The Internet and The Transformation of Patients İnto Consumers and Producers of Health Knowledge”, Communication & Society, 4:3, s. 388-405.
Kassirer, J. P. (2000), “Patients, Physicians, and The Internet, Health Affairs, 19, No: 6, s. 115-123.
Kayabalı, K. (2011), “İnternet ve Sosyal Medya Evreninde Sağlık”, İstanbul Kültür Üniversitesi Dergisi, Sayı: 25. S. 14-20.
Kumar, K. (2010), Sanayi Sonrası Toplumdan Post-modern Topluma Çağdaş Dünyanın Yeni Kuramları, Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
Lee, C. J. (2008), “Does The Internet Displace Health Professionals ?”, Journal of Health Communication, 13: 450-464.
Macdonald, E. (2004), “Conclusion and Future Directions”, Difficult Conversations in Medicine, Ed. Elisabeth Macdonald, New York: Oxford University Press. s. 178-182.
Maigret, E. (2012), Medya ve İletişim Sosyolojisi, (Çev. Halime Yücel), İstanbul: İletişim Yayınları.
Man, F., Balcı, A. (2006), “Postmodern Dönemde Modern Bir Pratik Olarak Sağlık”, Uluslararası Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi, Kocaeli Üniversitesi, 3-5 Kasım 2006.
Ritzer, G. (2011), Toplumun McDonaldlaştırılması, Çev. Şen Süer Kaya, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Saygılı,S., Erdal, M. (2001), “Yeni Teknolojilerin Sağlık Sektöründeki Etkileri ve İnternet Kullanımı”, Güncel Eczacılık, Sayı:98, s.15-18.
Tekeli, İ. (2005), “Bilgi Toplumuna Geçerken Farklılaşan Bilgiye İlişkin Kavram Alanı Üzerinde Bazı Saptamalar”, Bilgi Toplumuna Geçiş Sorunsallar/ Görüşler/, Yorumlar/Eleştiriler ve Tartışmalar, Der. İ. Tekeli, S. Ç. Özoğlu, B. Akşit, G. Irzık, A. İnam, Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi Yayınları. 2. Baskı. S. 15-46.
Tekin, A., Kaya, E., Demirel, M., Ö. Yazıcı, S. (2009), “Güçlendirme Bağlamında İnternetin Hasta-Hekim İlişkilerine Etkisi”, Selçuk İletişim, 6:1, s. 23-36.
Turner, B. (2011), Tıbbi Güç ve Toplumsal Bilgi, Çev. Ümit Tatlıcan, Bursa: Sentez Yayınları.
Yellowlees, P. (2008), Your Health İn The Information Age-How You And Your Doctors Can Use The Internet To Work Together, Bloomington: iUNİVERSE.
Zola, Irving I. K. (1994), “Sağlık ve Köreltici Tıp”, Illıch, I., Mcknıght, J., Caplan, J., Shaıken, H., Profesyoneller İktidarı, Çev. Cevdet Cerit, İstanbul. Pınar Yayınları.
http://www.socialtouch.com.tr/%E2%9E%A8-turkiyede-internetin-saglik-amacli-kullanimi/ Son erişim tarihi 03.04.2015.