Geleneksel anlayışta Sünnetin de Kuran gibi teşri rolü olduğu, bunun uzantısı olarak da Kuran’daki bazı hükümlerin sünnet ile tebyin edildiği kabul edilir. Bu tebyinin kapsamına kuranın mücmel olduğu iddia edilen bazı ayetlerinin sünnetle açıklanması, genel içerikli hükümlerinin yine sünnetle kayıtlanıp daraltılması hatta bazen de Kuran’ın bazı hükümlerinin ortadan kaldırılması girmektedir. Bunun da ötesinde Kuran’da olmadığı iddia edilen bazı hükümlerin sünnetle teşri kılındığı kabul edilir. Bazı yiyeceklerin haram kılınması sünnetle temellendirilir. Bunun için de bazı ayetlerden çıkarımlarda bulunulur. Bu çalışmada Araf 157 ve Tahrim 1. ayet bu bağlamda ele alınacaktır.