Bu çalışmada, ateşli silahla yaralanma sonucu yırtıcı kuşlarda oluşan kırıkların radyografik incelenmesi, osteosentez teknikleri, klinik ve fonksiyonel iyileşme sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Hliyedi adet Kızıl Şahin (Buteo rufinus), 11 adet Doğan (Falco columbarius), 11 adet Atmaca (Accipiter nisus), 5 adet Baykuş (Strix aluco), 1 adet Kartal (Aquila nipalensis) olmak üzere 85 adet yırtıcı kanatlı çalışma materyalini oluşturdu Olgular kırığın oluştuğu kemik, kırığın anatomik yerleşim yeri, kırık uçlarının dış ortamla olan ilişkisi, kırık dereceleri, kırık sayısı ve yaralanmanın en fazla oluştuğu zaman açısından değerlendirildi. Ateşli silah yaralanmaları sonucu oluşan kırıkların; 68'i kanatlarda (%80), İTsinin ise pelvik ekstremitelerde (%20) olduğu belirlendi. Kanatlarda oluşan kırıkların; 36' sı humerusta (%53), 32'sinin ise radius-ulnada (%47) şekillendiği görüldü. Olguların hepsinde radius ve ulna birlikte kırılmıştı. Pelvik ekstremitelerde oluşan 17 kınğın ise; 10' unun femurda (%59), T sinin ise tibiada (%41) oluştuğu belirlendi. Kırıkların 6'sı (%7) epifizer, 74'ü (%87) diyafızer ve 5'i (%6) ise suprakondiler kırık şeklindeydi. Çalışmada belirlenen kırıkların 81'i (%95) açık (komplike), 4'ü (%5) ise kapalı (basit) kınktL Kınklann 47si (%55) tek kırık çizgili, 6'sı (%7) iki kınk çizgili, 5'i (%6) segmental kınk ve 27si (%32) de parçalı (communitif) kınk olarak belirlendi. Yırda kuşlarda ateşli silah yaralanmalarının en fazla Şubat-Nisan ve Eylül-Kasım aylan arasında oluştuğu izlenmiştir Sonuç olarak; yırtıcı kuşlarda ateşli silah yaralanmalarına bağlı olarak kanat kemiklerinde, pelvik ekstremite kemiklerindekine oranla, daha fazla sayıda kınk meydana gelmektedir Kırıklar, daha çok diafizer, açık (komplike), tam (complete) ve tek kınk çizgili şeklindeydi. Yaralanmalar en fazla göç aylarında görüldü. Aynca, sağaltım için zamanında ve doğru bir yöntem kullanıldıktan sonra uygulanacak rehabilitasyon ile başarılı sonuçlar alınabileceği belirlendi.

This study was aimed at the radiographic evaluation of fractures of the extremities in raptors with gunshot wounds, and the evaluation of osteosynthesis techniques and results of clinical and functional convalescence. The study material comprised a total of 85 raptors, including 57 long-legged buzzards (Buteo rufinus), 11 merlins (Falco columbarius), 11 sparrowhawks (Accipiter nisus), 5 owls (Strix aluco), and 1 steppe eagle (Aquila nipalensis). The cases were evaluated with respect to the fractured bone, the anatomical location of the fracture, the communication of fracture ends with the external environment, grading of fractures, number of fractures and the period characterized with maximum injury. Amongst the evaluated extremity fractures arising from gunshot wounds, 68 (80%) were determined to be located in the wings, whereas 17 (20%) were determined to be located in the pelvic extremities. Amongst the fractures located in the wings, 36 (53%) were determined to have occurred in the humerus. On the other hand, 32 (47%) fractures were determined to have occurred in the radius-ulna. Both the radius and the ulna were found to be fractured in all of the cases. Amongst the 17 fractures located in the pelvic extremities, 10 (59%) were demonstrated to be located in the femur, and 7 (41%) in the tibia Six (7%) of the fractures were epiphysiary, 74 (87%) were diaphysiary and 5 (6%) were supracondylar. Eighty one (95%) of the fractures diagnosed in this study were determined to be open (complicated) fractures, whereas 4 (5%) were observed to be closed (simple) fractures. Amongst the evaluated fractures, 47 (55%) had a single fracture line, 6 (7%) had double fracture lines, 5 (6%) were segmental fractures, and 27 (32%) were communitive fractures. Gunshot wounds in raptors were determined to be at highest level in February-April and September-November. In conclusion, in raptors with gunshot wounds, a greater number of fractures occur in the bones of the wings in comparison to bones of the pelvic extremities. The fractures were mostly diaphysiary, open (complicated), and complete, and had a single fracture line. Wounds were encountered mostly during months of migration. Furthermore, success has been determined to be achieved upon timely implementation of an accurate treatment method with subsequent application of rehabilitation.