Agriculture is the second largest source of employment following the service sector in the whole world, and it is among the most dangerous sectors concerning diseases and premature death. Majority of the families working in the agriculture sector also deal with livestock raising (cattle, sheep and goat farming) or they live in the areas with a high possibility of contact with animals. There are various problems since the occupational health and safety services do not cover the ones working on their own behalf and due to problems in the delivery of health services appropriate for the rural areas. Veterinary physicians, who play an important role in animal health, public health, and environment, have also important tasks in the implementations of occupational health and safety in livestock raising in agriculture sector. The material of this study was comprised of national and international regulations concerning occupational health and safety. The implementations of regulations of the International Labor Organization (ILO) were evaluated in terms of livestock raising and veterinary medicine. As the conclusion, in Turkey, it was determined that the regulations about occupational health and safety in agriculture did not involve the veterinary physicians concerning both safety practice and job safety; it can be suggested that it should be updated.

Tarım tüm dünyada hizmet sektöründen sonra ikinci büyük istihdam kaynağını oluşturmakta ve aynı zamanda hastalık ve erken ölüm açısından en tehlikeli sektörler arasında yer almaktadır. Tarımla uğraşan ailelerin büyük çoğunluğu aynı zamanda küçük ve büyük baş hayvancılık yapmakta ya da hayvanlara temasın yüksek olduğu yerlerde yaşamaktadırlar. İş sağlığı ve güvenliği hizmetlerinin kendi nam ve hesabına çalışanları kapsamaması ve kırsal alanlara uygun sağlık hizmeti sunumu sağlanmasındaki güçlükler nedeniyle de çeşitli sorunlar yaşamaktadırlar. Hayvan sağlığı, halk sağlığı ve çevrenin korunmasında önemli bir rol oynayan veteriner hekimler, tarım sektöründe de hayvan yetiştiriciliği alanında iş sağlığı ve güvenliği uygulamalarında önemli hizmetler yürütmektedirler. Çalışmanın materyalini iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili Ulusal ve Uluslararası mevzuat oluşturdu ve ilgili mevzuat ile ILO’nun tarım sektörüne ilişkin sözleşmeleri hayvan yetiştiriciliği ve veteriner hekimliği uygulamaları açısından değerlendirildi. Sonuç olarak, Türkiye’de tarımda iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili mevzuatın, hem iş güvenliği uzmanlığı hem de iş güvenliği açısından veteriner hekimleri kapsamadığı tespit edilmiş olup güncellenmesi gerektiği iddia edilebilir.