A RESEARCH ON THE EFFECT OF INDIVIDUAL VALUES ON SELF-LEADERSHIP BEHAVIOR

The concept of self-leadership generally focuses on individuals; internal motivation in order to regulate their actions and their acquisition. At this point, the effect of individual values on the learning and implementation of self-leadership behaviors will be evaluated within the scope of intrinsic motivation and social learning theory. The aim of the research is to examine whether the individual values of managers and employees have an effect on self-leadership behavior. Quantitative research method was used to evaluate within the framework of the research. The research sample consists of managers and employees. It has been observed that the values that guide the behaviors of the managers and employees affect the behaviors of leading them, and the self-perceptions of the individuals increase. It’s thought that examining the effect of individual values on self-leadership behaviors by evaluating the research together within the scope of managers and employees will contribute to the relevant literature.

Anahtar Kelimeler:

Individual values, self leadership, leadership

BİREYSEL DEĞERLERİN KENDİ KENDİNE LİDERLİK DAVRANIŞINA ETKİSİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Kendi kendine liderlik kavramı genel anlamda bireylerin kendi eylem ve düşüncelerini düzenleyebilmek amacıyla iç motivasyonlarını sağlamaları ve bu bakış açısını edinmelerine odaklanmaktadır. Sosyal öğrenme kuramında da, bireylerin davranışlarının, bireysel özellikleri ve çevresel etkiler ile etkileşim içerisinde olduğu ve öğrenilebileceği hususları belirtilmektedir. Bu noktada bireysel değerlerin kendi kendine liderlik davranışlarının öğrenilmesinde ve uygulanmasındaki etkisi içsel motivasyon ve sosyal öğrenme kuramı kapsamında değerlendirilecektir. Araştırmanın amacı, yöneticilerin ve işgörenlerin bireysel değerlerinin kendi kendine liderlik davranışı üzerinde etkisinin olup olmadığının incelenmesidir. Araştırma çerçevesinde verilerin değerlendirilmesi amacıyla nicel araştırma yönteminden yararlanılmıştır. Araştırma örneklemini yöneticiler ve işgörenler oluşturmaktadır. Araştırma çerçevesinde korelasyon ve regresyon analizleri yapılmıştır. İşgörenlerin davranışlarına rehberlik eden değerlerin, kendilerine liderlik etme davranışlarını etkilediği, bireylerin kendilik algılarının arttığı görülmüştür. Yoğun çalışma temposu altında yöneticilerin ve işgörenlerin kendilerini yönetme becerilerini edinmeleri önemli yetkinlikler arasındadır. Araştırmanın, yöneticiler ve işgörenler kapsamında birlikte değerlendirilerek bireysel değerlerin kendi kendine liderlik davranışlarına etkisinin incelenmesinin ilgili literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Keywords:

Bireysel değerler, kendi kendine liderlik, liderlik,

PDF

___

Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. & Yıldırım, E. (2004). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri spss uygulamalı. Sakarya Kitabevi, Geliştirilmiş 3. Baskı, Sakarya, Şubat, 2004, s.197.
Arlı, Ö & Avcı, A. (2017). Öz kendilik değerlendirmesinin öz liderlik davranışları üzerinde etkisi: İlköğretim öğretmenleri üzerine bir araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9 (22) , 455-468. DOI: 10.20875/makusobed.310932
Bal Taştan, S. (2013). The influences of participative organizational climate and self-leadership on innovative behavior and the roles of job involvement and proactive personality: A Survey the context of smes in izmir. 2nd International Conference on Leadership, Technology and Innovation Management, Procedia - Social and Behavioral Sciences 75, (2013) 407 – 419.
Bandura, A. (1977). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-hall
Bandura, A. (2001). The social and policy impact of social cognitive theory. In M. M. Mark, S. I. Donaldson, & B. Campbell (Eds.), Social psychology and evaluation, (p. 31–71). The Guilford Press. politis.
Barbuto J., E. & Scholl, R. W. (1998). Motivation sources inventory: development and validation of new scalesto measure an integrative taxonomy of motivation. Psychological Reports, 82(3), 1011-1022.
Bourdieu, P. & Passeron J.C. (1979). The inheritors: french students and their relation to culture, (Transl. R.nice), The Univercity of Chicago Press.
Carmeli, A., Meitar R. & Weisberg J. (2006). Self‐leadership skills and innovative behavior at work. International Journal of Manpower, 27(1),75– 90.
Çelik, M & Polat, H. Y. (2017). Kamu ve özel okul yöneticilerinin kendi kendine liderlik stratejileri açısından karşılaştırılması. Çankırı Karatekin Üniversitesi İİBF Dergisi, Y. 2017, Cilt:7, Sayı: 1, ss.93-112.
Deci, E. L. (1975). Instrinc Motivation. New York: Plenum Press.
Doğan, S. V. F. Ş. & Şahin, F. (2008). Bireysel performansı ve verimliliği artırmada kendi kendine liderlik yaklaşımının önemi. İş Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 10(1), 77-95.
Doğan, M. (2018). Ergenlerin değer yönelimleri ve değer yönelimlerinin internet bağımlılığıyla ilişkisinin incelenmesi. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 5 (10), 263-285. DOI: 10.20860/ijoses.475240.
Ercan Ü. & Sığrı, U. (2015). Kültürel Değerlerin Liderlik Özelliklerine Etkisi: Türk ve Amerikalı Yöneticiler Üzerine Bir Araştırma. Amme İdaresi Dergisi, Cilt 48, Sayı 3, Eylül 2015, s.95- 126.
Furtner, M. & Rauthmann, J.F. (2010). Relations between self-leadership and scores on the big five. Psychological Reports, 107, 2, 339-353. DOI. 10.2466/02.03.14.20.PR0.107.5.339-353 ISSN 0033-2941
Greenwood, R., Hinings, C. R. & Whetten, D. (2014). Rethinking institutions and organizations. Journal of Management Studies, 51(7), 1206-1220.
Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J. & Anderson, R.E. (2010). Multivariate data analysis. Seventh Edition, Prentice Hall, Upper Saddle River, New Jersey.
Hendricks, J.W. & Payne, S.C. (2007). Beyond the big five: leader goal orientation as a predictor of leadership effectiveness. Human Performance, 20(4), 317-343.
Houghton, J.D. & Neck, C. P. (2002). The revised self-leadership questionnaire: Testing a hierarchical factor structure for self-leadership. Journal of Managerial Psychology, 17(8), 672-692.
Houghton J.D., Bonham T.W. & Neck C.P. (2004). The relationship between self-leadership and personality: A Comparison of hierarchical factor structures. Journal of Managerial Psychology, Vol. 19 No. 4, 2004 pp. 427-441 Emerald Group Publishing Limited, 0268-3946, DOI 10.1108/02683940410537963
Houghton, J. D., Dawley, D. & DiLiello, T. C. (2012). The abbreviated self-leadership questionnaire (ASLQ): A More concise measure of self leadership. International Journal of Leadership Studies, 7(2), 216 – 232.
Jung, K. & Choi, J. (2011). Institutional leadership and perceived performance: Evidence from the Korean minister survey. The Korean Journal of Policy Studies, 26(2), 45-75.
Kahraman, Ç.A. (2017). Sosyoekonomik statü (ses), temel değerler ve kişilik özelliklerinin liderlik davranışına etkisi. Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi, SBE, Doktora Tezi.
Kalaycı, Ş. (2009). Spss uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. 4. Baskı, Asil Yayın Dağıtım. Ankara, 2009.
Kayral, İ. H. (2016). Dağıtımcı liderlik, karmaşık sistemlerde liderlik ve öz liderlik teorileri kapsamında makrodan mikroya liderlik. İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 4(1), 12-22.
Korkmaz, T.D. (2010). Kişisel Değerlerin Kuramsal Yapısı ve Pazarlamadaki Uygulamalar. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, I.I.B.F. Dergisi, 5(1).
Kraatz, S. M., Flores, R. & Chandler, D. (2020). The value of values for institutional analysis. Academy of Management Annals, 14(2), 1-91.
Kubat, U. & Kuruüzüm, A. (2010). İş değerleri ile kişilik özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi: Bir yapısal denklem modelleme yaklaşımı. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Y.2010, C.15, S.3 s.487-505.
Kuşdil, M. E. & Kağıtçıbaşı, Ç. (2000). Türk Öğretmenlerin Değer Yönelimleri ve Schwartz Değer Kuramı. Türk Psikoloji Dergisi, C.15 S.45, (59-76).
Manz, C.C. (1986). Self-leadership: Toward an expanded theory of self-influenceprocesses in organizations. Academy of Management Review, 11, 585-600.
Manz, C.C. & Sims, H.P. Jr. (1980). Self-management as a substitute for leadership: A Social learning perspective. Academy of Management Review, Vol. 5, pp. 361-7.
Manz, C.C. & Sims, H.P. Jr. (1991). Super leadership: beyond the myth of heroic leadership. Organizational Dynamics. Spring, Vol.19, No.4, p.18-35.
Manz, C.C. & Neck, C.P. (1991). Inner leadership: creating productive thought patterns. The Executive, 5, 87-95.
Markham, S. E. & Markham, I. S. (1995). Self-management and self-leadership reexamined: A Levels of analysis perspective. Leadership Quarterly. 6, 343-359.
Marshall, G., Kiffin-Petersen, S. & Soutar, G. (2012). The influence personality and leader behaviours have on teacher self-leadership in vocational colleges. Educational Management Administration & Leadership, 40(6) 707–723 sagepub.co.uk/journalsPermissions.nav DOI:10.1177/1741143212456910
Nal, M. & Sevim, E. (2019). Paternalist liderliğin iş motivasyonu üzerine etkisi: Sağlık çalışanları üzerinde bir araştırma. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 8(4), 397-410. https://dergipark.org.tr/en/pub/gumussagbil/issue/50658/532702
Neck, C. P. & Houghton, J. D. (2006). Two decades of self‐leadership theory and research: Past developments, present trends, and future possibilities. Journal of Managerial Psychology, 270-295.
Neck, C.P. & Manz, C.C. (2010). Mastering self-leadership: Empowering yourself for personal excellence. (5th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall.
Politis, J. D. (2006). Self-leadership behavioural-focused strategies and team performance the mediating influence of job satisfaction. Leadership & Organization Development Journal, 27(3), 203-216.
Prussia, G.E., Anderson, J.S. & Manz, C.C. (1998). Self-leadership and performance outcomes: The Mediating influence of self-efficacy. Journal of Organizational Behavior, Vol.19, pp. 523-38.
Saruhan, Ş. C. & Özdemirci, A. (2013). Bilim, felsefe ve metodoloji, Betam Basım, 3. Baskı.
Schwartz, S. H. (1992). Universals in the content and structure of values: Theoretical advances and empirical tests in 20 countries. I. M. Zanna İçinde, Advances in Experimental Social Psychology. NY: Academic Press, 25, 1992, p. 1-65.
Schwartz, S. H. (2003). A proposal for measuring value orientations across nations, Questionnaire Package of the European Social Survey, (259-290).
Schwartz, S.H. & Bardi, A. (2001). Value hierarchies across cultures: Taking a similarities perspective. Journal of Cross-Cultural Psychology, 32, 268–290.
Selznick, P. (1957). Leadership in administration. New York: Harper and Row.
Shinn, C. W. (1996). Taking stock of institutional thought: Institutions, institutionalization, and institutional effects. Administrative Theory & Praxis, 18(2), 31-41.
Skowron, E. A. & Dendy, A. K. (2004). Differentiation of self and attachment in adulthood: Relational correlates of effortful control. Contemporary Family Therapy, 26(3), 337-357.
Stewart, G. L., Carson, K. P. & Cardy, R. L. (1996). The joint effects of conscientiousness and self- leadership training on self-directed behavior in a service setting. Personnel Psychology, 49, 143-164.
Stewart, G.L., Courtright, S.H. & Manz C.C. (2011). Self-leadership: A Multilevel review. Journal of Management, 37(1), 185-222.
Şahin, F., Karakuş, F. & Uğurlu, A.A. (2014). Kendi kendine liderlik ve kişilik: Deneysel bir araştırma, II. Örgütsel Davranış Kongresi, Kayseri, 2014.
Şahin, F. (2015). Kendi kendine liderlik ölçeği kısa formunun benzeşim, ayrışım ve yordayıcı geçerliliği. İş ve İnsan Dergisi, 2(2), 91-104. doi:http://dx.doi.org/10.18394/iid.25158
Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. Seçkin Yayıncılık, Ankara, 2005, s.279.
Tabak, A., Sığrı, Ü. & Türköz, T. (2013). Öz liderlik ölçeğinin türkçeye uyarlanması çalışması. Bilig, (67), 213-246.
Thierry D., Dario S. & Schwartz, S.H. (2002). Conflicts among human values and trust in institutions. Brtitish Journal of Social Psychology, 41, 2002, pp. 484.
Ünsal, S., Tabak, A. & Ümit, E. (2009). Kültürel değerlerin yönetsel kapsamda analizi: Türk bankacılık sektörü uygulaması. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 1(2), 1-14.
Washington, M., Boal, K. B. & Davis, J. N. (2008). Institutional leadership: past, present, and future. The Sage Handbook of Organizational Institutionalism, (Ed: Greenwood R.; Oliver C.; Sahlin K. ve Suddaby R.), Sage Publications, London, 721-735.
Williams, S. (1997). Personality and self-leadership. Human Resource Management Review, Volume 7, Number 2,1997, pages 139-155 by JAI Press Inc. ISSN:1053-4822.
Wood, R. & Bandura, A. (1989). Social cognitive theory of organizational management. Academy of Management Review, 14(3), 361-384.
Vurgun, L. & Öztop, S. (2011). Yönetim ve örgüt kültüründe değerlerin önemi. Süleyman Dmirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Y.2011, C.16, S.3, s.217-230.
Yavuz, E. & Ayan, B. (2019). Kamu örgütlerinde öz liderlik düzeyinin belirlenmesi. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, ISSN:2528-9527 E-ISSN:2528-9535. http://opusjournal.net