Çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran 0-5 yaş arası çocukların başvuru şikayetleri ve psikiyatrik tanıları

Amaç: Çalışmamızda çocuk psikiyatrisi polikliniğine başvuran 0-5 yaş arası hastaların başvuru şikayetlerinin ve psikiyatrik tanılarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi polikliniğine 1 Ocak 2015 ile 1 Ocak 2017 tarihleri arasında başvuran, 0-5 yaş olguların dosya verileri geriye dönük olarak incelenmiştir. Tüm olguların yaş, cinsiyet, başvuru şikayetleri, kullandığı ilaçlar, kardeş sırası, psikiyatrik tanıları ve eş tanıları değerlendirilmiştir. Tanılar DSM-5'e göre konulmuş olup DSM-5'te yer almayan 'uyaran eksikliği', 'sınır koyma problemi', 'psikososyal yoksunluk' tanıları ise klinik olarak konulmuştur. Bulgular: 317 hastanın 111'i kız, 206'sı erkektir. Kızların yaş ortalaması 35.04±10.45 ay, erkeklerinki 38.32±10.46 aydır. Erkeklerin en sık sırasıyla konuşma geriliği, hareketlilik, sinirlilik ile, kızların ise konuşma geriliği, sinirlilik, ağlama şikayetleri ile başvurdukları belirlenmiştir. Hastaların aldıkları tanılar azalan sıklığa göre; uyaran eksikliği, uyum bozukluğu, otizm spektrum bozukluğu (OSB), genel gelişimsel gecikme (GGG), dikkat eksikliği hiperaktive bozukluğu (DEHB), kekemelik, psikososyal yoksunluk, sınır koyma problemi, artikülasyon bozukluğu, karşıt olma karşıt gelme bozukluğu, ayrılık anksiyetesidir. Hastaların yaşları dikkate alındığında, OSB tanısı ortalama 37.00±11.00 aylık, DEHB tanısı 44.72±10.46 aylık, GGG tanısı 35.44±10.75 aylık iken konulmuştur. Hastaların %20.8'ine psikotropik ilaç başlanmış olup sırası ile risperidon, hidroksizin ve diğer psikiyatrik ilaçlar reçete edilmiştir. En sık OSB ve DEHB tanı grubuna ilaç başlanmış olup, iki grupta da en çok tercih edilen ilaç risperidondur. Psikiyatri dışı en sık eşlik eden hastalıklar epilepsi, down sendromu, serebral palsi ve hipotiroididir. Olguların %6'sında ek psikiyatrik hastalık varlığı, en sık OSB ve GGG tanısı ile komorbidite saptanmıştır. Hastaların %20.2'si tek çocuk, %13.9'u ilk çocuk ve %26.8'i son çocuktur.Sonuç: Çalışmamıza göre 0-5 yaş arası çocukların çocuk psikiyatrisi polikliniğine en sık başvuru nedeninin konuşma geriliği olması ve bu yaş grubunda erkek çocukların başvuru oranının yüksek olması literatür bulguları ile uyumludur. Okul öncesi dönemde çocuk psikiyatrisine başvurma şikayetleri ve olası tanıların bilinmesi çocuk psikiyatrisi poliklinik hizmetlerine katkı sağlayacaktır.

Presenting complaints and psychiatric diagnoses in childrenchildren aged 0-5 years presented to a child psychiatry and adolescent clinic

Objective: In this study, it was aimed to assess presenting complaints and psychiatric diagnoses in patients aged 0-5 years who presented to our Child & Adolescent Psychiatry Outpatient Clinic. Method: We retrospectively reviewed medical records of children aged 0-5 years who presented to Kahramanmaras Sutcu Imam University School of Medicine's Child & Adolescent Psychiatry Clinic between the dates of January 1st, 2015 and January 1st, 2017. Data regarding age, gender, presenting complaint, medication, birth order, psychiatric diagnoses and comorbid diagnoses were assessed in all patients. The diagnoses were placed according to DSM-5 and clinical diagnoses such as stimulant deficiency, problem in setting borders, and psychosocial deprivation, which are not included in DSM-5, werealso included. Results: Of 317 cases, 206 were boys and 111 were girls. Mean age was 38.32±10.46 months among boys while 35.04±10.45 months among girls. It was found that boys most commonly presented with speech retardation, hyperactivity. and irritability while girls most commonly presented with speech retardation, irritability, and crying. In our patients, most common diagnoses were stimulant deficiency, adjustment disorder, autism spectrum disorder (ASD), developmental delay (DD), attention-deficit/ hyperactivity disorder (ADHD), stuttering, psychosocial deprivation, problem in setting borders, articulation disorder, oppositional defiant/ conduct disorder, and separation anxiety. Mean age at diagnosis was 37.00±11.00 months in ASD, 44.72±10.46 months in ADHD and 35.44±10.75 months in DD. A psychotropic agent was prescribed to 20.8% of the patients. Risperidone was most commonly prescribed psychotropic agent; followed by hydroxyzine and other psychotropic drugs. The psychotropic agents were most commonly prescribed to the patients with ASD and ADHD as risperidone being most frequently preferred agent. The most common comorbid conditions included epilepsy, Down's syndrome, cerebral palsy, and hypothyroidism. There was a psychiatric comorbidity in 6% of the cases as ASD and DD being most frequent diagnoses. Of the patients, 13.9% was first child in the family while 20.2% was the only child and 26.8% was last child in the family. Conclusions: In our study, the findings that the most common presenting complaint was speech retardation among children aged 0-5 years who presented to child psychiatry outpatient clinic and higher proportion of boys in this age group were consistent with literature. Knowledge about possible diagnoses and presenting complaints in preschool children will contribute to improved care provided in child psychiatry clinics.

PDF

___

1. Kök M, Koçyiğit S, Tuğluk MN, Bay E. Okul öncesi dönem çocuklarında görülen sorunların öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi. 2008;17:82-93.
2. Zahn-Waxler C, Klimes-Dougan B, Slattery MJ. Internalizing problems of childhood and adolescence: Prospects, pitfalls and progress in understanding the development of anxiety and depression. Dev Psychopathol. 2000;12(3):443-66. [CrossRef]
3. Roberts RE, Attkisson CC, Rosenblatt A. Prevalence of psychopathology among children and adolescents. Am J Psychiatry. 1998;155(6):715-25.
4. Briggs-Gowan MJ, Carter AS, Skuban EM, Horwitz SM. Prevalence of social-emotional and behavioral problems in a community sample of 1- and 2-year-old children. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2001;40(7):811-9. [CrossRef]
5. Spencer N, Coe C. Social patterning and prediction of parentreported behaviour problems at 3 years in a cohort study. Child Care Health Dev. 2003;29(5):329-36. [CrossRef]
6. Wilens TE, Biederman J, Brown S, Monuteaux M, Prince J, Spencer TJ. Patterns of psychopathology and dysfunction in clinically referred preschoolers. J Dev Behav Pediatr. 2002;23(Suppl.1):S31- S6. [CrossRef]
7. Karabekiroglu K, Uslu R, Kapci-Seyitoglu EG, Ozbaran B, Öztop DB, Özel- Özcan Ö, et al. A nation-wide study of social-emotional problems in young children in Turkey. Infant Behav Dev. 2013;36(1):162-70. [CrossRef]
8. Uçar HN, Vural AP, Kocael Ö, Köle İH, Dağdelen F, Kırtıl İY. Çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastaların yakınma, tanı ve ilaç uygulamaları karakteristiklerinin değerlendirilmesi. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 2014;40(2):75-83.
9. Aras Ş, Ünlü G, Taş FV. Çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastalarda belirtiler, tanılar ve tanıya yönelik incelemeler. Klinik Psikiyatri Dergisi. 2007;10(1):28-37.
10. Durukan İ, Karaman D, Kara K, Türker T, Tufan AE, Yalçın Ö, et al. Çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastalarda tanı dağılımı. Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi. 2011;24(2):113-20.
11. Aktepe E, Demirci K, Çalışkan AM, Sönmez Y. Çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastalarda belirti ve tanı dağılımları. Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi. 2010;23(2):100-8. [CrossRef]
12. Fidan TY. Bir çocuk ergen ruh sağlığı ve hastalıkları polikliniğine başvuran çocuk ve ergenlerin ruhsal belirtileri ve risk faktörlerinin değerlendirilmesi. Konuralp Tıp Dergisi. 2011;3(1):1-8.
13. Sarı BA. Batman'da çocuk psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastalarda belirti ve tanı dağılımları. Klinik Psikiyatri Dergisi. 2013;16(1):7-17.
14. Demirkaya SK, Aksu H, Yılmaz N, Özgür BG, Eren E, Avcil SN. Bir üniversite hastanesi çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran olguların tanıları ve sosyodemografik özellikleri. Meandros Med Dent J. 2015;16(1):4-8.
15. Tanrıöver S, Kaya N, Tüzün Ü, Aydoğmuş K. Çocuk psikiyatrisi polikliniğine başvuran çocukların demografik özellikleri ile ilgili bir çalışma. Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi. 1992;5(1-3):13-9.
16. Sonuvar B, Yörükoğlu A, Öktem F, Akyıldız S. Hacettepe Çocuk Ruh Sağlığı kliniğinde iki yıl içinde görülen çocukların demografik özellikleri. Psikoloji Dergisi. 1982;4(13):33-9.
17. Türkoğlu S. Çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastalarda tanı dağılımları. Selçuk Tıp Dergisi. 2014;30(3):118-22.
18. Türkbay T. Konuşma ve Dile Özgü Gelişimsel Bozukluklar (İletişim Bozuklukları). İçinde: Akay AP, Ercan ES, Perçinel İ, Ardıç ÜA, Güney SA, Demirkaya SK, Güler AS, Yazıcı KU (editörler). Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları. Ankara: Türkiye Çocuk ve Genç Psikiyatrisi Derneği Yayınları. 2016.
19. Karabekiroğlu K, Babadağı Z, Yüce M, Say GN, Karabekiroğlu A. Factors that Influence Admission in Early Childhood: A Study with 669 Cases within A Community and Clinical Sample. Turk J Child Adolesc Ment Health. 2016;23(1):5-16.
20. Başgül ŞS, Etiler N, Coşkun A, Karakaya I, Ağaoğlu B. Reliability and validity of the Turkish Version of ECI-Parent Scale. Turk J Child Adolesc Ment Health. 2009;16(2):83-93.
21. Coskun M, Kaya I. Prevalence and Patterns of Psychiatric Disorders in Preschool Children Referred to an Outpatient Psychiatry Clinic. Anadolu Kliniği Tıp Bilimleri Dergisi. 2016;21(1):42-7. [Turkish] [CrossRef]
22. Verhulst FC, Achenbach TM, Van der Ende J, Erol N, Lambert MC, Leung PWL, et al. Comparison of problems reported by youths from seven countries. Am J Psychiatry. 2003;160(8):1479-85. [CrossRef]
23. Harpaz Rotem I, Rosenheck RA. Changes in outpatient psychiatric diagnosis in privately insured children and adolescents from 1995 to 2000. Child Psychiatry Hum Dev. 2004;34(4):329-40. [CrossRef]
24. Akutagava-Martins GC, Salatino-Oliveira A, Kieling CC, Rohde LA, Hutz MH. Genetics of attention-deficit/hyperactivity disorder: current findings and future directions. Expert Rev Neurother. 2013;13(4):435-45. [CrossRef]
25. Karaman D, Kara K, Durukan İ. Çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastalara tedavi uygulamaları. Anatol J Clin Investig. 2012;6(4):225-30.
26. Cooper WO, Hickson GB, Fuchs C, Arbogast PG, Ray WA. New users of antipsychotic medications among children enrolled in TennCare. Arch Pediatr Adolesc Med. 2004;158(8):753-59. [CrossRef]
27. Görker I, Korkmazlar Ü, Durukan M, Aydoğdu A. Çocuk ve ergen psikiyatri kliniğine başvuran ergenlerde belirti ve tanı dağılımı. Klinik Psikiyatri Dergisi. 2004;7:103-10.
28. Köse S, Smits HL, Abdoel TH, Özbel Y. Prevalence of Brucella antibodies in rural and suburban communities in three provinces of Turkey: Need for improved diagnosis and prevention. J Infect. 2006;53(5):308-14. [CrossRef]