Nawal Fadhil Abbas

Terapi seanslarında örtüşen konuşmanın pragmatikleri

Sohbet sırasında işbirliği genellikle, muhatapların dönüşlerinin belirli kurallara göre yapıldığı, en önemlisi her seferinde bir ve sadece bir konuşmacının konuşması olan sıra alma mekanizması tarafından yönetilir. Ve konuşma, hayatında sıkıntı yaşayan insanlar için bir çare olarak kullanılabileceğinden, psikoterapi bu tür sorunların üstesinden gelmek için konuşma analizi alanını bir prosedür olarak kullanır. Tüm temel gerçeklerle konuşma analizi, terapistlerin hastalarının zorluklarının arkasındaki nedenleri bulmalarına ve onlar için çözümleri tahmin etmelerine yardımcı olur. Bu tür temel unsurlardan biri sıra alma sistemidir ve daha spesifik olarak "örtüşen konuşma" dır. Bununla bağlantılı olarak, bu çalışma terapi seanslarında örtüşmenin ardındaki nedeni ve bunun nasıl yönetilip çözüldüğünü göstermeyi amaçlamaktadır. Bunu yapmak için, iki psikolojik terapi seansından alınan iki senaryo seçildi ve Sacks ve diğerlerinin modeli (1974) ve Jefferson'un modeli (1983) kullanılarak incelendi. Çalışma, örtüşen konuşmanın genellikle geçiş uygunluk yerlerinin (TRP'ler) geçiş türü veya aşamalı örtüşme türüne bağlı olarak yanlış değerlendirilmesinden kaynaklandığı sonucuna varmıştır. Uçbirim örtüşmesinin diğer tiplere göre daha sık kullanıldığı da fark edilmiştir. "Evet", "tamam", "pekala", "aha", "umm" gibi devam eden ifadeler, terapistler tarafından hastaları konuşmalarına devam etmeye teşvik etmek için kullanılır.

Pragmatics of overlapping talk in therapy sessions

Cooperation in conversation is usually managed by the turn- taking mechanism where the interlocutors’ turns aredone according to certain rules, the most important of which is that one and only one speaker speaks at a time.And since talk can be used as a cure for the people who have troubles in their life, psychotherapy uses the field ofconversation analysis as a procedure to deal with such troubles. Conversation analysis with all its essential factshelps therapists find out the reasons behind their patients' difficulties and predict the solutions for them. One ofsuch essentials is the turn taking system, and more specifically is the ‘overlapping talk’. In relation to this, thepresent study aims to show the reason behind the occurrence of overlap in therapy sessions and how it is managedand resolved. To do so, two scripts taken from two psychological therapy sessions are selected and examined usingSacks et al’s model (1974) and Jefferson’s model (1983). The study has come to the conclusion that theoverlapping talk usually occurs because of the misjudgment of the transition relevance places (TRPs) due to thetype of overlap whether transitional or progressional. It has also been noticed that the terminal overlap is usedmore frequently than the other types. Continuers such as ‘yeah’, ‘ok’, ‘alright’, ‘aha’, ‘umm’ are used by therapiststo encourage the patients to go on with their talk.© 2020 JLLS and the Authors - Published by JLLS.

PDF

___

Abbas, N., Raja Suleiman, R., and Abdul-Manan, S. (2010). A conversation analysis of some excerpts from Montgomery’s Anne of Green Gables. International Journal of Language, Society and Culture, 31, 52-61.
Garfinkel, H. (1967). Studies in Ethnomethodology. New Jersey, Englewood Cliffs: Prentice-Hall. Ghilzai, S. (2015). Conversational analysis of turn taking behavior and gender: Differences in multimodal conversation. European Academic Research, 3(9), 10100-10116.
Goffman, E. (1981). Forms of Talk. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
Hussein, K., Khalil, J. and Abbas, N. (2018). Metadiscourse discourse markers in Master thesis abstracts of American and Iraqi English theses. Arab World English Journal, 9(4), 347-3
Hutchby, I. and Wooffitt, R. (2002). Conversation Analysis: Principles, Practices and Applications. Cambridge: Polity Press.
Jefferson G. (1983). Notes on some orderliness of overlap onset. Tilburg papers in language and literature. Tilburg: University of Tilburg.
Kato, F. (2000). Discourse Approach to Turn-Taking from the Perspective of Tone Choice Between Speakers. United Kingdom: University of Birmingham.
Liddicoat, A. (2007). An introduction to conversation analysis. London: Continuum.
Mey, J. (2001). Pragmatics: An introduction. Oxford: Blackwell.
Perakyla, A. (2012). Conversation Analysis. Oxford: Blackwell.
Perakyla, A., Antaki, C., Vehviläinen, S. and Leudar, I. (2008). Conversation Analysis and Psychotherapy. Cambridge: Cambridge University Press.
Regina Wu, R. (2004). Stance in Talk: A conversation Analysis of Mandarin Final Particles. San Diego: John Benjamins Publishing Company.
Sacks, H. (1992, 1995). Lectures on conversation. Oxford: Blackwell.
Sacks, H., Schegloff, G., and Jefferson, G. (1974). A Simplest systematic for the organization of turntaking for conversation. Language, 50(4), 596-735.
Schegloff, E. (2000). Overlapping Talk and the Organization of Turn-Taking for Conversation Language in Society. Cambridge: Cambridge University Press.
Schegloff, E. (2000). Overlapping talk and the organization of turn-taking for conversation. Language in Society, 29(1), 1-63.
Stolt, M. (2008). The many Faces of Overlap: Non-Competitive Overlap in Conversations between Finnish and British Speakers of English. Jyvaskyla: University of Jyvaskyla.
Wooffitt, R. (2005). Conversation Analysis and Discourse Analysis: A Comparative and Critical Introduction. London: Sage Publications.
Yule, G. (2010). The study of language (4th ed.). Cambridge: Cambridge University Press.