Ufuk Özkale, Tuğba Yanpar Yelken

Suriyeli çocuklara yabancı dil olarak Türkçe öğreten öğreticilerin karşılaştıkları sorunlar ve katıldıkları yabancı dil olarak Türkçe öğretimi sertifika program'ına yönelik görüşleri

Bu araştırmanın amacı, PICTES projesi kapsamında ilköğretim kurumlarında ve kamplarda görev yapan Türkçe öğreticilerinin, Suriyeli öğrencilere yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde karşılaştıkları sorunları tespit etmek ve TÖMER tarafından düzenlenen, yabancı dil olarak Türkçe öğretimi sertifika programına yönelik öğretici görüşlerini belirlemektir. Bu araştırma nitel bir araştırma modeli olan durum çalışması olup, çalışma grubu amaçlı örnekleme yöntemiyle belirlenmiş, Mersin ve Adana illerinde görev yapan 25 Türkçe öğreticisidir. Veriler kişisel bilgi formu ve görüşme formu aracılığı ile toplanmıştır. Verilerin içerik analizi yapılmış ve verilerin analizinde QDA (Qualitative Data Analysis) Miner Lite programı kullanılmıştır. Veri analizi sonucunda, 14 tema ve bu temaların altında toplanmış 37 kod bulunmuştur. Bu araştırma kapsamında ulaşılan sonuçlar alanyazındaki çalışmalarla büyük ölçüde benzerlik gösterdiği, öğreticilerin çoğunun öğretim teknolojilerini kullanmadığı ve TÖMER tarafından düzenlenen sertifika programının ise öğreticilere öğretim yöntem ve teknikleri kullanmada istenilen katkıyı sağlamadığı görülmüştür.

Analysis of problems encountered by instructors teaching Turkish as a foreign language to Syrian children and their opinions on their participation in the certification program for teaching Turkish as a foreign language

This study seeks to determine the problems faced by the Turkish instructors serving in the primary educationinstitutions and camps within the framework of the project PICTES in teaching Turkish as a foreign language toSyrian students and to provide insights into their opinions on their participation in the certification program forteaching Turkish as a foreign language created by Turkish Language Teaching, Research and Application Centre(TÖMER). Following a qualitative research model, this case study employs purposive sampling and there are 25Turkish instructors serving in the city of Mersin and Adana in the sample of the study. The data are collectedthrough personal information forms and interview forms. The data are analyzed by means of content analysis,using QDA (Qualitative Data Analysis) Miner Lite program. The analysis yields 14 themes and 37 codes groupedunder these 14 themes. The results of this study are mostly congruent with previous research in the literature; thestudy concludes that most of the instructors do not benefit from instructional technologies and that the certificationprogram created by TÖMER is not useful at the desired level in helping instructors use teaching methods andtechniques.© 2020 JLLS and the Authors - Published by JLLS.

PDF

___

Akar, H. (2017). Durum çalışması. eğitimde nitel araştırma desenleri (ed. Ahmet SABAN-Ali ERSOY). Ankara: Anı Yayıncılık, 140-177.
Aydın, T. (2007). Arapça ve Türkçede cümle yapısı, yabancılara Arapça cümle öğretimi -karşıtsal çözümleme- Unpublished doctoral dissertation, Ankara Gazi Üniversitesi.
Aydın, G. (2009). Zihin haritalama tekniğinin dinleneni anlamaya etkisi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(2), 47-62.
Aykırı, K. (2017). Sınıf öğretmenlerinin sınıflarındaki Suriyeli öğrencilerin eğitim durumlarına ilişkin görüşleri. Turkish Journal of Primary Education, 2, 44-56.
Bağ Gözükara G., Karabulut E., & Alpar R.(2010). 2x2 tablolarda gözlemciler/gözlemler arası uyumun değerlendirilmesi. Hacettepe Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi. 34(1-2), 46-52.
Bilgegil, K. (2009). Türkçe dilbilgisi. Erzurum: Salkım Söğüt Yayınları.
Buran, A.,Yüksel Çak, B. (2012). Türkiye’de diller ve etnik gruplar. Ankara: Akçağ Yayınları.
Buzan, T. (2006). Aklını en iyi şekilde kullan. (Çev. Banu Ergüder). İstanbul: Arion Yayınevi.
Büyükikiz, K.K., & Hasırcı, S. (2013). Yabancı dil olarak Türkçenin öğretiminde sözcük öğretimi üzerine bir değerlendirme. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal BilimlerEnstitüsü Dergisi, 10(21), 145-155.
Büyükikiz, K.K.(2014). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen C1 düzeyindeki öğrencilerin dinleme becerisine ilişkin görüşleri. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 13(3), 793-805.
Büyükikiz, K. K., & Çangal, Ö. (2016). Suriyeli misafir öğrencilere Türkçe öğretimi projesi üzerine bir değerlendirme. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 5(3), 1414-1430.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Bölükbaş, F.(2011). Arap öğrencilerin Türkçe yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6(3), 1357-1367.
Bryt T, Bishop, J., & Carlin, J.B.(1993). Bias, prevalence and kappa. J Clin Epidemiol, 46, 423–429.
Cemiloğlu, M. (2004). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. Bursa: Alfa Akademi.
Cihangir, Z. (2004). Kişilerarası İletişimde Dinleme Becerisi. Ankara: Nobel Kitap.
Cohen, J.(1960). A coefficient of agreement for nominal scales, Educational and Psychological Measurement, 20, 37-46.
Common European Framework of Reference For Languages: Learning, Teaching, Assessment, Language Policy Unit, Strasbourg, 2001
Coşkun, E. (2007). Yazma becerisi. A. Kırkkılıç, H. Akyol (Ed.), İlköğretimde Türkçe öğretimi. Ankara: Pegem A.
Creswell, J.W., & Miller, D.L. (2000). Determining validity in qualitative inquiry: Theory into Practise, 39(3), 124-130.
Çiftçi, M. (2011). Türkçe öğretmeni yetiştirme programı sorunu. Turkish Studies, 6(1), 399-405.
Demir, T. (2004). Türkçe Dilbilgisi. Ankara: KurmayYayınları.
Demirci, M. (2015). B1 seviyesinde Türkçe öğrenen Suriyeli öğrencilerin sesli okuma becerisiyle ilgili tespitler. Turkish Studies.10(7), 333-358.
Demirel, Ö. (1999). İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. İstanbul: MEB Basımevi.
Demirel, Ö. (2004). Yabancı dil öğretimi, dil pasaportu, dil biyografisi, dil dosyası. Ankara: PegemYayıncılık.
Dönmez M. İ., & Paksoy, S. (2015). Türkiye’de öğrenim gören Suriyeli öğrencilerin Türkçe öğrenmede karşılaştıkları sorunlar üzerine bir araştırma: Kilis 7 Aralık Üniversitesi örneği. International Journal of Languages Education and Teaching UDES 201., 1907-1919.
Ergin, M. (1998). Türk dil bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınevi.
Erdem, C. (2017). Sınıfında mülteci öğrenci bulunan sınıf öğretmenlerinin yaşadıkları öğretimsel sorunlar ve çözüme dair önerileri. Medeniyet Eğitim Araştırmaları Dergisi. 1(1), 26-42.
Eyüp, B., Arslan, N., & Cevher, T. Y. (2017). Mültecilere ‘Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesine yönelik uyum kursuna katılan öğreticilerin kurs hakkındaki görüşleri ve hazırbulunuşluk durumları. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 5(4), 174-200.
Fleiss J.L.(1971). Measuring nominal scale agreement among many raters. Psychological Bulletin, 7, 378-382.
Glaser, B., & Strauss, A.L. (1967). Discovery of grounded theory: Strategies for qualitative research. Chicago: Aldine.
Gordis L.(2014). Epidemiology Fifth Edition, Elsevier Saunders Inc.107-10
Göğüş, B. (1978). Türkçe ve yazın öğretimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
Gözübüyük Tamer, M. (2017). Geçici koruma kapsamındaki Suriyeli çocukların Trabzon devlet okullarındaki durumu. GöçDergisi.4(1),119-152.
Gürler, M.(2019). Yabancı dil olarak türkçe öğrenen suriyeli öğrencilerin yazılı anlatımlarında hata çözümlemesi. ( master's thesis ). Erişim adresi: http://www.openaccess.hacettepe.edu.tr:8080/xmlui/handle/11655/8141
Hattie, J. (2009). Visible learning: A synthesis of over 800 meta-analyses relating to achievement. London and New York: Routledge. https://tegm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2018_09/13134503_YYEP_Uygulama_KYlavuzu.pdf
Işık, A. (2008). Yabancı dil eğitimimizdeki yanlışlar nereden kaynaklanıyor? Journal of Language and Linguistic Studies, 4(2), 15-26.
İşler, E., & Yıldız, M. (2002). Arapça çeviri kılavuzu, Ankara: Gündüz EğitimveYayıncılık.
Kara, M. (2010). Gazi üniversitesi tömer öğrencilerinin Türkçe öğrenirken karşılaştıkları sorunlar ve bunların çözümüne yönelik öneriler. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(3). 661-696.
Karaağaç, G. (2013). Türkçenin dil bilgisi. Ankara: Akçağ Yayınları
Karakuş, İ. (2000). Türkçe Türk dili ve edebiyatı öğretimi. Ankara: Sistem Ofset Yayınları.
Kavcar, C., Oğuzkan, F. & Sever, S. (1999). Türkçe öğretimi. Ankara: EnginYayınları.
Kılıç, S.(2015). Kappa testi. Journal of Mood Disorders 2015, 5(3): 142-144.doi: 10.5455/jmood.20150920115439
Kundel, H.L., & Polansky, M.(2003).Measurement of observer agreement. Radiology 228: 303–308.
Landis J.R., & Koch, G.G.(1977). The measurement of observer agreement for categorical data. Biometrics.33:159-74.
Levent, F., & Çayak, S. (2017). Türkiye’deki Suriyeli öğrencilerin eğitimine yönelik okul yöneticilerinin görüşleri. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 14-1(27), 21-46.
Lundsteen, S. W. (1979). Listening: Its impact on reading and the other language arts. Urbana IL: National Counsel of Teachers of English.
Makodia, V. V. (2009). Role of body language in communication. Jaipur, India: Paradise.
McMillan, J.H. (2000). Educational research: Fundamentals for the consumer (3rd edition). New York: Longman.
Moralı, G. (2018). Suriyeli mülteci çocuklara Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde karşılaşılan sorunlar. OPUS –Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 8(15), 1426-1449.doi: 10.26466/opus.443945
Özbay, M. (2007). Türkçe özel öğretim yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M.(2012). Anlama teknikleri II dinleme eğitimi Ankara: Öncü Kitap.
Özkan, T., Demir K., & Özdemir A. (2017). Yabancı dil olarak Türkçe öğreticileri için yenilikçi ve uygulanabilir teknolojik yöntem önerisi. The Journal of International Lingual, Social and Educational Sciences, 3(2).
Öztürk, B.(2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde öğreticilerin yöntemlere yönelik bakış açısı ve farkındalığı. Tarih Okulu Dergisi, 33, 969-996. doi: http://dx.doi.org/10.14225/Joh1208
Robertson, A. K. (2008). Etkili dinleme, (Çev. E. SabriYarmalı), İstanbul: Hayat Yayınları.
Saban, A., & Ersoy, A. (Ed.). (2017). Eğitimde nitel araştırma desenleri. (Extended 2nd edition) Ankara: Anı Yayıncılık.
Sarıtaş, E., Şahin, Ü., & Çatalbaş, G. (2016). İlkokullarda yabancı uyruklu öğrencilerle karşılaşılan sorunlar. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler EnstitüsüDergisi, 25(1), 208-229.
Sim, J., & Wright, C.C.(2005). The kappa statistic in reliability studies: use, interpretation, and sample size requirements. Physical Therapy. 85:257-68.
Soodak, L. C., & Podell, D. M. (1997). Efficacy and experience: perceptions of efficacy among preservice and practicing teachers. Journal of Research and Development in Education, 30, 214 - 221.
Şahin, A. (Ed.).(2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi kuramlar, yaklaşımlar, etkinlikler.Ankara: Pegem AkademiYayıncılık.
Ünalan, Ş. (2006).Türkçe öğretimi (3rd edition), Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Akçağ.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (9th edition). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yılmaz, F., & Buzlukluoğlu Arslan, S. (2014). ÇOMÜ Tömer’ de Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin motivasyon kaynakları ve sorunları. ANKARA-TURKEY: Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 9/6. 1185.
Yin, R.K. (1984). Case study research: Design and methods (1st edition). Beverly Hills: Sage.
Yin, R.K. (2014). Case study research: Designs and methods (5th edition). Thousand Oaks, CA: Sage
Yüce, S. (2005). İletişim ve dil: yöntemler, Avrupa dil portföyü Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi. Journal of Language and Linguistic Studies, 1(1), April 2005.