Bu makalede kanunun yaptığı tanımdan hareketle mali saydamlık ilkesi gereği olarak raporlanan muafiyet, indirim, istisna ve benzeri uygulamalar nedeniyle vazgeçilen kamu gelirlerinin kapsamı ve bu ilkeye uyulmadığının göstergesi olan yasal düzenlemeler ile vergi teşviklerinin mahiyetinin ve Anayasaya uygunluğu tartışmaya açılması amaçlanmaktadır. Birinci bölümde mali saydamlık ilkesi ve bütçe tasarısına eklenen vergi harcamaları cetveli, bu cetvelde yer alması gerekirken dışarıda bırakılan muafiyet, istisna ve indirimler ile diğer uygulamalara yer verilmiş ikinci bölümde ise yüce yargının kararlarına atıf yapılarak vergi harcamalarının anayasaya uygunluğu hususu incelenmiştir. Bütçe tasarısına eklenen vergi harcamaları cetvelinde özellikle diğer yasalarda yer alan vergi muafiyet ve istisna ve indirimler ile vergisel teşvikler yer almamakta ve mali saydamlık ilkesine aykırı hareket edilmektedir. Vergi idaresi cetvelin düzenlemesinde standart bir vergi sisteminde yer alan kimi indirimleri vergi harcaması olarak göstererek kendi yaptığı tanımla tutarlı olmayan bir uygulama yapmaktadır. Anayasa Mahkemesi; açılan iptal davalarında vergi harcamalarını Anayasamızın 2. maddesindeki hukuk devleti, 10.maddesindeki eşitlik ve 73. maddesindeki mali güç ilkesine aykırı görmeyerek reddetmiş ve Anayasaya uygun düzenlemeler olduğunu kabul etmiştir.

In this article it is aimed whether tax expenditures as defined tax exemptions, exclusions and deductions enclosed to the draft budget bill are consistent with the rule of fiscal transparency and constitutionality. As the coverage of tax expenditures are incomplete particularly in terms of tax reliefs and incentives imbedded in laws other than tax laws it would be argued that the list is not fully comprehensive regarding fiscal transparency principle. From constitutionality point of view tax expenditures are considered constitutional by Supreme Court with regard of the rule of law, non-discrimination rule and ability-to-pay principle in taxation.