EVLİ KADIN VE ERKEKLERDE PSİKOLOJİK İYİ OLUŞUN EBEVEYN TUTUMUNA ETKİSİNİN İNCELENMESİ

Bu çalışmada, psikolojik iyi oluşun ebeveyn tutumuna etkisini incelemek amaçlanmaktadır. Araştırma, nicel araştırma modellerinden ilişkisel tarama deseninde tasarlanmıştır. Araştırmada, evli ve 2-6 yaş grubunda çocuğu olan 288 kadın ve 47 erkek ile çalışılmıştır. Demir ve Şendil (2008) tarafından geliştirilen “Ebeveyn Tutum Ölçeği”, Özmete (2016) tarafından geliştirilen, “Evli Kadın ve Erkeklerde Psikolojik İyi Oluş Ölçeği” ve araştırmacı tarafından hazırlanan demografik bilgi formu kullanılmıştır. Elde edilen bulgular sonucunda, psikolojik iyi oluştaki bir birimlik artışın, demokratik ve izin verici ebeveyn tutumlarını artıracağı ve otoriter ebeveyn tutumunu azaltacağı tespit edilmiştir.

EXAMINING ON THE EFFECTS OF WELL-BEING PSYCHOLOGICAL PARENTAL ATTITUDE IN MARITAL WOMEN AND MALE

The aim of this study is analysis of any effect of psychological well-being on parenting styles. Research was designed as relational screening model from quantitative methods. In this research, 288 married women and 47 married men have children who are ages from 2-6 were taken as a sample. In data acquisition, Parents Attitude Scale (PAS) was developed by Demir and Şendil in 2008 and Psychological Well-Being Scale for Married Women and Men were developed by Özmete in 2016 were used. In results, rise one unit of psychological well-being increases democratic parenting styles and permissive parenting styles, although it decreases authoritative parenting style.

PDF

___

Arlı, M. ve Nazik, H. (2001). “Bilimsel araştırmaya giriş”. Ankara: Gazi Kitabevi.
Carr, A. (2016). "Pozitif Psikoloji". İstanbul: Kaknüs.
Demir, E. K., Şendil, G. (2008). “Ebeveyn Tutum Ölçeği (ETÖ)”. Türk Psikoloji Yazıları, 11(21), 15-25.
Demir, İ. ve Yavuzer, H. (2016). “Yeni kuşak anne-babalar ve çocukları”. İstanbul: Remzi.
Gladding, S.T. (2012). “Aile Terapisi: Tarihi, Kuram ve Uygulamaları”. Ankara: Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği.
Karasar, N. (2007). “Bilimsel araştırma yöntemi”. Nobel: Ankara.
Mackenzie, R. J. (2014). “Çocuğunuza sınır koyma”. İstanbul: Yakamoz
Navaro, L. (1987). “Beni duyuyor musun?”. İstanbul: Ya-pa.
Özden, K. (2014). “Üniversite öğrencilerinde psikolojik iyi oluşun psikososyal yordayıcılarının sosyal bilişsel kariyer kuramı açısından incelenmesi”. İstanbul Arel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi. İstanbul.
Özmete, E. (2016). “Evli kadınlar ve erkekler için psikolojik iyi oluş ölçeği”. Bilig Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 78: 361-391.
Özyürek, A. ve Şahin, F. T. (2005). “5-6 yaş grubu çocuğa sahip ebeveynlerin demografik özelliklerinin çocuk yetiştirme tutumlarına etkisinin incelenmesi”. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6 (3), 395-414.
Ryff, C. D. (1989). “Hapiness is everything, or is it? Explorations on the meaning of psychological well- being”. Journal of personality and social psychology, 57(6), 1069- 1081.
Ryff, C. D. ve Keyes, C. L. M. (1995). “The Structure of psychological well-being revisited”. Journel of Personality and Social Pyschology, 69, 719-727.
Ryff, C.D, Keyes, C.L.M. ve Shmotkin, D. (2002). “Optimizing well-being: The empirical encounter of two traditions”. Journal of Personality and Social Psychology, 82, 1007-1022.
Satir, V. (2016). “Temel aile terapisi”. İstanbul: Beyaz.
Semerci, B. (2015). Birlikte büyütelim. İstanbul: Alfa.
Tarhan, N., Gümüşel, O. ve Sayım, A. (2015). “Pozitif psikoloji çoklu zeka uygulamaları”. İstanbul: Timaş.
Topuz, C. (2013). “Üniversite öğrencilerinde özgeciliğin öznel iyi oluş ve psikolojik iyi oluş ile ilişkisinin incelenmesi”. Fatih Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi. İstanbul.
Tuzgöl- Dost, M. (2007). “Üniversite öğrencilerinin yaşam doyumlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi”. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (2) 22. 132-143.
TÜİK. (2017). “Yaşam Memnuniyeti Araştırması 2016”. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=2464. Sayı: 24641
Yalçınkaya, M. (2002). “Açık sistem teorisi ve okula uygulanması”. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22 (2), 103-116.
Yavuzer, H. (2016). “Çocuk eğitimi el kitabı”. İstanbul: Remzi.
Yoldaş, Y. (2007). “İşlevsel- yapısal sistem kuramı”. Bursa: Alfa.