İbrahim Zeki AKYURT, DUYGU TOPLU YAŞLIOĞLU

Havacılık Sektöründe Ekip Planlama Yönetimi: Bir Türk Havayolu Örneği

Havayolu taşımacılığının günümüzde ortadan kalkmış olan sınırlar ve müşteri ihtiyaçlarının anında karşılanma isteği gibi nedenler dolayısıyla gün geçtikçe artması havayolu işletmelerinin ihtiyaç duyduğu uçuş personeli sayısını da arttırmaktadır. Bu sebeple bu çalışmada havacılık sektöründe ekip planlama fonksiyonunun faaliyetleri incelenmiş, ekip planlama yönetiminde dikkate alınan matematiksel kısıtlar kadar insani kısıtların da önemine vurgu yapılmak istenmiştir. Bu doğrultuda Türkiye’de faaliyet gösteren bir havayolu şirketinde üst düzey yöneticiler ve ekip planlama çalışanlarıyla odak grup görüşmeleri yapılmıştır. Ekip planlamanın iki temel fonksiyonu olan ekip eşleme (pairing) ve ekip atama (rostering) faaliyetleri yerine getirilirken dikkate alınan ve uygulanan unsurlar çalışmanın sonucunda elde edilen bulgulardır. Ekip planlama uygulamalarının bilimsel literature uygunluğu da dikkate alınmıştır. Ayrıca bu bulgulardan yola çıkarak ekip planlama faaliyetleri için 5 temel unsur ortaya konmuş olup bu unsurlar; kurallara ve zindelik seviyesine uyum, insan kaynağını hoyratça kullanmama, çalışan memnuniyetini sağlama, birim ekip maliyetlerinin düşürülmesi ve hizmet düzeyinin yüksek tutulması olarak sıralanmaktadır.

Crew Planning Management in Aviation Industry: A Turkish Airline Case

Use of air transport is increasing steadily, due to the fact that today’s boundaries have been lifted and customer needs are being met instantaneously, which allows growth in the aviation industry. In this study, the activities of crew planning were examined and it was aimed to emphasize the importance of human constraints as well as the mathematical constraints considered in crew planning management. In line with this, focus group interviews were conducted with senior managers and crew planning personnel who are working in an airline company operating in Turkey. When crew pairing and rostering activites are carried out, the factors taken into account and applied are the findings obtained as a result of the study. Academic literature conformity of crew planning applications is also taken into consideration. Finally, five basic dimensions for crew planning activities have been set out from these findings; compliance with rules and personnel wellness level, not using human resourses harshly, ensuring employee satisfaction, reducing unit crew costs and keeping service level high.

PDF

___

Abdelghany, A., Abdelghany, K., & Azadian, F. (2017). Airline Flight Schedule Planning under Competition. Computers & Operations Research, 87, 20-39.
Açıkalın, A. (1999). İnsan Kaynağının Yönetimi-Geliştirilmesi, PegemA yayınları. Ahmad Beygi, S., Cohn, A., & Weir, M. (2009). An integer programming approach to generating airline crew pairings. Computers & Operations Research, 36(4), 1284- 1298.
Arabeyre, J. P., Fearnley, J., Steiger, F. C., & Teather, W. (1969). The airline crew scheduling problem: A survey. Transportation Science, 3(2), 140-163.
Aydemir-Karadag, A., Dengiz, B., & Bolat, A. (2013). Crew pairing optimization based on hybrid approaches. Computers & Industrial Engineering, 65(1), 87-96
Barnhart, C., Cohn, A. M., Johnson, E. L., Klabjan, D., Nemhauser, G. L., & Vance, P. H. (2003). Airline crew scheduling. In Handbook of transportation science (pp. 517-560). Springer US.
Baş, T., & Akturan, U. (2013). Nitel Araştırma Yöntemleri: Nvivo ile Nitel Veri Analizi, Örnekleme, Analiz, Yorum. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Çankaya, G., & Arıkan, M. (2009). Sütun oluşturma yaklaşımı ile bir havayolu ekip çizelgeleme uygulamasi. Journal of the Faculty of Engineering & Architecture of Gazi University, 24(1), 43-50.
Çetin, E. İ., Kuruüzüm, A., & Irmak, S. (2008). Ekip çizelgeleme probleminin küme bölme modeli ile çözümü. Journal of Aeronautics and Space Technologies, 3(4), 47-54.
Demir, A.Z. 2016. Hava Taşımacılık Sektörü, İstanbul Yeni Havalimanı ve İnsan Kaynağı Planlama İhtiyacı, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4 (25), 79-94
Devlet Hava Meydanları İşletmesi Genel Müdürlüğü, 2015-2018 Stratejik Plan. Emden-Weinert, T., & Proksch, M. (1999). Best practice simulated annealing for the airline crew scheduling problem. Journal of Heuristics, 5(4), 419-436.
Ernst, A. T., Jiang, H., Krishnamoorthy, M., & Sier, D. (2004). Staff scheduling and rostering: A review of applications, methods and models. European journal of operational research, 153(1), 3-27.
Gerede, E. (2010). The evolution of Turkish air transport industry: significant developments and the impacts of 1983 liberalization. Journal of Management & Economics, 17(2), 63-93.
Gopalakrishnan, B., & Johnson, E. L. (2005). Airline crew scheduling: state-of-theart. Annals of Operations Research, 140(1), 305-337.
Hoffman, K. L., & Padberg, M. (1993). Solving airline crew scheduling problems by branch-and-cut. Management Science, 39(6), 657-682.
Kohl, N., & Karisch, S. E. (2004). Airline crew rostering: Problem types, modeling, and optimization. Annals of Operations Research, 127(1), 223-257.
Küçükönal, H., Korul, V. 2002. Havayolu İşletmelerinde İnsan Kaynakları Yönetimi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4 (12), 67-90.
Lohatepanont, M., & Barnhart, C. (2004). Airline schedule planning: Integrated models and algorithms for schedule design and fleet assignment. Transportation Science, 38(1), 19-32.
Medard, C. P., & Sawhney, N. (2007). Airline crew scheduling from planning to operations. European Journal of Operational Research, 183(3), 1013-1027.
Oktal, H., & Gerede, E. (2002). Türk Sivil Havacılık Otoritesinin yeniden yapılandırılması. Amme İdaresi Dergisi, 35, 103-120.
Orhan, İ., Kapanoğlu, M., & Karakoç, T. H. (2010). Havayolu operasyonlarında planlama ve çizelgeleme. Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 16(2), 181-191.
Parasuraman, A., Zeithaml, V. A., & Berry, L. L. (1985). A conceptual model of service quality and its implications for future research. The Journal of Marketing, 41-50.
Qi, X., Yang, J., & Yu, G., (2004). Scheduling problems in the airline industry, handbook of scheduling: algorithms, models and performance analysis, (Ed: Joseph, Y. ve Leung, T.) Chapman & Hall/CRC, New York, Amerika.
Salazar-González, J. J. (2014). Approaches to solve the fleet-assignment, aircraftrouting, crew-pairing and crew-rostering problems of a regional carrier. Omega, 43, 71-82.
Saldıraner, Y. (1992). Sivil havacılık faaliyetleri ve Türk sivil havacılık otoritesi için organizasyon yapısı önerisi. Anadolu Üniversitesi, Sivil Havacılık Meslek Yüksekokulu, Eskişehir.
Shaw, T. L. (2003). Hybrid column generation for large network routing problems: With implementations in airline crew scheduling. Doctoral dissertation, Georgia Institute of Technology.
Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü Yayınları (SHGM). (2009). 2002’den 2008’e Sivil Havacılık.
Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü Yayınları (SHGM). (2015). Kargo Hizmetleri. Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü Faaliyet Raporu, 2015
SHT-6A.50 Rev.05, Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü Uçucu Ekip Uçuş Görev ve Dinlenme Süreleri ile Uygulama Esasları Talimatı, 2010.
Tekiner, H., Birbil, Ş. İ., & Bülbül, K. (2009). Robust crew pairing for managing extra flights. Computers & Operations Research, 36(6), 2031-2048.
TOBB Yayınları. (2014). Türkiye Sivil Havacılık Meclisi Sektör Raporu. Ulaştırma Bakanlığı Faaliyet Raporu, 2016
Witt, C., & Mühlemann, A. (1995). Service quality in airlines. Tourism economics, 1(1), 33-49.
Yan, S., & Tu, Y. P. (2002). A network model for airline cabin crew scheduling. European Journal of Operational Research, 140(3), 531-540.
Yazgan, A. E., & Yiğit, S. (2013). Türk sivil havacılık sektörünün uluslararası rekabetçilik düzeyinin analizi. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (25), 421- 445.
Yu, G., & Thengvall, G. (2002). Airline Optimization, Handbook of Applied Optimization. (Ed: Resende P.) Oxford University Press, Amerika, 689-704
Zhang, D., Lau, H. H., & Yu, C. (2015). A two stage heuristic algorithm for the integrated aircraft and crew schedule recovery problems. Computers & Industrial Engineering, 87, 436-453.