Türkiye’nin iktisadi büyüme ivmesinin son yıllarda yavaşlaması istihdam artışı bakımından önemli bir engel olduğu gibi reel ücretler üzerinde de baskı oluşturmaktadır. 2000’li yıllardaki yüksek büyüme oranlarının yeniden yakalanması önünde çeşitli konjonktürel ve yapısal engeller bulunmaktadır. Siyasi ve ekonomik öngörülebilirliğin azaldığı önümüzdeki dönemde, yatırımların sektörel ve bölgesel devlet teşvikleriyle canlandırılmaya çalışıldığı gözlemlenmektedir. Ne var ki, yeni yatırımların istihdam artışı üzerindeki etkisi beklenenin çok altında seyretmektedir. Zira; yapay zeka ve yeni nesil robotlarla güç- lendirilen üretim bantları bilhassa imalat sanayiinde birim çıktı başına gerekli emek miktarını her geçen gün düşürmektedir. Üretim süreçlerinde yaygınlaşan otomasyon, önümüzdeki on yıllarda emek talebinde kalıcı bir daralmaya yol açacaktır. Bu durumun ise gerek istihdam düzeyini gerekse reel ücretleri ciddi şekilde düşüreceği öngörülmektedir. Bu yıkıcı etkilerin geleneksel iktisat politikalarıyla engellenmesi mümkün gözükmemektedir. Ancak, sosyal ve iktisadi sonuçlarının daha katlanılabilir seviyeye çekilmesi bakımından iş çevreleri ve sendikaların hükümetle yapıcı bir işbirliği içerisinde olmasına şiddetle ihtiyaç duyulmaktadır. 

The slowdown in the economic growth momentum of our country in recent years has also put pressure on real wages as it is an important obstacle to employment growth. There are various cyclical and structural obstacles to the recovery of high growth rates in the 2000s. In the upcoming period while political and economic predictability is diminishing, it is observed that investments are being revitalized by sectoral and regional government incentives. However, the impact of new investments on employment growth is quite below the expectations. Yet, artificial intelligence and production bands reinforced by new generation robots are reducing the amount of labor required per unit output especially in manufacturing industry day by day. The automation that has become widespread in the production processes will lead to a permanent shrinking of the demand for labor in the next decades. In this case, it is predicted that both the level of employment and the real wages will be seriously reduced. It is unlikely that these destructive influences can be prevented by traditional economic policies. However, there is a strong need for business circles and trade unions to be in a constructive business relationship with the government in terms of attracting social and economic consequences to a more bearable level.