Akademisyen dijitalleşme ölçeği geliştirilmesi

: Çalışma; akademisyenlerin dijitalleşme derecelerini belirlemek için bir ölçek geliştirme üzerine odaklıdır. Çalışma kapsamında; dijitalleşme derecesinin belirlenmesi adına, teknolojinin eğitimde kullanımı, teknoloji ve mesleki gelişim, sosyal yaşamda teknoloji kullanımı olarak üç boyut altında ve demografik değişkenler arasındaki ilişkiler ile incelemeler yapılmıştır. Amaca yönelik, 2017-2018 eğitim–öğretim yılında, Isparta Süleyman Demirel Üniversitesi’nde görev yapan akademisyenlere uygulama yapılmıştır. Yapılan çalışma sonucunda; akademisyenlerin çalıştığı alana, mezuniyet durumuna, sahip olunan unvana ve bilgisayar kullanım süresi oranlarında farklılıklar gözlenmiştir. Çalışma kapsamında, akademisyenlerin ve akademisyen adaylarının; teknolojiyi amaca ve eğitime yönelik kullanmaları için yönlendirme amaçlı kullanılabilmesi ve Türkiye’de bu alanda yapılan çalışmaların sınırlı sayıda olması, özellikle de yüksek öğretim alanındaki çalışmaların azlığı göz önüne alındığında, ölçek geliştirme çalışmalarının literatürde görülen bir eksikliğe katkı sağlaması amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Dijitalleşme, Dijitalleşme düzeyi, Ölçek, Dijitalleşme ölçeği, Akademisyen dijitalleşmesi

The development of academician’s digitalization scale

The aim of the work is to improve the scale to determine the degree of digitization of the academicians. In the determination of the degree of digitization in the study, the use of technology in education, technology and professional development, and the use of technology in social life are examined under the three dimensions and relations between demographic variables. The aim was implemented in 2017-2018 academic year for academicians working at Suleyman Demirel University. As a result of this study, there was a difference in the field of academicians working, graduation status, the number of titles and computer usage. This study is aimed at academicians and academician candidates; the technology can be used for guidance purposes and for educational purposes.

Keywords:

: Digitization, Digitization grade, Digitization scale, Academician Digitalization, Scale,

PDF

___

AKÇAY, H., TÜYSÜZ, C., FEYZİOĞLU, B., UÇAR, V. (2007). “Bilgisayar Destekli Kimya Öğretiminin Öğrenci Başarısı ve Tutumuna Etkisine Bir Örnek: Radyoaktivite”. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (22).
AKÇAY, S., AYDOĞDU, M., YILDIRIM, H. İ., ŞENSOY, Ö. (2005). “Fen Eğitiminde İlköğretim 6. Sınıflarda Çiçekli Bitkiler Konusunun Öğretiminde Bilgisayar Destekli Öğretimin Öğrenci Başarısına Etkisi”. Kastamonu Eğitim Dergisi, 103.
AKKOYUNLU, B. (1996). “Bilgisayar Okur-Yazarlığı Yeterlilikleri ile Mevcut Ders Programlarının Kaynaştırılmasının Öğrenci Başarı ve Tutumlarına Etkisi”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(12).
AKSOY, H. H. (2003). “Eğitim Kurumlarında Teknoloji Kullanımı ve Etkilerine İlişkin Bir Çözümleme”. Eğitim Bilim Toplum Dergisi, 1(4), 4-23.
ASLIYÜKSEK, M. K. (2016). “Bilgi Teknolojileri ve Dijitalleşmenin Türkiye’de Bilgi Bilim Literatürüne Yansıması: Bilgi Dünyası Dergisi Örneği (2000-2014)”. Bilgi Dünyası, 17(1).
AYDOĞAN, D. (2014). “Türk Romanında Dijitalleşme: e-Kitap”, Doctoral Dissertation, İstanbul Kültür Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İletişim Tasarımı Anabilim Dalı, İletişim Tasarımı Bilim Dalı).
BALAY, R. (2004). “Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve Eğitim”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 61-82.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş., ÇAKMAK, E., AKGÜN, Ö. E., KARADENİZ, Ş., DEMİREL, F., (2015). “Bilimsel Araştırma Yöntemleri”. Pegem Akademi, Ankara.
CORTINA, J. M. (1993). “What is Coefficient Alpha? An Examination of Theory and Applications”. Journal of Applied Psychology, 78(1), 98.
ÇALIK, T., SEZGİN, F. (2005). “Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve Eğitim”. Kastamonu Eğitim Dergisi, 13(1), 55-66.
ÇOKLUK, Ö. S., ŞEKERCİOĞLU, G. ve BÜYÜKÖZTÜRK, S. (2012). Sosyal Bilimler için Çok Değişkenli İstatistik: SPSS ve Lisrel Uygulamaları. Pegem Akademi, Ankara.
DEVELLIS, R. F. (2017). “Ölçek Geliştirme: Kuram ve Uygulamalar”. Nobel Akademik Yayıncılık.
EMMUNGIL, L. (2010). “Bilgisayar Donanımı”.
ENGİN, A. O., TÖSTEN, R., KAYA, M. D. (2010). “Bilgisayar Destekli Eğitim”. Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi, 1(5).
GÖKÇE, B. (2012). Toplumsal Bilimlerde Araştırma. Savaş Kitap ve Yayınevi. Ankara
GÜLBAHAR, Y. (2012). “e-Öğrenme” (2. Baskı). Pegem Akademi, Ankara.
GÜZEL, M. (2006). “Küreselleşme, İnternet ve Gençlik Kültürü”. Küresel İletişim Dergisi, 1(1), 1-16.
HU, L. T., BENTLER, P. M. (1999). “Cutoff Criteria for Fit Indexes in Covariance Structure Analysis: Conventional Criteria versus New Alternatives”. Structural Equation Modeling: a Multidisciplinary Journal, 6(1), 1-55.
İSPİR, B., BİRSEN, H., BİNARK, F. M., ÖZATA, F. Z., BAYRAKTUTAN, G., ÖZTÜRK, M. C., AYMAN, M. (2013). “Dijital İletişim ve Yeni Medya”. Web-Ofset. Eskişehir.
İŞMAN, A. (2001). “Bilgisayar ve Eğitim”. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (2).
KACAR, A. Ö., DOĞAN, N. (2007). “Okulöncesi Eğitimde Bilgisayar Destekli Eğitimin Rolü”. Akademik Bilişim, 31.
KLINE, R. B. (2005). “Principles and Practice of Structural Equation Modeling”. Guilford Publications. New York, NY.
METİN, M. (Ed.) (2015). “Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri”. Pegem Akademi, Ankara.
NG, W. (2012). “Can We Teach Digital Natives Digital Literacy?” Computers & Education, 59(3), 1065-1078.
ÖZEN, Y., GÜLAÇTI, F., ÇIKILI, Y., (2004). “Eğitim Bilimleri ve İnternet”. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları, AÜ EEF Sınıf Öğretmenliği ABD.
SAVCI, İ. (1999). “Toplumsal Cinsiyet ve Teknoloji”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 54(01).
SEFEROĞLU, S. S. (2006). “Öğretim Teknolojileri ve Materyal Tasarımı”. Pegem Yayıncılık.
STEVENS, J. P. (2009). Applied Multivariate Statistics for the Social Sciences (5th ed.) Routledge, New York.
SULAK, S. A. (2002). “Matematik Dersinde Bilgisayar Destekli Öğretimin Öğrenci Başarı ve Tutumlarına Etkisi”, Doctoral Dissertation, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
TURAN, A. H., ÇOLAKOĞLU, B. E. (2011). “Yüksek Öğrenimde Öğretim Elemanlarının Teknoloji Kabulü ve Kullanımı: Adnan Menderes Üniversitesinde Ampirik Bir Değerlendirme”. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(1), 106-121.
Ulusal Tez Merkezi, (2018) https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp, 29.04.2018.
VAROL, N. (1997). “Bilgisayar Destekli Eğitim”, Türk Cumhuriyetleri ve Asya Pasifik Ülkeleri Uluslararası Eğitim Sempozyumu, 24-26 Eylül, Elazığ, 138-145.
VURAL, Z., BAT, M. (2010). “Yeni Bir İletişim Ortamı Olarak Sosyal Medya: Ege Üniversitesi İletişim Fakültesine Yönelik Bir Araştırma”. Journal of Yasar University, 5(20).
YILMAZ, K., HORZUM, M. B. (2005). “Küreselleşme, Bilgi Teknolojileri ve Üniversite”. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(10), 103-121.
YURDABAKAN, İ. (2002). “Küreselleşme Konusundaki Yaklaşımlar ve Eğitim”. Eurasian Journal of Educational Research, Issue 6, 2002, 61-66.