Türkiye’den Batı Avrupa Ülkelerine yönelik emek göçünden bu yana yaklaşık altmış yıl geçmiş ve Türkler bu ülkelerde kalıcı bir toplum haline gelmiştir. Bu çalışmada ulus-ötesi toplum olarak da adlandırılan Almanya
ve Hollanda’daki Türklerin, Türkiye’ye geri dönme niyetleri karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Nicel araştırma deseni kullanılan çalışmada Almanya’nın Frankfurt ve Duisburg, Hollanda’nın Amsterdam, Rotterdam, Eindhoven ve s-Hertogenbosch kent merkezlerindeki 596 Türk göçmenden anket formu ile veri toplanmıştır. Araştırma
sonucunda, girişimci olma durumu ve vatandaşlığın geri dönme niyeti ile ilişkili olduğu görülmüştür. Ayrıca ev sahibi toplumun kültürünü, kimliğini benimseme ve ev sahibi toplumla iletişimin geri dönüş niyetinin yordayıcıları olduğu saptanmıştır. Bunun yanı sıra Türk kimliğini benimseme, Türklerle iletişim ve Türkiye’deki Türklerle iletişim ve önyargı da geri dönüş niyetinin yordayıcıları arasında yer almaktadır. Bu sonuçlar, geri dönüş niyetinin
sadece bireysel faktörlerden değil, aynı zamanda ülkelerin göç politikalarından da etkilendiğini göstermektedir.
Almanya ve Hollanda’daki Türklerin geri dönüş niyetinde bireysel ve yapısal faktörlerler birlikte etkili olmaktadır.

About sixty years have passed since the labor migration from Turkey to Western European Countries and Turks
have become a permanent society in these countries. In this study, the return intention of Turks to Turkey is
examined comparatively in Germany and the Netherlands. In this quantitative study, data was collected by
questionnaire from 596 Turkish immigrants who live in the city centers of Frankfurt and Duisburg in Germany,
Amsterdam, Rotterdam, Eindhoven, and s-Hertogenbosch in the Netherlands. The results of the research showed
that employment status and citizenship are related to return intentions. In addition, host country identification, contact with the host society, orientation toward host culture, Turkish identity, contact with Turks, prejudice, and country were predictors of return intentions. These results are showed that the return intention is not only affected by individual factors, but also by the immigration policies of countries. Both individual and structuralfactors are contributed to the return intention of Turks in Germany and the Netherlands.

"> [PDF] Almanya ve Hollanda’daki Türklerin Geri Dönüş Niyetleri Üzerine Karşılaştırmalı Bir Çalışma | [PDF] The Comparative Study on Return Intention of Turkish Migrants living in Germany and The Netherlands Türkiye’den Batı Avrupa Ülkelerine yönelik emek göçünden bu yana yaklaşık altmış yıl geçmiş ve Türkler bu ülkelerde kalıcı bir toplum haline gelmiştir. Bu çalışmada ulus-ötesi toplum olarak da adlandırılan Almanya
ve Hollanda’daki Türklerin, Türkiye’ye geri dönme niyetleri karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Nicel araştırma deseni kullanılan çalışmada Almanya’nın Frankfurt ve Duisburg, Hollanda’nın Amsterdam, Rotterdam, Eindhoven ve s-Hertogenbosch kent merkezlerindeki 596 Türk göçmenden anket formu ile veri toplanmıştır. Araştırma
sonucunda, girişimci olma durumu ve vatandaşlığın geri dönme niyeti ile ilişkili olduğu görülmüştür. Ayrıca ev sahibi toplumun kültürünü, kimliğini benimseme ve ev sahibi toplumla iletişimin geri dönüş niyetinin yordayıcıları olduğu saptanmıştır. Bunun yanı sıra Türk kimliğini benimseme, Türklerle iletişim ve Türkiye’deki Türklerle iletişim ve önyargı da geri dönüş niyetinin yordayıcıları arasında yer almaktadır. Bu sonuçlar, geri dönüş niyetinin
sadece bireysel faktörlerden değil, aynı zamanda ülkelerin göç politikalarından da etkilendiğini göstermektedir.
Almanya ve Hollanda’daki Türklerin geri dönüş niyetinde bireysel ve yapısal faktörlerler birlikte etkili olmaktadır.

"> Türkiye’den Batı Avrupa Ülkelerine yönelik emek göçünden bu yana yaklaşık altmış yıl geçmiş ve Türkler bu ülkelerde kalıcı bir toplum haline gelmiştir. Bu çalışmada ulus-ötesi toplum olarak da adlandırılan Almanya
ve Hollanda’daki Türklerin, Türkiye’ye geri dönme niyetleri karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Nicel araştırma deseni kullanılan çalışmada Almanya’nın Frankfurt ve Duisburg, Hollanda’nın Amsterdam, Rotterdam, Eindhoven ve s-Hertogenbosch kent merkezlerindeki 596 Türk göçmenden anket formu ile veri toplanmıştır. Araştırma
sonucunda, girişimci olma durumu ve vatandaşlığın geri dönme niyeti ile ilişkili olduğu görülmüştür. Ayrıca ev sahibi toplumun kültürünü, kimliğini benimseme ve ev sahibi toplumla iletişimin geri dönüş niyetinin yordayıcıları olduğu saptanmıştır. Bunun yanı sıra Türk kimliğini benimseme, Türklerle iletişim ve Türkiye’deki Türklerle iletişim ve önyargı da geri dönüş niyetinin yordayıcıları arasında yer almaktadır. Bu sonuçlar, geri dönüş niyetinin
sadece bireysel faktörlerden değil, aynı zamanda ülkelerin göç politikalarından da etkilendiğini göstermektedir.
Almanya ve Hollanda’daki Türklerin geri dönüş niyetinde bireysel ve yapısal faktörlerler birlikte etkili olmaktadır.

About sixty years have passed since the labor migration from Turkey to Western European Countries and Turks
have become a permanent society in these countries. In this study, the return intention of Turks to Turkey is
examined comparatively in Germany and the Netherlands. In this quantitative study, data was collected by
questionnaire from 596 Turkish immigrants who live in the city centers of Frankfurt and Duisburg in Germany,
Amsterdam, Rotterdam, Eindhoven, and s-Hertogenbosch in the Netherlands. The results of the research showed
that employment status and citizenship are related to return intentions. In addition, host country identification, contact with the host society, orientation toward host culture, Turkish identity, contact with Turks, prejudice, and country were predictors of return intentions. These results are showed that the return intention is not only affected by individual factors, but also by the immigration policies of countries. Both individual and structuralfactors are contributed to the return intention of Turks in Germany and the Netherlands.

">

Almanya ve Hollanda’daki Türklerin Geri Dönüş Niyetleri Üzerine Karşılaştırmalı Bir Çalışma

Türkiye’den Batı Avrupa Ülkelerine yönelik emek göçünden bu yana yaklaşık altmış yıl geçmiş ve Türkler bu ülkelerde kalıcı bir toplum haline gelmiştir. Bu çalışmada ulus-ötesi toplum olarak da adlandırılan Almanya ve Hollanda’daki Türklerin, Türkiye’ye geri dönme niyetleri karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Nicel araştırma deseni kullanılan çalışmada Almanya’nın Frankfurt ve Duisburg, Hollanda’nın Amsterdam, Rotterdam, Eindhoven ve s-Hertogenbosch kent merkezlerindeki 596 Türk göçmenden anket formu ile veri toplanmıştır. Araştırma sonucunda, girişimci olma durumu ve vatandaşlığın geri dönme niyeti ile ilişkili olduğu görülmüştür. Ayrıca ev sahibi toplumun kültürünü, kimliğini benimseme ve ev sahibi toplumla iletişimin geri dönüş niyetinin yordayıcıları olduğu saptanmıştır. Bunun yanı sıra Türk kimliğini benimseme, Türklerle iletişim ve Türkiye’deki Türklerle iletişim ve önyargı da geri dönüş niyetinin yordayıcıları arasında yer almaktadır. Bu sonuçlar, geri dönüş niyetinin sadece bireysel faktörlerden değil, aynı zamanda ülkelerin göç politikalarından da etkilendiğini göstermektedir. Almanya ve Hollanda’daki Türklerin geri dönüş niyetinde bireysel ve yapısal faktörlerler birlikte etkili olmaktadır.

The Comparative Study on Return Intention of Turkish Migrants living in Germany and The Netherlands

About sixty years have passed since the labor migration from Turkey to Western European Countries and Turks have become a permanent society in these countries. In this study, the return intention of Turks to Turkey is examined comparatively in Germany and the Netherlands. In this quantitative study, data was collected by questionnaire from 596 Turkish immigrants who live in the city centers of Frankfurt and Duisburg in Germany, Amsterdam, Rotterdam, Eindhoven, and s-Hertogenbosch in the Netherlands. The results of the research showed that employment status and citizenship are related to return intentions. In addition, host country identification, contact with the host society, orientation toward host culture, Turkish identity, contact with Turks, prejudice, and country were predictors of return intentions. These results are showed that the return intention is not only affected by individual factors, but also by the immigration policies of countries. Both individual and structuralfactors are contributed to the return intention of Turks in Germany and the Netherlands.

___

Abadan-Unat, N. (1972). Yurtdışına göçen Türk iş gücü ve dönüş eğilimleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi,
27(2), 183–206.
Abadan-Unat, N. (2006). Bitmeyen göç - konuk işçilikten ulus - ötesi yurttaşlığa. İstanbul: Bilgi Üniversitesi
Yayınları.
Adıgüzel, Y. (2010). Diasporadaki kimlik algılamalarına göç tipinin etkisi: Almanya ve İngiltere Türk toplumlarının
karşılaştırması. Sosyoloji Dergisi, 3(20), 91–119.
Ahlburg, D. & Brown, R. P. C. (1998). Migrants’ ıntentions to return home and capital transfers: A study of Tongans
and Samoans in Australia. The Journal of Development Studies, 35(2), 125–151.
Alman Federal İstatistik Ofisi. (2021). Wanderungen von Türkischen Staatsangehörigen zwischen Deutschland
und dem Ausland, von 1962 bis 2020.
Bongard, S. (2007). Akkulturation und gesundheitliche beschwerden bei drei migrantenstichproben. In
Deutschland. H., Heim-Dreger, U. & Kohlmann, C.W. (Hrsg), Beiträge zur Gesundheits-psychologie.
Schwäbisch Gmünd: Gmünder Hochschulreihe Band Eschenbeck, 29– 53.
CBS. (2021). Open Data. https://opendata.cbs.nl/#/CBS/en/dataset/37259eng/ table?searchKeywords=return%20
migration
Carling, J. & Pettersen, S. V. (2014). Return migration intentions in the integration-transnationalizm matrix.
International Migration, 52(6), 13–29.
Cassarino, J. P. (2004). Theorising return migration: The conceptual approach to return migrants revisited.
International Journal on Multicultural Societies, 6(2), 253–279.
Constant, A. F. & Massey, D. S. (2002). Return migration by German guestworkers: Neoclassical versus new
economic theories. International Migration, 40(4), 5–38.
Constant, A. F. & Zimmermann, .K. F. (2012). The dynamics of repeat migration: A markov chain analysis.
International Migration Review, 46(2), 362–388.
De Hass, H. & Fokkema, T. (2011). The effects of integration and transnatioanl ties on ınternational return
migration intentions. Demographic Research, 25, 755–782.
Devlet Planlama Teşkilatı (1963). Kalkınma Planı (Birinci Beş Yıl) 1963-1967. http://ekutup.dpt.gov.tr/plan1.pdf
Diehl, C. & Liebau, E. (2014). Turning back to Turkey–or turning the back to Germany? Remigration intentions
and behavior of Turkish immigrants in Germany between 1984 and 2011. Soep papers on multidisciplinary
panel data research, 637, Berlin: DIW SOEP.
Doosje, B. Ellemers, N. & Spears, R. (1995). Perceived intragroup variability as a function of group status and
identification. Journal of Experimental Social Psychology 31, 410–436.
IJHM, 2021; 1 (1): 10-29

 
 

28INSAN HAREKETLILIŞI ULUSLARARASI DERGISI
Dustmann, C. & Mestres, J. (2008). Remittances and temporary migration. Journal of Development Economics.
92 (1), 62–70.
Ergün, N., Çoban, S., Şahin Kütük, B., & Gökalp Alpaslan, G. (2016). Batı Avrupa ülkelerinden Türkiye’ye üniversite
eğitimi için gelen Türk öğrencilerin sosyal bütünleşme süreçleri. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,
3(6), 67–88.
Faist, T. (2003). Uluslararası göç ve ulusaşırı toplumsal alanlar. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
Fibbi, R. Lerch, M. & Wanner, P. (2006). Unemployment and discrimination against youth of immigrant origin in
Switzerland: When the name makes the difference. Journal of Integrational Migration and Integration, 7
(3), 351–366.
Fokkema, T. (2011). Return’ migration intentions among second-generation Turks in Europe: The effect of
ıntegration and transnationalism in a cross-national perspective. Journal of Mediterranean Studies, 20(2),
365–388.
Kaas, L. & Manger, C. (2010). Ethnic discrimination in Germany’s labour market: A Field Experiment. IZA Discussion
Paper No. 4741.
Keskin, H. (2011). Türklerin gölgesinde Almanya, geleceğe yönelik uyum politikası için görüşler. İstanbul: Doğan
Kitap.
Kuhlenkasper, T. & Steinhardt, M. F. (2012). Who leaves and when? – selective outmigration of immigrants from
Germany. Hamburg: HWWI Research Paper, No. 128.
Özdemir, Ç. (2005). Avrupa’daki Türkiye: Avrupa’da Türk nüfusu ve geleceği. Mustafa Yılmaz, Yonca Anzerlioğlu,
Yasemin Doğaner (der.) Avrupa Birliği: Çağdaş Uygarlığın Yolu mu, Ulusal Egemenliğin Sonu mu? İçinde,
Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları, 147–161.
Pusch, B. & Splitt, J. (2013). Binding the Almancı to the ‘homeland’- notes from Turkey. Perceptions: Journal of
International Affairs, 18(3), 129–166.
Sinatti, G. (2011). Mobile transmigrants’ or ‘unsettled returnees’? Myth of return and permanent resettlement
among senelagese migrants. Population, Space and Place, 17, 153–166.
Şahin, B. (2010). Almanya’daki Türkler. Ankara: Phoenix Yayınları.
Şahin Kütük, B.., Ergün, N., Coban, S., & Gökalp Alpaslan, G. (2018). Return migration of ethnic Turkish youth to
Turkish universities. Social Behavior and Personality: An International Journal, 46 (7), 1133–1142.
Şen, F. (2005). Almanya’daki Türkler – entegrasyon veya gettolaşma [Turks in Germany-Integration and ghettos].
http://www.konrad. org tr/ Medya% 20 Mercek/13faruk.pdf.
Tuna, O. (1968). İşçilerimizin yurda dönüş meseleleri. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 19, 351–372.
IJHM, 2021; 1 (1): 10-29

 
 

29INTERNATIONAL JOURNAL OF HUMAN MOBILITY
Van Dick, R. (2004). Role of perceived importance in intergroup contact. Journal of Personality and Social
Psychology. 87, 211–227.
Van Huis, M. Han, N. & Croes, M. (2007). Migration of the four largest cities in the Netherlands. Statistics
Netherlands Department of Population. http://www.cbs.nl/NR/rdonlyres/24BAD 693-1CB9-4D14-9BC8-
FA94A87F6727/0/ migration.pdf
Zeyneloğlu, S. & Sirkeci, İ. (2014). Türkiye’de Almanlar ve Almancılar. Göç Dergisi, 1(1), 77– 118