Demokrat Parti'nin Halkla İlişkileri Üzerine Bir İnceleme

Bu makale Türkiye'de siyasal halkla ilişkilerin gelişmesinde önemli başlangıçları beraberinde getiren Demokrat Parti dönemini incelemek için tasarlandı. İncelenen konuda toplanan veriler ve bilgiler niteliksel analizle değerlendirildi. Değerlendirme sonuçlarına göre, DP Türkiye'de siyasal halkla ilişkilerde günümüze kadar uzanan ciddi başlangıçların mimarı olmuştur. Bu başlangıçlar arasında kampanya düzenleme, medya ilişkileri, dinin siyasetin merkezine çekilmesi, afişlerden el ilanlarına kadar çeşitlenen iletişim araçlarının kullanılması, cemaat toplantıları, halkla yüzyüze iletişim bulunmaktadır.

A Study on the Public Relations of Democratic Party

This article was desiged to study the DP era that brought along important beginnings in the development of political public relations in Turkey. The data and information about the subject of the study were evaluated by means of qualitative analysis. Analysis indicated that DP had been important architect of serious developments in the public relations that cultivated the nature of current political public relations. There are campaigning, media relations, positioning religion at the center of politics, public meetings, using communications media ranging from posters to handouts and face to face communications with people among these developments.

___

  • Ahmad, F. (1994). Demokrasi Sürecinde Türkiye (1945-1980), İstanbul:Hil.
  • Albayrak, M. (2004). Türk Siyasi Tarihinde Demokrat Parti (1946-1960). Ankara: Phoenix.
  • Alemdar K. (2001). İletişim ve Tarih. (1.baskı) Ankara:Ümit.
  • Bolay ve Türköne. (1995). Din Eğitimi Raporu. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Cem, İsmail (1999). Türkiye'de Geri Kalmışlığın Tarihi, İstanbul: Can yayınları.
  • Çankaya, Ö. (2000). "Türkiye'de Radyo Yayıncılığının Öyküsü" içinde: İstanbul Radyosu Anılar, Yaşantılar, İstanbul: Yapı ve Kredi Kültür Sanat Yayıncılık.
  • Dodd, C.H. (1992). "The Development of Turkish Democracy" British Journal of Middle Eastern Studies, Vol. 19, No. 1., pp. 16-30.
  • Eroğul, C. (1998). " Çok Partili Düzenin Kuruluşu", İçinde: Geçiş Sürecinde Türkiye.(der:İrvin Cemil Schick ve Ahmet Tonak) (3. baskı) İstanbul: Belge Yayınları.
  • Karpat, K. H. (1962). "Recent Political Developments in Turkey and Their Social Background". International Affairs, Vol. 38, No. 3., pp. 304-323.
  • Keloğlu-İşler, E. (2007). Demokrat Parti'nin halkla ilişkiler stratejileri üzerine tarihsel bir inceleme: 1946-1960. Yayınlanmamış doktora tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
  • McCally, S. P. (1956, May). "Party Government in Turkey". The Journal of Politics,Vol.. 18, No. 2. pp. 297-323.
  • Nal, S. (2005). "Demokrat Partinin 1950-1954 Dönemi Din Siyaseti" Ankara Üniversitesi SBF Dergisi 60: 3, Temmuz-Eylül.
  • Parmaksızoğlu, İ. (1966). Türkiye'de Din Eğitimi. Ankara: Yetkin Yayınları.
  • Sherwood, W. B. (1967, October). "The Rise Of The Justice Party In Turkey". World Politics, Vol. 20, No. 1, pp. 54-65.
  • Stokey, M. (1992). "Islam, the Turkish State and Arabesk" Popular Music, Vol. 11,No. 2, pp. 213-227.
  • Tachau, F., ve Good, M. D. (1973). "The Anatomy of Political and Social Change: Turkish Parties, Parliaments, and Elections" Comparative Politics, Vol. 5, No. 4., pp. 551-573.
  • Toprak, B. (1998). "Dinci Sağ" içinde: Geçiş Sürecinde Türkiye, (der: İrvin Cemil Schick ve Ahmet Tonak), (3. baskı). İstanbul: Belge Yayınları.
  • Turan, İ. (1986, November). "The Recruitment of Cabinet Ministers as a Political Process: Turkey, 1946-1979" International Journal of Middle East Studies, Vol. 18, No. 4. pp. 455-472.
  • Zürcher, E. J. (1993). Turkey: A Modern History. London: I.B. Tauris&Co Ltd Publishers.