Makbulenur BEKAR, Demet Ülkü GÜLPINAR SEKBAN

KULLANICI MEMNUNİYETİ AÇISINDAN TRABZON SAHİL KIYISININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Kentsel açık yeşil alanlar başta olmak üzere kıyı güzergâhları; kişilerin bedensel ve ruhsal rahatlama ihtiyaçlarını karşılamaktadırlar. Aynı zamanda kentsel yaşam ve mekân kalitesini arttıran en önemli bileşenler arasındadır. Artan yapılaşma etkisi, gün içerisinde kapalı mekânlarda olma çalışma mecburiyeti insanları yapılı çevrelerden kaçmalarına sebep olmuştur. Bu kaçış insanları çeşitli etkinlik ihtiyaçlarına yöneltmiştir. Kentsel açık alanlar arasında olan kıyı güzergâhları da aktivite olanaklarına imkan sağlayabilen alanlar arasındadır. Kentlilerin sosyal, kültürel, ticari ya da benzer amaçlarla bir araya geldikleri kamusal alanlar olan kıyılar aynı zamanda toplumsal rekreasyonlara da ev sahipliği yapan mekânlardır. Kıyılar bir kenti diğer kentten farklı kılmaya yarayan önemli potansiyel güzergahlardır. Bir diğer tanımla ise, çeşitli etkinliklere ev sahipliği yapabilecek cazibe mekânlarıdır. Yapılan bu çalışma kapsamında Trabzon ili Beşirli kıyı güzergâhının kullanıcı memnuniyetini ve tercihlerini sorgulamak hedeflenmiştir. Mevcut durumun estetik, ekolojik ve fonksiyonel açıdan kullanıcılar üzerinde yarattığı etkiyi irdelemek amaçlanmıştır. Bu doğrultuda 150 kişi ile yapılan anket çalışması sonucunda güzergâhın kullanıcı memnuniyeti, yapılan anketlerle saptanmaya çalışılmıştır. Anketlerin değerlendirilmesinde SPSS istatistik yazılımı kullanılarak analizler yapılmıştır. Belirlenen anket sonuçları ışığında kullanıcı görüşleri ile memnuniyet düzeyleri belirlenmeye çalışılarak, mevcut durumun daha iyi olup geliştirilmesi için öneriler getirilmiştir

Anahtar Kelimeler:

kullanıcı memnuniyeti, kıyı rekreasyonu

PDF

___

AKYOL, Y. (2009). KIYI EGE’NİN (EDREMİT KÖRFEZİ-GÖKOVA KÖRFEZİ ARASI) VEJETASYON EKOLOJİSİ VE BİYOLOJİK ÇEŞİTLİLİĞİNİN EKOLOJİK YÖNETİMİ. PHD THESİS, Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Biyoloji Anabilim Dalı, İzmir
ALPAK E.M., ÖZKAN D.G., DÜZENLİ T. (2016). EVALUATİNG CHANGİNG COASTAL VİEW FROM FUNCTİONAL PERSPECTİVE: A CASE STUDY OF TRABZON CİTY ", Journal Of Balkan Ecology, 3, 291-299.
BALIK, İ. (2017). ORDU’DA KIYI ALANI KULLANIMI VE DENİZEL EKOSİSTEME ETKİLERİ. Kent akademisi, 10(29), 31-47.
BEKAR M., ACAR C., KAYA ŞAHİN E. (2017). EXAMİNATİON OF URBAN FURNİTURE DESİGN BASED ON URBAN ADAPTATİON AND EVALUATİON OF USER’S OPİNİON", Journal Of The International Scientific Researches/Uluslararası Bilimsel Araştırmalar Dergisi. 2, 178-185.ERDOĞAN, E. (2006). ÇEVRE VE KENT ESTETİĞİ”, Zkü Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 8(9). 2006, 68-77.
KAYA, E, (2007), KENTLEŞME VE KENTLİLEŞME, İSTANBUL, İlke Yayıncılık.
GÜNEROĞLU, N. (2017). AKARSU REHABİLİTASYONUNUN PEYZAJ KALİTESİ ÜZERİNDEKİ ETKİLERİ. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 18, 10-20.
GÜNEROĞLU, N. (2013). ÇAY ALANLARININ PEYZAJ KARAKTERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ. Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi.
GÜR, Ş. Ö. (1996). MEKÂN ÖRGÜTLENMESİ. Gür Yayıncılık.
HAYTA, Y., VE ALTAN, Y, (2016), KENTSEL YAŞAM ALGISI VE DEĞİŞEN KENTLİ ALIŞKANLIKLARINA YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA: İZMİR ÖRNEĞİ, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(33), 223-258.
KARAKÜÇÜK, S. (2014). REKREASYON: BOŞ ZAMANLARI DEĞERLENDİRME. Gazi Kitabevi (Google e-kitap), Ankara.
MERİÇ, S., VE BOZKURT, Ö. (2017). VAN GÖLÜ’NÜN REKREASYONEL TURİZM POTANSİYELİNİN SWOT ANALİZİ İLE DEĞERLENDİRİLMESİ. Uluslararası kültürel ve sosyal araştırmalar dergisi (UKSAD), 3(1), 154-167.
ONUR, B. E. (2012). PEYZAJ TASARIM VE YÖNETIMINDE EKOLOJIK YAKLAŞIM VE SÜRDÜRÜLEBILIR KENT HEDEFINE KATKILARI. İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, 2(5), p.245-252.
ÖZTÜRK, S., DEMİRCİOĞLU, N., VE AYAN, S. (2004). KASTAMONU KENTİ AÇIK VE YEŞİL ALANLARI İÇİN EKOLOJİK BİR YAKLAŞIM. V. Ulusal Ekoloji Ve Çevre Kongresi, 577-584.
ROGER GARLOCK, VE B. (1968). ECOLOGİCAL PSYCHOLOGY: CONCEPTS AND METHODS FOR STUDYİNG THE ENVİRONMENT OF HUMAN BEHAVİOR. Stanford University Press,
SAĞLIK, A., KELKİT, A., SAĞLIK, E. (2012). KENTSEL KIYI ALANLARINDA YERLEŞİM BASKISI SONUCU OLUŞAN ÇEVRESEL SORUNLAR: ÇANAKKALE KENTİ ÖRNEĞİ. Biyoloji bilimleri araştırma dergisi, 2, 145-149.
ŞİMŞEK, D. S., VE KORKUT, A. (2009). KIYI ŞERİDİ REKREASYON POTANSİYELİNİN BELİRLENMESİNDE BİR YÖNTEM UYGULAMASI: TEKİRDAĞ MERKEZ İLÇE ÖRNEĞİ. JOTAF/Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 2009, 6(3), 315-327.
TDK,(2018),http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=tdk.gts.5aec2a82b32dc0.67030438 05.05.2018.
YEŞİL, M., VE BEYLİ, K. N. (2018). ORDU-BOZTEPE'S TOURİSM AND RECREATİON POTENTİAL WİTH BOZTEPE'S CONTRİBUTİON ON THE CİTY IMAGE. Turkish journal of agriculture-food science and technology, 6(3), 291-298.
YILDIZCI A., C. (2001). KENT MOBİLYALARI KAVRAMI VE İSTANBUL’DAKİ KENT MOBİLYALARININ İRDELENMESİ” I. Uluslararası Kent Mobilyaları Sempozyumu, Bildiriler Kitabı, İstanbul, 29-34.
YÜKSEL, M., VE YEŞİL, M. (2017). KENT VE REKREASYON (ORDU KENTİ ÖRNEĞİ). Mavi Atlas, 5(2), 355-382.