Yüksek Din Öğretiminde Karma ya da Tek Cinsiyete Dayalı Eğitim Üzerine Nitel Bir Araştırma

İlahiyat fakültelerinde verilen eğitimin karma olması, zaman zaman tartışmalara sebep olan bir konudur. Son yıllarda özellikle öğrencilerin yürüttüğü kampanyaların neticesinde, bu konu tekrar tartışmaya açılmıştır. Bunun neticesinde bazı İlahiyat fakültelerinde karma eğitim uygulamasına son verilirken, bazı fakültelerde ise itirazlara rağmen karma eğitim uygulaması devam etmektedir. Karma eğitim tartışmaları bilimsel yaklaşım yerine rasyonel argümanları gölgeleyen politik/ideolojik karşıtlıklar üzerinden ve tarafların birbirini tam anlamadığı bir zeminde yürütülmektedir. Bu sebeple söz konusu mesele, polemik konusu olarak devam etmekte ve çözümsüzlüğe mahkum edilmektedir. Bu önemli konuyu çözümsüzlüğe mahkum etmemek için öncelikle, karma eğitim ile ilgili olumlu ya da olumsuz görüş belirten tarafların taleplerini ve itirazlarını anlamaya ihtiyaç vardır. İşte bu ihtiyaçtan hareketle bu araştırmanın temel amacı, ilahiyat fakültelerinde halen öğrenim gören veya mezun olan katılımcıların karma eğitime ilişkin görüşlerini tespit etmektir. Bu çalışmada nitel araştırma modelinden yararlanılmıştır. Araştırmaya 1335 kişi katılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde “betimsel analiz” tekniği kullanılmıştır. Sonuç kısmında bulgular literatür ışığında değerlendirilmiştir, muhtelif önerilere yer verilmiştir. Karma eğitime karşı olan 792 katılımcıdan 388’i pedagojik kaygılarla, 358’i dini kaygılarla, 276’sı kız-erkek ilişkileriyle ilgili kaygılarla, 13’ü karma eğitimin ideolojik dayatma olduğu gerekçesiyle, 125’i herhangi bir neden belirtmeksizin karma eğitime itiraz ettiklerini ifade etmişlerdir. Karma eğitim lehinde görüş beyan eden 543 katılımcıdan 284’ü sosyal ve mesleki gerçeklik, 215’i sağlıklı kadın-erkek ilişkileri, 196’sı kişisel ve sosyal gelişim, 187’si pedagojik katkı, 40’ı dini açıdan sakıncalı olmaması açısından ve 55’i ise herhangi bir neden belirtmeksizin tek cinsiyetli eğitime karşı olduklarını ifade etmişlerdir.

A Qualitatıve Research on Mixed or Single Sex Based Education in Higher Religious Education

The fact that the education given in the faculties of theology is mixed is sometimes a matter of debate. In the last years, especially after the campaigns carried out by the students, this issue has been discussed again. As a result of this, while the application of mixed education has been terminated in some theology faculties, in some faculties the application of mixed education continues despite objections. Mixed education debates are carried out through political / ideological oppositions that shade rational arguments and on a floor where the parties do not completely understand each other rather than having a scientific approach. For this reason, this issue remains a polemical issue and remains unsolved. In order to find a solution to this important issue, first, it is necessary to understand the demands and objections of the parties expressing positive or negative opinions about the mixed education. Using qualitative methods, the main aim of this research is to determine the opinions of the participants who are currently studying or graduating in the theology faculties on mixed education. 1335 people participated in the research. "Descriptive analysis" technique has also been used to interpret the data. In the conclusion part, findings are evaluated in light of the literature, and various suggestions are proposed. Of the 792 participants who objected to mixed education, 388 have pedagogical concerns, 358 have religious concerns, and 276 have concerns about male-female relationships. 13 participants reject mixed education on the grounds that it is impulsive rather than being an option. Of the 543 participants who are defending mixed education, 284 do so based on social and professional realities, 215 believe it contributes to healthy male and female associations, 196 view it as being crucial for personal and social development, 187 thinks it contributes to pedagogy, while 40 participants encourage it because they don’t believe it is incompatible with religious values. 55 participants rejected boys or girls only education without providing any reason.

___

  • Akyüz, Yahya. Türk Eğitim Tarihi. 26. Baskı. Ankara: Pegem Akademi, 2014.
  • Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayını, 1997.
  • Aydın, M. Şevki. “Karma Eğitim Üzerine”. Ribat Dergisi. 2015.
  • Büyüköztürk, Şenel ve diğerleri. Bilimsel Araştırma Yöntemleri. 23. Baskı. Ankara: Pegem Akademi, 2017.
  • Eğitim-Sen. Karma Eğitimde Çarpıtmalar ve Gerçekler. Ankara: Eğitim-Sen Yayınları, 2014.
  • Eurydice. Eğitim Çıktılarında Cinsiyet Farkları: Avrupa’da Alınan Tedbirler ve Mevcut Durum. Brüksel: Avrupa Komisyonu, 2010.
  • Fırat, Erdoğan. “İlahiyat Fakültesi Öğrencilerinin Problem Olarak Değerlendirdikleri Eğitimleriyle İlgili Konular”. D.E.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi. VI (1989): 17-42.
  • Gözütok, Şakir. “Batı ve İslâm Dünyasında Karma Eğitim”. Marife Dergisi 12/2 (2012): 93-112.
  • İbn Sahnun, Muhammed. Âdâbu’l-Muallimin. İstanbul: İFAV, 2006.
  • Kamer, S. T. Türk Eğitim Sisteminde Karma Eğitime İlişkin Fikirler, Tartışmalar ve Uygulamalar (1908-1950). Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 2003.
  • Karataş, İbrahim H. “Eğitimde Fırsat Eşitliği İçin Karma Eğitim Mi? Ayrı Eğitim Mi?” Eğitime Bakış. 22 (2012): 50-53.
  • Oğuzkan, Ferhan. Eğitim Terimleri Sözlüğü. 1993.
  • Okumuş, Ejder. “İlahiyat Fakültesi Öğrencilerinin Problemleri –Dicle Üniversitesi Örneği–”. Değerler Eğitimi Dergisi 5/3 (2007): 59-94.
  • Özkan, Feriha. Atatürk’ün Laiklik Anlayışının Eğitim Sistemimizdeki Yansımaları. Dumlupınar Üniversitesi, 2006.
  • Rumeysa, Ç. “Karma Eğitim İstiyorum, Bu Kadar”. 2016. http://recel-blog.com/karma-egitimistiyorum-bu-kadar/.
  • Somuncu, Ramazan Sercan. “Babanzade Gibi Adam Var Mıdır?” 2010. http://www.dunyabizim.com/portre/4515/babanzade-gibi-adam-var-midir.
  • Tezcan, Mahmut. Eğitim Sosyolojisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları (No: 150), 1985.
  • Yıldırım, A. - Şimşek, H. Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. 10. Baskı. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2016.