Garip kelimesi Türkçeye Arapçadan geçtikten sonra yüzyıllardır Türk edebiyatı metinlerinde yaygın bir şekilde kullanılıp yerlileşmiştir. Klasik Türk şiirinde gazeller, diğer nazım şekilleri gibi, artık tarih ve kültüre mal olmuş, sadece şekil bakımından değil, mahiyet ve muhteva bakımından da popülerliğini yitirip bir bakıma garipleşmiştir. XV. yüzyıl Türk şairlerinden Necatî’nin “garîb” redifli iki gazelinden biri, bugünkü garip kelimesinin bütün anlamlarını karşılayacak bir ifade zenginlik ve çeşitliliğine sahiptir. Dil ve edebiyat eğitiminde bu özellikteki metinlerin, bilinçli bir şekilde söz varlığının zenginleştirilmesinde özenle seçilmesi gereken niteliklerde olduğu hususu göz ardı edilmemelidir.