Bütün edebî eserler, bir düşünce ve kültür birikimi sonucunda kaleme alınırlar. İçinde teşekkül ettikleri devirlere adını veren edebî grup, anlayış ve yaklaşımların arkasında mutlaka bir dünya görüşü, felsefî bir akım vardır. Bu bağlamda, temelinde din, tasavvuf, mitoloji, medrese kültürü vs. gibi unsurların yer aldığı Klâsik Türk Edebiyatı’nda edebî gruplardan ziyade, takipçileri az olmakla beraber, zaman zaman gelenekten farklı bir yol benimseyen birtakım edebî çıkışlar, oluşumlar ve yaklaşımlar söz konusudur. Bu çıkış, yaklaşım veya oluşumlar, ya büyük şairlerin çevresinde meydana gelirler ya da onlardan bazıları tarafından temsil edilmek suretiyle varlıklarını hissettirirler. Bu yazıda, öncelikle edebî mektep, akım, ekol, tarz vb. kavramlar üzerinde durulacak, daha sonra da, XV. yüzyıl Klâsik Türk Şiiri’nin önde gelen temsilcilerinden olan Necâtî Bey’in, hem çağdaşı şairler hem de daha sonraki dönemlerde oluşturduğu etki alanı ve mektep sahibi bir şair olup olmadığı ortaya konulmaya çalışılacaktır