Şanlıurfa’da Üretilen Urfa Peynirlerinde Nikel Düzeyleri

Peynir, çeşitli tat ve tekstürde üretilen, süt kazeininin pıhtılaşması ile oluşan hayvansal bir gıdadır. Bu çalışmanın amacı Şanlıurfa’da üretilen Urfa peynirlerinde orta düzeyde toksik olan nikel element düzeyinin belirlenmesidir. Örneklerde nikel element düzeyi analizleri ICP-MS ile mikrodalga yakma işleminden sonra gerçekleştirilmiştir. Urfa peyniri örneklerindeki nikel düzeyleri en düşük 0.059, en yüksek 0.401, ortalama ise 0.204 mg/kg düzeyinde bulunmuştur. Analiz edilen peynir örneklerinin nikel düzeylerinin günlük tolere edilebilir limitin üzerinde olmadığı görülmektedir. Peynir üreticilerinin nikel kontaminasyon kaynakları hakkında bilinçlendirilmesi, üretim yerlerinin endüstriyel alanlardan uzak olması, tüm süt ve süt ürünlerinde rutin kontrollerin devam ettirilmesi halk sağlığı açısından önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Urfa peyniri, Nikel, ICP-MS

PDF

___

Akın MS, Şahan N, 1998: Şanlıurfa’da üretilen taze Urfa peynirlerinin kimyasal ve duyusal özelliklerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. V. Süt ve Süt Ürünleri Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 21-22 Mayıs 1998, Tekirdağ, Türkiye, ss. 21-22.
Anonim, 2017:https://ulusalsutkonseyi.org.tr/wpcontent/uploads/Turkiye-C3%BCt-Sekt%C3%B6r%C3%BC- %C4%B0statistikleri-2017.pdf, Erişim tarihi; 07.11.2019.
Anonim, 2002: Tebliğ, T. G. K. Türk Gıda Kodeksi gıda maddelerinde belirli bulaşanların maksimum seviyelerinin belirlenmesi hakkında tebliğ (No: 2002/63). Resmi gazete, (24885).
Biego GH, Joyeux M, Hartemann P, Debry G, 1998: Daily intake of essential minerals and metallic micropollutants from foods in France. Science of the Total Environment, 217(1-2), 27-36.
İşleyici Ö, Sancak YC, Tuncay RM, Yücel UM, 2017: Determination of Mineral Substance and Heavy Metal Levels in Divle Tulum Cheese. Van Veterinary Journal, 28(3), 151-156.
Kılıçel F, Tarakçı Z, Sancak H, Durmaz H, 2004: Otlu lorların mineral madde ve ağır metal içerikleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi, 14(1), 41-45.
Larsen EH, Andersen NL, Møller A, Petersen A, Mortensen GK, Petersen J, 2002. Monitoring the content and intake of trace elements from food in Denmark. Food Additives & Contaminants, 19(1), 33-46.
Mendil D, 2006. Mineral and trace metal levels in some cheese collected from Turkey. Food Chemistry, 96(4), 532-537.
Orak H, Altun M, Ercag E, 2005. Survey of Heavy Metals in Turkish White Cheese. Italian Journal of Food Science, 17(1), 95-100.
Öksüztepe G, İncili GK, Uysal İA, 2013: Elazığda Satılan Çökelek Ve Kurutların Mineral Madde ve Ağır Metal Düzeyleri. Veterinary Sciences, 8(3), 1-9.
Özlü H, Aydemir Atasever M, Urçar S, Atasever M, 2012: Erzurum'da Tüketime Sunulan Kaşar Peynirlerinin Mineral Madde İçeriği ve Ağır Metal Kontaminasyonu. Kafkas Universitesi Veteriner Fakultesi Dergisi, 18(2), 205-208.
Öztürk BE, 2009. Trakya Bölgesinde Satılan Kaşar Peynirlerinde Ağır Metal Aranması. Yüksek lisans tezi. Namık Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tekirdağ.
Schiavino D, Nucera E, Alonzi C, Buonomo A, Pollastrini E, Roncallo C, De Pasquale T, Lombardo C, La Torre G, Sabato, V, Pecora, V, Patriarca G, 2006: A clinical trial of oral hyposensitization in systemic allergy to nickel. International Journal of Immunopathology and Pharmacology, 19(3), 593-600.
Sharma AD, 2013: Low nickel diet in dermatology. Indian Journal of Dermatology, 58(3), 240.
Temurci H, Güner A, 2006. Ankara’da tüketime sunulan süt ve beyaz peynirlerde ağır metal kontaminasyonu. Atatürk Üniversitesi Veteriner Bilimleri Dergisi, 1(2), 20-28.
Vural A, Narin I, Erkan ME, Soylak M, 2008: Trace metal levels and some chemical parameters in herby cheese collected from south eastern Anatolia-Turkey. Environmental Monitoring and Assessment, 139(1-3), 27-33.
WHO Regional Office for Europe, 2000: Air Quality Guidelines, second ed.Copenhagen, Denmark. (Chapter 6.10. Ni).
Yebra MC, Cancela S, Cespón RM, 2008: Automatic determination of nickel in foods by flame atomic absorption spectrometry. Food Chemistry, 108(2), 774-778.