Uzaktan Eğitimin Talep Boyutu: Yönetici Perspektifinden Nitel Bir İnceleme

Çağımızın önemli eğitim yöntemlerinden olan uzaktan eğitim, ülkemizde son yollarda oldukça popüler hale gelmiştir. 114 devlet üniversitesinin bulunduğu 2016 Türkiye’sinde, en az bir diploma programının yürütüldüğü 35 uzaktan eğitim birimi bulunmaktadır. Mevcut örgün eğitimin yanında, 1980’lerin başından itibaren açıköğretim de ülkemizde büyük öğrenci sayılarına ulaşmıştır. Örgün eğitim, açıköğretim ve uzaktan eğitim birbiriyle rekabet içerisindedir. Rekabet düzeyi; uzaktan eğitimde genellikle benzer bölümlerin açılıyor olması ve uzaktan eğitim veren üniversitelerin çokluğu gibi etmenler nedeniyle yüksektir. Bu nedenle üniversitelerin ve uzaktan eğitim birimlerinin markalaşma gereksinimi önem taşımaktadır. Bu nitel çalışmada, uzaktan eğitim yöneticilerinin bakış açısından uzaktan eğitimdeki talep sorunu irdelenmiş ve çözüm önerileri sunulmuştur.

Demand Extent of Distance Education: A Qualitative Research From Managers’ Perspective

As an important method of education in the 21st century, distance education has been quite popular in Turkey in recent years. As of 2016, there are 114 state universities and 35 distance education units delivering at least one degree program in Turkey. In addition to formal education, open education has reached a significant number of students since early 1980’s. Formal education, open and distance education currently compete with each other. In distance education, the level of competition is particularly high because degrees in similar areas of study and the increasing number of universities delivering distance education programs. Branding seems like a crucial requirement because of these reasons. This qualitative study analyzes the demand problem from the perspective of distance education managers and proposes solutions accordingly.

PDF

___

Akdemir, Ö. (2011). Yükseköğretimimizde Uzaktan Eğitim. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(2), 69-71. doi: DOI: 10.5961/jhes.2011.011
Alkan, C. (1981). Açık Üniversite, Eğitim Fakültesi Dergisi. 1-2. Anadolu Üniversitesi. (2015). 2015-2016 Öğretim Yılı Aralık Öğrenci Sayıları. [Çevrim-içi: https://www.anadolu.edu.tr/universitemiz/sayilarla-universitemiz/ogrenci-sayilari/2015-2016-ogrencisayilari/aralik-2015], Erişim Tarihi: 05.01.2016.
Anderson, B., & Simpson, M. (2012). History and Heritage In Distance Education. Journal of Open, Flexible, and Distance Learning, 16(2), 1-10.
Arslantürk, Z. (1995). Sosyal Bilimciler İçin Araştırma Metod ve Teknikleri. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.
Balcı, A. (2004). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Bennett, R. & Ali-Choudhury, R. (2007). Components of the University Brand: An Empirical Study. Proceedings of the 3rd. Annual Colloquium of the Academy of Marketing’s Brand, Corporate Identity and Reputation SIG, Brunel University.
Demiray, U. & İşman, A. (2001). History of Distance Education. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 88- 108.
Erdem, A. (2006). Dünyadaki Yükseköğretimin Değişimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (15), 299–314.
Ekinci, T. A. (2015). Türkiye’de Uzaktan Öğretim Yapan Yükseköğretim Kurumlarının Örgütsel ve Yönetsel Açıdan Karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Muğla.
Eryol, G. (2009). Uzaktan Eğitim ve e-Öğrenme. [Çevrim-içi: https://ulakbim.tubitak.gov.tr/sites/images/Ulakbim/gokhaneryol-e-ogrenme-sunumu.pdf], Erişim Tarihi: 25.12.2015.
Gökdaş, İ., ve Kayri, M. (2005). E-Öğrenme ve Türkiye Açısından Sorunlar, Çözüm Önerileri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 1-20.
Gülbahar, Y. (2009). e-Öğrenme. Ankara: Pegem Akademi.
Gülnar, B. (2008). Bilgisayar ve İnternet Destekli Uzaktan Eğitim Programlarının Tasarım, Geliştirme ve Değerlendirme Aşamaları (SUZEP Örneği). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (19), 259- 271.
Gürüz, K. (2003). Dünyada ve Türkiye’de Yükseköğretim Tarihçe ve Bugünkü Sevk ve İdare Sistemleri. Ankara.
İşman, A. (1997). Diffusion of Distance Education In Turkish Higher Education. Educational Technology Research and Development, 45(2), 124-128.
Kaya, Z. (2002). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem A Yayınları.
Kaya, Z., Erden, O., Çakır, H. ve Bağırsakçı, N.B. (2004). Uzaktan Eğitimin Temelleri Dersindeki Uzaktan Eğitim İhtiyacı Ünitesinin Web Tabanlı Sunumunun Hazırlanması. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3(3), 165-175.
Kesim, M. (2002). Herkes İçin, Her Yerde, Her Zaman Etkin Öğrenim E-Öğrenme. Açık ve Uzaktan Eğitim Sempozyumu. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Lisansüstü Eğitim ve Öğretim Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik. (2013). T.C. Resmi Gazete, 28551, 6 Şubat 2013.
Meriçelli, M., Taşdemir, L., ve Uluyol, Ç. (2014). Türkiye’de Uzaktan Eğitimin Öğretim Programları ve Öğrenme Yönetim Sistemleri Açısından İncelenmesi. Middle Eastern & African Journal of Educational Research MAJER, (12), 50-58.
Moore, M. G., & Kearsley, G. (1996). Distance Education: A System View. California: Wadsworth Publishing. Naidu, S. (2006). E-Learning A Guidebook of Principles, Procedures And Practices. Melbourne: CEMCA.
Nardalı, S., ve Tanyeri, M. (2011). Yükseköğretimde Markalaşma. İşletme Fakültesi Dergisi, 12(2), 309-319.
Nişancı, M. (2005). E-Learning At Higher Education: A Roadmap For Turkish Higher Education Institutions In Their Efforts To Offer Online Courses. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Özdemir, M. (2010). Nitel Veri Analizi: Sosyal Bilimlerde Yöntembilim Sorunsalı Üzerine Bir Çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,11(1).
Özer, B. (1989). Türkiye'de Uzaktan Eğitim: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesinin Uygulamaları. [Çevrimiçi: http://www.emu.edu.tr/bekirozer/makale/1989).T%C3%BCrkiye'de%20uzaktan.pdf], Erişim Tarihi: 27.12.2015.
Punch, K. (2005). Sosyal Araştırmalara Giriş Nicel ve Nitel Yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Sakınç, S., ve Aybars Bursalıoğlu, S. (2012). Yükseköğretimde Küresel Bir Değişim: Girişimci Üniversite Modeli. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi/Journal of Higher Education and Science, 2(2), 92-99.
Somuncuoğlu, D. (2005). Türkiye'de ve Dünyada Uzaktan Eğitim Uygulamaları. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3, 85-100.
Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.
YÖK. (2016a). Önlisans ve Lisans Düzeyindeki Öğrenci Sayıları, 2015-2016. [Çevrim-içi: https://istatistik.yok.gov.tr/yuksekogretimIstatistikleri/2016/2016_T5v2.pdf], Erişim Tarihi: 16.08.2016.
YÖK. (2016b). Üniversitelerimiz. [Çevrim-içi: http://www.yok.gov.tr/web/guest/universitelerimiz], Erişim Tarihi: 10.01.2016.