Hukuk terminolojisinin öğretimi ve çevirisine disiplinlerarası ve analitik yaklaşım

Bu çalışmada iki ayrı disiplin olan hukuk ve çeviribilim alanlarında yapılabilecek işbirliğini ortaya koyan bir yaklaşım benimsenmiştir. Çalışmada hukuk terminolojisinin öğretimi ve hukuk metinlerinin çevrilmesi sürecinde bir taraftan alan bilgisinin çeviride taşıdığı öneme vurgu yapılırken, diğer taraftan da öğrencide geliştirilmesi gereken dilbilgisel, anlambilimsel ve sözdizimsel çözümleme yetisinin gerekliliği üzerinde durulmuştur. Böylece bu çalışmanın amacı, öğrenciye hukuk temel alanında bilgi verilmesinin yanında, hukuk metinlerinde uygulayabileceği analitik bir çeviri yetisinin kazandırılması gerekliliğini ortaya koymaktır. Öğrenciye analitik çeviri yetisinin kazandırılması ise hem önümüzdeki süreçte mütercim-tercümanlık bölümlerinde alan çevirmenliği uygulamalarına daha fazla yer verilmesini hem de ilgili çeviri alanının öğretim elemanları ile işbirliği içinde bulunulmasını zorunlu kılar. Çalışmada Türkçe vekâletname metni örnek olarak seçilmiş ve vekâletnamenin hukuki niteliği hem Türk, hem Alman Hukuku bakımından incelenmiştir. Hukuk çevirisi için tasarlanan bu analitik çeviri modelinin ekonomi, teknik, fen, tıp gibi diğer çeviri alanlarında da uygulanabileceği düşünülmektedir.

Interdisciplinary and analytical approach to teaching and translation of law terminology

In this study the approach displaying collaboration between law and translation, which are two separate disciplines, is adopted. In the study, in the process of translation of legal documents, on the one hand, the importance of knowledge concerning the subject, which is translated, is highlighted; on the other hand, the requisites of skills of linguistic, semantics and syntactic analysis which the student should gain is emphasized. Therefore, the purpose of this study is to introduce, the requirements of both conveying knowledge concerning law to the student of translation and her/his gaining analytical skill of translation which she/he applies into law materials. Providing for the student to gain the analytical skill of translation requires both using applications of translation into specific areas in the translation departments of Faculties at Universities and interaction between teaching staff of translation departments and those of specific areas into which are translated, in the coming years. In the study, the document of the power of attorney in Turkish language is chosen and the legal nature of the power of attorney in both Turkish and German law is explained. It is planned that this analytical model of translation designed for law can be applied into other specific fields of translation such as economics, technical, medicine, chemistry and physics.

PDF

___

Ağar, S. (2010). Dava Vekâletinin "İlla" Noterden Düzenlenmesi Şart mı? Bir Fikir Fırtınası. Ankara Barosu Dergisi, 68(2), 211-223.
Agel, V. (2000). Valenztheorie. Tübingen: Gunter Narr Verlag.
Baumann, K.-D. (2004). Die Integrativität translatorischer Kompetenz. In: Fleischmann, Eberhard / Schmitt, Peter A. / Wotjak, G. (Hrsg.) (2004): Translationskompetenz. Tagungsberichte der LICTRA. (Studien zur Translation. Hrsg. von Mary Snell-Hornby; Bd. i4).Tübingen. 25-43.
Eren, F. (2008). Borçlar Hukuku Genel Hükümler. 10. basım. İstanbul: Beta Yayınevi. Göktürk, A. (1986). Çeviri: dillerin dili, İstanbul: Çağdaş Yayınevi.
Gürdoğan, B. (1977). Davaya Vekâlette Özel Mezuniyeti Gerektiren Haller. Temsil ve Vekâlet'e İlişkin Sorunlar Sempozyum 14-16 Haziran 1976 İstanbul: İstanbul Üniversitesi Mukayeseli Hukuk Enstitüsü Yayınevi, 147-161.
Esener, T. (1961). Mukayeseli Hukuk ve Hususiyle Türk-İsviçre Borçlar Hukuku Bakımından Salahiyete Müstenit Temsil Ankara: Ajans Türk Yayınevi.
Esener, T. ve Güven, K. (2008) Eşya Hukuku 4. Bası Ankara: Yetkin Yayınevi.
Engel, U. (1996). Deutsche Grammatik. 3.korrigierte Auflage. Heidelberg: Julius Groos Verlag.
Helbig, G. ve Schenkel, W. (1991). Wörterbuch zur Valenz und Distribution deutscher Verben. 8., durchgesehene Auflage. Tübingen: Niemeyer Verlag.
Holmes, Edwin R. (1974). Apparent Authority and Undisclosed Principal Under German Law. California Western International Law Journal, 4, 340-373.
Kuru, B. (1979). Hukuk Muhakemeleri Usulü Cilt I Dördüncü Bası. Ankara: Sevinç S. Yayınevi.
Kılıçoğlu, A. M. (2010). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 13. bası. Ankara: Turhan Yay.
Kırca, İ. (1996). Ticari Mümessillik, Ankara: Yetkin Yayınevi.
Müller-Freienfels, W. (1957). Law of Agency. The American Journal of Comparative Law, 6, 165-188.
Müller-Freienfels, W. (1964). Legal Relations in the Law of Agency: Power of Agency and Commercial Certainty. The American Journal of Comparative Law,13, 93-215.
Oğuzman, K. ve Öz, T. (2005). Borçlar Hukuku Genel Hükümler Dördüncü Bası, Ankara: Filiz Yayınevi.
Pekcanıtez, H., Atalay, O. ve Özekes, M. (2004). Medeni Usûl Hukuku 3. bası, Ankara: Yetkin Yayınevi.
Reinert, S. (2009). Kulturspezifik in der Fachübersetzung. Berlin: Verlag für wissenschaftliche Literatur.
Reisoğlu, S. ( 2010). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 21. bası. İstanbul: Beta Yayınevi.
Stolze, R. (2009). Fachübersetzen-Ein Lehrbuch für Theorie und Praxis. Berlin: Verlag für wissenschaftliche Literatur.
Tandoğan, H. (2010). Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri Cilt:2 Beşinci bası. İstanbul: Vedat Yayınevi.
Tanrıver, S. (1998). Genel Vekâlet (Temsil)- Özel Vekâlet (Temsil) Ayrımı. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Prof. Dr. İhsan Tarakçıoğlu'na Armağan, (II), 45-50
Tanrıver, S. (2000). Noterlik Açısından Vekâlet (Temsil) Ankara: Notev-(Noterlik Hukuku Araştırma Enstitüsü) Yayınevi.
Vardar, B. (1980). Dilbilim ve Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Vural, P. (1997). Noterler Yönünden Temsil ve Vekâlet. Temsil ve Vekâlet'e İlişkin Sorunlar Sempozyum 14-16 Haziran 1976 İstanbul: İstanbul Üniversitesi Mukayeseli Hukuk Enstitüsü Yayınevi, 163-201.
Wills, W. (1996). Übersetzungsunterricht: eine Einführung. Begriffliche Grundlagen und methodische Orientierung. Tübingen: Gunter Narr Verlag.
Yavuz, C., Özen, B. ve Acar, F. (2007). Türk Borçlar Hukuku Özel Hükümler, 7. baskı. İstanbul: Beta Yayınevi.
Yıldız, Ş. (1991). Doğrudan Doğruya İdari Temsilde Özel Temsil Yetkisi Gerektiren Haller. İstanbul Barosu Dergisi, 65(1-2-3), 18-45.
Yılmaz, E. (1995). Genel Vekâletname-Özel Vekâletname Ayrımı. Türkiye Noterler Birliği Hukuku Dergisi, 86, 12-18.