Edgar Allan Poe'nun eserleri kuşkusuz sadece Amerikan polisiye türünde değil dünya edebiyatındaki örnekler için de öncü bir rol oynamıştır. Yazdığı dedektif hikâyelerinde Poe, mantık ve düşgücünü sentezleyebilen bir karakter olan Dupin'i yaratmıştır. Bu makale, Edgar Allan Poe'nun "Morg Sokağı Cinayetleri" adlı kısa hikayesinde çelişkilerle dolu bir dedektif karakteri olarak resmedilen Dupin'e odaklanacak ve dedektif figürünün ortaya çıkışını ondokuzuncu yüzyılın ortasında hızla değişen dünyanın modernleşmesine bir tepki olarak inceleyecektir. İlk dedektif öyküsü olarak kabul edilen bu eseri inceleyen makalemdeki amacım, Dupin'in geçmişe olan kısmi bağlılığının ve burjuva toplumunda yerinden edilmiş bir aristokrat olarak resmedilişinin modern hayatın bir eleştirisi olarak kullanıldığını ve geçmiş ile günümüz arasında sıkışıp kalmış olan modern bireyin yaşadığı çelişkileri ortaya çıkardığını tartışmaktır. Makalenin ilk yarısı dedektif karakterinin hem geçmiş hem de günümüz değerlerine bağlılığını metinden spesifik örneklerle incelerken ikinci bölümü, Foucault, Benjamin ve Moretti'den örnekler ışığında, dedektif karakterinin modern gözetleme kültürünün bir simgesi oluşunu tartışır

Edgar Allan Poe’s oeuvre has undoubtedly been pioneering in the field of detective fiction not only for American literature but also for various literatures across the world. With his detective stories, Poe introduced the eccentric figure of Monsieur C. Auguste Dupin–synthesizing ratiocinative capabilities with imaginative faculty. This article focuses on Edgar Allan Poe’s ambivalent characterization of detective Dupin in the short story “The Murders in the Rue Morgue.” The main point is to examine the emergence of the detective figure as a reaction to the rapidly changing world of mid-nineteenth century urban modernity. While focusing on the first detective story of its kind, this paper argues that the portrayal of Dupin’s partial attachment to the past and his temporal dislocation as a displaced individual in the predominantly bourgeois society is used as a means to provide a critique of the modern world and to reveal the ambivalence of modern man confronted with conflicting forces between the past and the present. While the first half of the article focuses on the detective’s alliance with both the past and the present values by examining specific illustrations of this ambivalence, the second half, borrowing from the works of Foucault, Benjamin and Moretti, discusses the theoretical ramifications of the detective’s embodiment of modern surveillance culture