İş ilişkisi içerisinde “denetleme” kavramı artık işverene tanınan sadece bir hak olarak değil, aynı zamanda bir ödev olarak karşımıza çıkmaktadır. Meselenin bir diğer yönü ise, bu uygulamanın işçinin kişilik haklarına müdahale niteliği taşımasıdır. Bu nedenle bu hakkın sınırlarının belirgin bir şekilde çizilmesi gerekmektedir. Türk hukukunda bu konu, şimdiye kadar uluslararası düzenlemeler ve genel hukuk kuralları kapsamında değerlendirilmekte iken, 6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu’nun 24/3/2016 tarihinde kabul edilmesiyle, artık farklı bir boyut kazanmıştır. Söz konusu düzenlemenin yeni olması nedeniyle, bu çalışma içerisinde, teknolojik araçlar vasıtasıyla gerçekleştirilebilen denetimler çerçevesinde, örneğin kamera kayıtları, ses kayıtları ve e-posta kontrolleri vasıtasıyla işveren tarafından yapılan denetimler ile işçinin kişilik haklarına hangi ölçüde müdahale edilebileceği konusu 6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu içerisinde yer alan düzenlemeler kapsamında ele alınmıştır.

In employment relationships, “supervision” is not only a right but also a duty for the employer. That being said, this practice may easily violate the p ersonal rights of the employees. For this reason, the boundaries of the “supervision right” of employers must be identified properly. For a very long time in Turkish law, this issue has been dealt within the context of international law and with due reference to the general principles of law. With the enactment of Personal Data Protection Act (Act No. 6698) on 24/3/2016, however, the whole issue now requires to take another look from a different perspective. This article primarily addresses the question of to what extent the personal rights of employees can be infringed (especially through technological means, like video/audio recordings and e-mail controls) by employer supervision, within the framework of newly enacted Personal Data Protection Act (Act No. 6698).