SONGÜL ÜNÜVAR, Hacer BAYRAK, Göknur AKTAY

Yaşlılarda çoklu ilaç kullanımının değerlendirilmesi

Amaç: Çoklu ilaç kullanımı, polifarmasi olarak ta adlandırılmaktadır. Hastanın aynı anda veya belli aralıklarla, çoğu zaman endikasyon olmadan birden fazla ilacı bir arada kullanmasıdır. Polifarmasi en sık, birden fazla kronik hastalığın bir arada görüldüğü yaşlı hastalarda gözlenmektedir. Yaşlı hastalarda polifarmasiye bağlı en önemli sorun ise ilaç uyuncunun sağlanamamasıdır. Çalışmamızda bir grup yaşlı hastada çoklu ilaç kullanımı sonrasında ilaç uyuncu değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntem: Çalışma 55 yaş üstü, 70 hasta ile yürütülmüştür. Hastalarla yüz yüze görüşülerek çoklu ilaç kullanımları değerlendirilmiştir. Bulgular: İlaç uyuncu ve eğitim düzeyi arasında bir ilişki bulunmamıştır. Kadınların ilaçları doğru kullanım oranı, erkeklerden daha fazla bulunmuştur. Yaşlıların %19'unun alternatif tedavileri tercih ettikleri, geleneksel ve alternatif tedaviyi birlikte uygulayanların ise %22.9 olduğu bulunmuştur. Katılımcıların % 1.4'ünün hekim önerisi dışında ilaç kullandığı bulunmuştur. Sonuç: Yaşlanma süreci, tüm organ sistemlerini etkileyen yapısal ve fonksiyonel değişikliklerle karakterize, homeostatik kapasitenin azalmasına neden olan bir süreçtir. Vücut kompozisyonundaki değişiklikler, hepatik ve böbrek fonksiyonlarını etkileyerek yağda çözünen ilaçların dağılım hacminde artış ve suda çözünen ilaçların klerensinde azalmayla sonuçlanmaktadır. İlaçların plazma yarılanma ömrü genel olarak artmaktadır. Yaşlanmaya bağlı farmakokinetik ve farmakodinamik değişikliklerin terapötik rejimler üzerindeki etkisini iyi anlamak, tedavi etkinliğini artıracaktır.

Objective: Multiple drug use is also called as polypharmacy. The use of more than one drug by the patient at the same time or at certain intervals, often without indication. Polypharmacy is most often seen in elderly patients with multiple chronic illnesses. The most important problem related to polypharmacy in elderly patients is the inability to obtain drug compliance. In our study, drug compliance was assessed after multiple drug use in a group of elderly patients. Material and Methods: The study was conducted with 70 patients over 55 years of age. Multiple drug use was assessed by face-to-face interviews with the patients. Results: No relationship was found between drug compliance and education level. Women's correct medication rate was found higher than men. It was found that 19% of the elderly preferred alternative treatment and 22.9% of those who applied traditional and alternative treatment together. 1.4% of the participants were found to use drugs other than the physician's recommendation. Conclusion: The aging process is characterized by structural and functional changes affecting all organ systems and is a process that causes the reduction of homeostatic capacity. Changes in body composition affect hepatic and renal function, resulting in an increase in the volume of distribution of lipid-soluble drugs and a decrease in the clearance of water-soluble drugs. The plasma half-life of drugs is generally increased. Well-understood of the effect of aging-related pharmacokinetic and pharmacodynamic changes on therapeutic regimens will increase the efficacy of treatment.

PDF

___

Tatlılıoğlu K. Türkiye’de aile içi kadına karşı şiddetin psiko-sosyal ve kültürel dinamiklerinin değerlendirilmesi. Nisantasi University J Social Sci 2013; 1:109-28.
Aslan M, Seker S. Aile içi şiddetin bir boyutu olarak kadina yönelik şiddet: toplumsal algi ve tutumlar. Nisantasi University J Social Scie 2013; 1:150-70.
World Health Organization, (WHO). Global and regional estimates of violence against women: prevalence and health effects of intimate partner violence and non-partner violence sexual violence. Geneva: WHO, 2013. Available at: http://www.who.int/reproductivehealth/publications/violence/9789241564625/en/index.html.
Ellsberg M, Arango D, Morton Mathew G, Floriza K, Sveinung CM, Watts C. Prevention of violence against women and girls: what does the evidence say? Lancet 2015; 385:1555–66.
Garcia-Moreno C, Jansen H, Ellsberg M, Heise L, Watts C. Prevalence of intimate partner violence: findings from the WHO multi-country study on women’s health and domestic violence. Lancet 2006; 368:1260–9.
Hacettepe University, Institute of Population Studies. Turkiye’de kadina yonelik aile ıci siddet arastirmasi, 2014. Available at: http://www.hips.hacettepe.edu.tr/KKSA-TRAnaRaporKitap26Mart.pdf.
Özvarış B, Demirören M, Şener S, Tümay Ş. Kadına yönelik aile içi şiddetle mücadelede sağlık hizmetleri. Ankara: TC Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü Yayınları, 2008.
Korkut Owen FO, Owen D. Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet. Ankara: T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü Yayınları, 2008.
Kaplan S, Akalın A, Pınar G, Yılmazer T. Hemşirelik öğrencilerinin kadına yönelik aile içi şiddete ve mesleki rollerine yönelik tutumları. Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik E-Dergisi 2014; 2: 26-35.
Toraman AU. Identification of intimate partner violence in health care settings: Why health care providers ask (or don’t) about ıntimate partner violence? Turkiye Klinikleri J Public Health Nurs-Special Topics 2015;1:12-8.
Gharaibeh MK, Abu-Baker NN, Aji S. Attitudes toward and justification for wife abuse among Syrian medical and nursing students. J Transcultural Nursing 2012; 23:297–305.
Tambag H, Turan Z. Ability of Nursing students to recognize signs of violence against women. Int J Nursing Knowledge 2015; 26:107-12.
Zeyneloglu S, Terzioglu F. Development and psychometric properties gender roles attitude scale. Hacettepe Universitesi Egitim Fakultesi Dergisi 2011; 40: 409-20.
Gömbül Ö. Hemsirelerin ailede kadına esi tarafından uygulanan siddete ve siddette mesleki role iliskin tutumları. Hemsirelik Arastırma Dergisi 2000; 1:19-32.
Günal NT. Öğrenci hemşirelerin kadına uygulanan şiddete ilişkin tutumları ve etkileyen faktörler. Yüksek Lisans Tezi. T.C. Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Kadın Sağlığı Ve Hastalıkları Hemşireliği Programı, İzmir, 2016.
Sabancıoğulları S, Taşkın Yılmaz F, Ar E, Çakmaktepe G. Hemşirelik öğrencilerinin kadına yönelik şiddete ve şiddette mesleki role ilişkin tutumları, benlik saygıları ve etkileyen faktörler. Koç Üniversitesi Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi (HEAD) 2016;13: 35-43.
Kanbay Y, Elif IŞIK, Yavuzaslan M, Keleş S. Hemşirelik öğrencilerinin kadına yönelik aile içi şiddetle ilgili görüş ve tutumlarının belirlenmesi. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2012; 1:107-19.
Tunçel EK, Dündar C, Peşken Y. Ebelik ve hemşirelik öğrencilerinin aile içi şiddet konusunda bilgi ve tutumlarının değerlendirilmesi. Genel Tıp Dergisi 2007; 17: 105-10.
Karabulutlu Ö. Hemsirelik ögrencilerinin siddet konusundaki görüs ve deneyimleri Hacettepe Üniversitesi Hemsirelik Fakültesi Dergisi 2015; 2:26-36.
Yazıcı S, Mamuk R. Saglık çalısanlarının kadına yönelik siddete yaklasımları. Bakırköy Tıp Dergisi 2010; 6:73-7.
Çelik AS, Türkoğlu N, Apay SE, Aydin A, Pasinlioğlu T. Ebe ve hemşirelere verilen eğitimin kadına yönelik aile içi şiddete ilişkin tutumlarına etkisi. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi 2015; 2: 138-48.
Taşçı Koştu N. Ebelerin aile içinde kadına uygulanan şiddete ve şiddette mesleki rollerine ilişkin tutumları. Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Halk Sağlığı Hemşireliği Anabilim Dalı, Denizli, 2003.
Aylaz R, Güneş G. Uzun Ö, Ünal S. Üniversite öğrencilerinin toplumsal cinsiyet rolüne yönelik görüşleri. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi 2014; 23: 183-9.
Flood M, Pease B. Factors influencing attitudes to violence against women. Trauma, Violence, and Abuse 2009; 10:125- 42.
Darj E, Wijewardena K, Lindmark G, Axemo P. Even though a Man Takes the Major Role, He Has No Right to Abuse’: Future Male Leaders’ Views on Gender-Based Violence in Sri Lanka. Global Health Action 2017; 10:1-9.