Tom Stoppard'ın Rosencrantz ve Guildenstern Öldüler Adlı Eserinde Zaman, Hafıza ve Kimlik Sorunsalı

Ö ZTom Stoppard’ın Rosencrantz ve Guildenstern Öldüler adlı oyununda kaynak eser Shakespeare’in Hamletoyununda da görülen belirsizlik, kuşku ve olanaksızlıklar gibi temalar vurgulanır. Stoppard’ın oyunu uyumsuztiyatronun en önemli örneklerindendir ve oyunda karakterler arasındaki ilişkilerdeki belirsizlik, değişkenlik veyaşamlarındaki başedilemez anlamsızlık ele alınmaktadır. Seyirci olarak bizler Rosencrantz’a veGuildenstern’e çıktıkları belirsizliklerle dolu olan bu yolculukta onlara eşlik ederiz ve karakterleryolculuklarında kimlik belirsizliği ile adeta sınanırlar. Rosencrantz ve Guildenstern başlarına gelen olaylarınve aynı zamanda kaderlerindeki ve kimliklerindeki belirsizliği sorguladıkları olayların içinde betimlenirler.Yaşam denilen belirsizlikler batakhanesinde onlar için önceden tayin edilmiş gelecek ve onları bekleyen ölümkarakterlerin kimliklerini şekillendirir. Oyunda ilk söylenen söz Rosencrantz ve Guildenstern arasında oynananyazı tura oyununa atfen kullanılan “yazı” kelimesidir. Birkaç kez tekrarlanan “yazı” kelimesi bahiste kullanılanve havaya atılan bozuk paranın sürekli “yazı” olarak yere düşmesinin imkansızlığına gönderme yapar. Herseferinde Rosencrantz “yazı” geldiğini duyurur ve Guildenstern hem kaybedeceği paradan hem de “kader”anlamını da barındıran kelimenin ima ettiklerinden endişelidir. Karakterler için nafileliği ve acizliği temsileden bu işlem bir kaç kez tekrarlanır. Boşunalık nihayeti olmayan bir yaşam döngüsü oluşturur. Belirsizlik,uyumsuzluk, anlaşılmazlık, mantıksızlık ve ümitsizlik karakterlerin davranışlarını anlamsızlıştırır. Boşluktanmuzdarip karakterler büyük bir ihtirasla belirsiz ve ümitsiz bir hayata anlam vermeye çalışırlar. Ne yazık kitüm davranışlarının ve çabalarının nafile olduğunu fark ederler. Varoluşlarıyla ilgili yaptıkları sorgulamalaryaşadıkları imkansızlıkları içinde barındırır zira geçmişlerini hatırlayamazlar. Bu çalışma Tom Stoppard’ınRosencrantz ve Guildenstern Öldüler adlı oyununda iki baş karakter olan Rosencrantz ve Guildenstern’inhafızalarındaki zayıflıktan dolayı geçmişle bağlarının kopmasıyla kimliklerini kaybetmelerini ve oyununsonunda ölümleriyle birlikte kimlikleriyle ilgili belirsizliğin son bulmasını metin analizi yoluyla incelemeyiamaçlar.

Problematization of Time, Memory and Identity in Tom Stoppard's Rosencrantz and Guildenstern are Dead

Tom Stoppard’s Rosencrantz and Guildenstern are Dead, exposes the theme of uncertainty, doubt, and improbabilities as its source material, Shakespeare’s Hamlet. As an example of the theatre of absurd, it depicts uncertain interactions between the characters, suspense, and the unbearable meaninglessness in their lives. As the audience we accompany Rosencrantz and Guildenstern on their journey through uncertain events that render them without a concrete sense of identity. The depictions of the characters show that Rosencrantz and Guildenstern question their fates and identity amidst the improbabilities they face. In this cesspool of uncertainty that is their lives, predetermined future and the approaching death shape their identity. The play’s opening word is “heads,” repeated several times that refers to the improbable case of betting on the toss of a coin. Each time Rosencrantz announces that it is heads and Guildenstern is worried about the money he is going to lose at the betting game and, also the implications of the term, heads. The process is repeated each time which symbolizes their vanity and helplessness. Nothingness creates an endless cycle of life. When there is uncertainty, lack of unity, clarity, rationality, and hope characters’ actions become meaningless. They suffer from emptiness and passionately seek the meaning of an unclear and hopeless life. Unfortunately, they realize that their actions and endeavours are all in vain. Their inquiry about the matter of existence consists of impossibilities as they cannot remember their past accurately. This paper intends to discuss Rosencrantz and Guildenstern’s loss of identity due to their weak memory and not being able to recall the past, all of which come to an end with the death of the characters, an event that ironically marks the realization of their iden

PDF

___

Beckett, S. (1956). Waiting for godot. London: Faber and Faber.
Bloom, H. (2003). Tom Stoppard. Philadelphia: Chelsea House Publishers.
Çalışlar, A. (1993). Tiyatro adamları sözlüğü. İstanbul: Mitos Boyut.
--- (1995). Tiyatro ansiklopedisi. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Delaney, P. (1990). Tom Stoppard: The moral vision of the major plays. Houndmills: Macmillan.
Duncan, J. E. (1981). Godot comes: Rosencrantz and Guildenstern are dead. ARIEL: A Review of International English Literature, 12(4), 57-70.
Esslin, M. (1965). Absurd drama. New York: Penguin Books.
Freeman, J. (1996). Holding up the mirror to mind's nature: Reading ‘Rosencrantz’ ‘beyond absurdity.’The Modern Language Review, 91(1), 20–39. Retrieved from https://www.jstor.org/stable/3733994?refreqid=excelsior%3A621a65f64996215a2c03e1 64b2b31677&seq=1#metadata_info_tab_contents.
Gianakaris, C. J. (1984). Stoppard's adaptations of Shakespeare: ‘Dogg's Hamlet, cahoot's Macbeth.’ Comparative Drama, 18(3), 222–240. Retrieved from https://www.jstor.org/stable/41153130?refreqid=excelsior%3A807bacbf31b02486047 c50cd9fc5857d&seq=1#metadata_info_tab_contents.
Gruber, W. E. (1990). A version of justice. In T. Bareham (Ed.), Case book series, Tom Stoppard: Rosencrantz and Guildenstern are Dead, Jampers, Travesties, 85-93, Houndmills: Macmillan.
Hornby, R. (2015). Theatre of the absurd. The Hudson Review, 67(4), 640-646. Retrieved from https://hudsonreview.com/2015/02/theatre-of-the-absurd/#. YFxFK8zbIU.
Keyssar-Franke, H. (1975). The strategy of ‘Rosencrantz and Guildenstern are Dead.’ Educational Theatre Journal, 27(1), 85–97.
Kruse, A. (1975). Tragicomedy and tragic burlesque: Waiting for Godot and Rosencrantz and Guildenstern are Dead. Sydney Studies in English, 1, 76-96. Retrieved from https://openjournals.library.sydney.edu.au/index.php/SSE/article/view/317.
Mitchell, M. (2007). Hamlet and Rosencrantz and Guildenstern are Dead: Transformations and adaptation. Sydney Studies in English, 33, 39-55.
Rusinko, S. (1989). British drama 1950 to the present: A critical history. Boston: Twayne Publishers.
Shakespeare. (1998). Four great tragedies: Hamlet, Othello, king Lear, Macbeth. USA: Signet Classics.
Stoppard, T. (1967). Rosencrantz and Guildenstern are Dead. New York: Grove Press.