Amaç: Bu çalışmada; Ankara 112 Acil Sağlık Hizmetleri (ASH) çalışanlarının trafik kazalarında olay yerinde kaza ve ikinci bir trafik kazası geçirme, iletişim güçlüğü yaşama sıklıkları ile olay yeri güvenliği bilgi düzeyinin değerlendi- rilmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Bu çalışma Ankaranın merkez ve çevre ilçelerinde görev yapan 112 ASH çalışanlarında, Mayıs 2010da yapılmış kesitsel tipte bir araştırmadır. Araştırmada aynı dönemde Ankara 112 ASH istasyonlarında çalışan 750 kişi- den 568ine (%75.7) ulaşılmıştır. Katılımcıların sosyodemografik özellikleri, olay yeri güvenliği ve iletişimle ilgili so- rulardan oluşan bir anket formu araştırıcı tarafından katılımcıların istasyonlarına gidilerek yüz yüze görüşme tekniği ile doldurulmuştur. Ayrıca katılımcıların trafik kazası olmuş bir olay yerini belirten bir şema üzerinde boş kutucukla- ra 112, 155, 156 ve 110 ekiplerini doğru yerleştirme durumları saptanmıştır. Bulgular: Çalışmaya 76 Doktor, 108 Paramedik, 222 Acil Tıp Teknisyeni (ATT), 23 Sağlık Memuru, 56 Hemşire, 82 Şo- för ve 1 Ebe olmak üzere 568 Acil Yardım çalışanı katılmıştır. Araştırmaya katılanların %55.3ü kadın, %44.7si erkektir. Katılımcıların yaş ortalaması 30.8±7.9 olarak bulunmuştur. 112 ASHde çalıştıkları süre zarfında trafik kazası olmuş bir olay yerinde kaza geçirme sıklığı %11.4, ikinci bir trafik kazasıyla karşılaşma sıklığı ise %19.4tür. Katılımcıların %13.7si olay yerinde polis/jandarma ekipleriyle her zaman iletişim güçlüğü yaşadığını belirtmiştir. Katılımcıların sadece %14.2si ekiplerin yerleşimini doğru yapmıştır. Sonuç: Ankara 112 ASHde çalışanlarda olay yerinde kaza geçirme ve ikinci bir trafik kazası geçirme sıklığı oldukça yüksektir. Bütüncül bir yaklaşım gerektiren olay yeri güvenliğinin sağlanması için 112 ASH çalışanlarının konuyla ilgili bilgi düzeyleri artırılmalı, eğitimler belirli aralıklarla yenilenmeli ve kişisel koruyucu ekipmanın kullanımı sağlanmalıdır. (Gazi Med J 2012; 23: 1-5)

Objective: This study aimed to investigate the prevalence of having an accident and the occurrence of a second traffic accident, difficulties in communication and knowledge of scene safety among Ankara 112 Emergency Health System (EHS) workers. Methods: This was a cross-sectional study conducted among Ankara 112 EHS workers in May 2010. Of the 750 workers working in Ankara 112 EHS posts in this period, 568 (75.7%) were contacted. A questionnaire form includ- ing questions about sociodemographics, scene safety and communication was completed by the researcher for each attendant by the face-to-face interview technique at his/her post. Additionally, the attendants were asked to place the 112, 155, 156 and 110 teams in empty boxes provided on a traffic accident scene diagram and the proper positioning of the teams was evaluated. Results: Seventy-six physicians, 108 paramedics, 222 emergency medicine technicians, 23 health officers, 56 nurses, 82 drivers and one mid- wife participated in the study. Of the attendants, 55.3% were female and 44.7% were male. The mean age was 30.8±7.9 years. The prevalence of having an accident and the occurrence of a second traffic accident at a traffic accident scene were 11.4% and 19.4%, respectively. 13.7% of participants declared that they always had difficulties in communication with the police and military teams. Only 14.2% of the attendants placed the teams properly. Conclusion: The prevalence of having an accident and the occurrence of a second traffic accident are high among Ankara 112 EHS workers. In order to ensure scene safety which requires a totalitarian approach, the level of knowledge of 112 EHS workers should be increased, training should be renewed at defined intervals and the usage of personal protective equipment should be ensured. (Gazi Med J 2012; 23: 1-5)