Araştırma Görevlilerinde İş Becerikliliği ve İşleBütünleşme Arasındaki İlişki

Bu araştırmanın amacı iş becerikliliği davranış düzeyleri ile işle bütünleşme düzeyleri olarak sayılan psikososyal değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Araştırmanın evreni Ankara’daki devlet ve vakıf üniversitelerinde çalışan araştırma görevlileridir. Örneklem ise bu üniversitelerde çalışan 358 araştırma görevlisinden oluşmaktadır. Araştırma ilişkisel tarama modeli kullanılarak yapılan betimsel bir çalışmadır. Araştırmada veriler; Tims, Bakker ve Derks (2012) tarafından geliştirilen ve Akın, Sarıçam, Kaya ve Demir (2014) tarafından Türkçeye uyarlanan “İş Becerikliliği Ölçeği”; Rich (2006) tarafından geliştirilen ve Öngöre (2013) tarafından Türkçeye uyarlanan “İşle Bütünleşme Ölçeği”; aracılığıyla toplanmıştır. Verilerin analizinde istatistiki işlemlerden aritmetik ortalama (X̅), standart sapma (s), yüzde (%), Pearson Moments çift yönlü korelasyon analizi ve aşamalı regresyon analizi teknikleri kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre duygusal bütünleşme, iş becerikliliğinin dört boyutuyla da orta düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişki gösterirken, fiziksel ve bilişsel bütünleşmenin sadece iki iş beceriklilği boyutuyla (Yapısal İş Kaynaklarını Arttırma ve Zorlayıcı İş Gerekliliklerini Arttırma) ile orta düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişki gösterdiği bulunmuştur. Aşamalı regresyon analizi sonuçları ise işle bütünleşmenin iş becerikliliğinin anlamlı yordayıcısı olduğunu göstermiştir. Bulgular ilgili alan yazın çerçevesinde tartışılmış ve akademide iş becerikliliği davranışlarının güçlendirilmesine yönelik öneriler sunulmuştur.

Relationship between Job Crafting and Work Engagement in Research Assistants

The aim of this study is to determine the relationship between job crafting behavior levels andpsychosocial variables which is considered as work engagement levels. The universe of theresearch consists of research assistants working at state and foundation universities in Ankara.The sample consist of 358 research assistants working in these universities. The research is adescriptive study using relational survey model. In the study the data were collected through;“Job Crafting Scale” developed by Tims, Bakker and Derks (2012) and adapted into Turkish byAkın, Sarıçam, Kaya and Demir (2014); “Work Engagement Scale” developed by Rich (2006)and adapted into Turkish by Öngöre (2013). In the analysis of the data, the arithmetic mean (X̅),standard deviation (s), percentage (%), Pearson Moments bidirectional correlation analysis andstepwise regression analysis techniques were used. According to the results of the research; whileemotional dimension shows a moderate, positive and meaningful relationship with all fourdimensions of job crafting, it has been found that physical and cognitive dimension shows amoderate, positive and maeaningful relationship with only two dimensions of job crafting(Increasing Structural Resources and Increasing Challenging Demands). The results of thestepwise regression analysis showed that work engagement is a significant predictor of jobcrafting. The findigs were discussed within the framework of the relevant literature, andsuggestions were made to strenghten job crafting behavior in Academia..

PDF

___

Akın, A., Sarıçam, H., Kaya, Ç. ve Demir, T. (2014). Turkish Version of Job Crafting Scale (JCS): The Validity and Reliability Study. The International Journal of Educational Researchers, 1(5), 10-15.
Akıtıcı, S. ve Öztürk, M. (2016). Araştırma Görevlilerinin İş Doyumlarının Bireysel ve Demografik Açıdan İncelenmesi: SDÜ Örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(2), 667-692.
Bakker, A. (2011). An Evidence-Based Model of Work Engagement. Association For Psychological Science, 20(4), 265-269.
Bakker, A. (2017). Strategic and proactive approaches to work engagement. Organizational Dynamics(46), 67-75.
Bakker, A. ve Leiter, M. P. (2010). Where to go from here: Integration and future research on work engagement. A.
Bakker, A ve M. P. Leiter içinde, Work Engagement A Handbook of Essential Theory and Research (s. 181-195). Psychology Press.
Bakker, A. ve Demerouti, E., & Verbeke, W. (2004). Using The Job DemandsResources Model to Predict Burnout and Performance. Human Resource Management, 43(1), 83-104.
Bakker, A. ve Tims, M., & Derks, D. (2012). Proactive personality and job performance: The role of job crafting and work engagement. Human Relations, 65(10), 1359-1378.
Bakker, A. ve Demerouti, E. (2007). The Job Demands-Resources Model: State of the Art. Journal of Managerial Psychology, 3(22), 309-328.
Bakker, A. ve Demerouti, E. (2008). Towards a Model of Work Engagement. Career Development International, 13(3), 209-223.
Demerouti, E. ve Bakker, A. (2014). Job Crafting. M. C. Peeters, J. d. Jonge, & T. W. Taris içinde, An Introduction to Contemporary Work Psychology (s. 414-433).
Demirez, F. ve Tosunoğlu, N. (2017). Örgüt İkliminin İşe Yabancılaşma Üzerine Etkisi: Gazi Üniversitesi Rektörlüğünde Bir Araştırma. Journal of Business Research Turk, 9(2), 69-88.
Hetland, J., Hetland, H., Bakker, A. ve Demerouti, E. (2018). Daily transformational leadership and employee job crafting: The role of promotion focus. European Management Journal, 1-11.
Kahn, W. A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work. Academy of Management Journal(33), 692-724.
Kahraman, A. B. (2010). Lisansüstü Eğitim Yapmak Amacıyla Başka Bir Üniversitede Görevlendirilen Araştırma Görevlilerinin Yaşam Tarzı Profilleri ve Problemleri (Hacettepe Üniversitesi Örneği). Journal of World of Turks, 2(2), 243-257.
Köse, S., Oral, L. ve Türesin, H. (2012). İş Yaşamında Sosyal Kolaylaştırma Kavramı ve Sanal Kaytarma İle İlişkisi: Araştırma Görevlileri Üzerinde Bir Araştırma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 4(1), 287-295.
Kulik, C. T., Oldham, G. R. ve Hackman, J. R. (1987). Work Design as an Approach to Person-Environment Fit. Journal of Vocational Behavior(31), 278-296.
Leiter, M. P. ve Bakker, A. (2010). Work engagement: Introduction. A. Bakker, & M. P. Leiter içinde, Work Engagement A Handbook of Essential Theory and Research (s. 1-8). New York: Psychology Press.
Lyons, P. (2008). The Crafting of Jobs and Individual Differences. Journal of Business Psychology(23), 25-36.
Maslach, C., Schaufeli, W. B. ve Leiter, M. P. (2001). Job Burnout. Annual Reviews, 52, 397-422.
Morrow, D. L. ve Conger, S. (2018). Conceptualizing job crafting: Deconstructing two streams of job crafting research. European Academy of Management, 1-31.
Öngöre, Ö. (2013). İşle Bütünleşme Ölçeği Türkçe Formu'nun Güvenilirlik ve Geçerlilik Çalışması. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(2), 50-60. http://dergipark.gov.tr/iibfdkastamonu/issue/29239/313070 adresinden alındı
Öngöre, Ö. (2016). Kişilik ve İşle Bütünleşme. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Rich, B. L. (2006). Job Engagement: Construct Validation and Relationships With Job Satisfaction, Job Involvement, and Intrinsic Motivation. Florida: University of Florida.
Rothbard, N. P. (2001). Enriching or Depleting? The Dynamics of Engagement in Work and Family Roles. Administrative Science Quarterly, 46, 655-684.
Tims, M. ve Bakker, A. (2010). Job Crafting: Towards a New Model of Individual Job Redesign. Journal of Industrial Psychology, 2(36), 9.
Tims, M., Bakker, A. ve Derks, D. (2012). Development and validation of the job crafting scale. Journal of Vocational Behavior, 173-186.
Wrzesniewski, A. ve Dutton, J. E. (2001). Crafting A Job: Revisioning Employees As Active Crafters of Their Work. Academy of Management Review, 2(29), 179- 201.