Lisans Düzeyinde Turizm Eğitimi Veren Üniversitelerin Ders Programlarının Kırsal Turizm Açısından İncelenmesi

Kırsal turizm, kırsal yerleşimlere ve doğal kaynaklara dayalı bir turizm çeşididir. Turizmde gelişmekte olan ülkelerde kırsal alanların kalkınmasında birçok olumlu fayda sağladığından dolayı önemi her geçen gün önemi artmaktadır. Turizm endüstrisine oldukça önem veren ABD ülkenin turistik açıdan yeniden canlandırılması için kırsal turizmden yararlanılmasının üzerinde önemle durmaktadır (Honadle,1990). Kırsal turizmle birlikte diğer alternatif turizm çeşitlerine yönelik turistlerin her geçen gün artan beklentilerini karşılamak ancak uygun hizmeti sunacak personelin yeterli nitelikte turizm eğitimi almasıyla sağlanabilmektedir. Bu nedenden dolayı ülkelerin turizme verdikleri önem sahip oldukları turizm eğitimine verdikleri önemden başlamaktadır. Hazırlanan bu çalışmada, Türkiye’de lisans düzeyinde turizm eğitimi veren devlet ve vakıf üniversitelerinin ders programlarında yer alan derslerin kırsal turizm açısından incelenerek, lisans düzeyinde verilen turizm eğitiminde kırsal turizminin yeri ve öneminin belirlenip değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Bu amaç doğrultusunda, lisans düzeyinde turizm eğitimi veren fakülte ve yüksekokullarının tespit edilmesi kapsamında doküman analiz tekniği kullanılarak ÖSYM’nin resmi internet sayfasında yer alan 2018 yılı program ve kontenjan kılavuzu ile YÖK’e bağlı üniversitelerin kurumsal internet sitelerinde yer alan ders programlarına ulaşılarak elde edilen verilerin değerlendirilmesine ilişkin çalışmada içerik analizi tekniği uygulanmıştır. Çalışma kapsamında lisans düzeyinde turizm eğitimi veren 51 üniversite içerisinde, Kırsal turizm ve kırsal turizmle ilişkili derslerin sadece turizm işletmeciliği ve konaklama işletmeciliği bölümlerinin ders programlarında bulunduğu ve bu derslerin okutulduğu sadece 2 üniversite bulunduğu ortaya çıkmıştır. Buna göre Türkiye’de lisans düzeyinde turizm eğitim veren üniversitelerde kırsal turizme yönelik yeterli ölçüde eğitimin verilmediği sonucuna ulaşılmıştır. Turizm eğitimi veren üniversite kurumlarının ders programlarında kırsal turizm ve kırsal turizmle ilişkili derslerin sayısı arttırılması, turizm fakülte ve yüksekokullarında diğer alternatif turizm çeşitlerine yönelik derslerin ve eğitimin verilip verilmediğinin adına benzer çalışmaların yapılması hazırlanılan bu çalışmaya ilişkin verilebilecek öneriler arasında yer almaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Kırsal turizm, turizm eğitimi, ders programı, içerik analizi

The Evaluation of the Curriculum of the Universities Providing Tourism Education at the Undergraduate Level in terms of Rural Tourism

Rural tourism is a type of tourism based on rural settlements and natural resources. As it provides many positive benefits for the development of rural areas in developing countries, its importance is increasing day by day. The United States, which attaches great importance to the tourism industry, emphasizes the use of rural tourism for the revitalization of the country in terms of tourism (Honadle, 1990). Together with rural tourism, it is only possible to meet the increasing expectations of the tourists for other alternative tourism types only by receiving adequate tourism training from the personnel who will provide the appropriate service. For this reason, the importance that countries attach to tourism starts from the importance they attach to tourism education. Prepared in this study, in Turkey at the graduate level tourism education that the state and the foundations examined in terms of university courses rural programs in the courses tourism, the location of rural tourism at the undergraduate level in the tourism education and is aimed to evaluate identified the importance. For this purpose, using the document analysis technique within the scope of identifying the faculties and schools which provide tourism education at the undergraduate level, the data obtained by accessing the programs obtained from the 2018 program and quota guide on the official website of ÖSYM and the course programs on the corporate web sites of the universities of YÖK. content analysis technique was applied in the study. Within the scope of the study, it was found that among 51 universities providing tourism education at the undergraduate level, the courses related to rural tourism and rural tourism were only included in the courses of tourism management and accommodation management departments and there were only 2 universities where these courses were taught. Accordingly, the results are not given sufficient training to rural tourism, tourism education at the undergraduate level in universities in Turkey has reached. Increasing the number of courses related to rural tourism and rural tourism in the curriculums of university institutions providing tourism education, and similar studies on whether other alternative tourism types and courses are offered in tourism faculties and schools are among the suggestions that can be given for this study.

Keywords:

Rural tourism, tourism education, syllabus, content analysis,

PDF

___

Akça, H., Esengün, K. ve Sayılı, M. (2001). Kırsal alanların kalkınmasında kırsal turizmin rolü. Standart Dergisi, Şubat, 29-35.
Akoğlan Kozak, M. (2009). Akademik turizm eğitimi üzerine bir durum analizi. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 1-20.
Aksu, M. ve Bucak, T. (2012). Mesleki turizm eğitimi. Aksaray Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(2), 7-18.
Alexander, N. ve Mckkenn, A. (1998). Rural tourism in the heart of England. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 10(5), 203-207.
Alimanoğlu, Ç. ve Ayazlar, G. (2017). Türkiye’de kırsal turizm konulu lisansüstü tez çalışmaları üzerine bibliyometrik bir inceleme (2003-2016). Uluslararası Kırsal Turizm ve Kalkınma Dergisi, 1(1), 06-12.
Aref, F. ve Gill, S.S. (2009). Rural tourism development through rural cooperatives. Nature and Science, 7(10), 68-73.
Arıker, Ç. (2012). Restoran web sitelerinin içerik ve sunumlarının analizi: İstanbul örneği. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 7(2), 145-172.
Ayaz, N., Yeşiltaş, M. ve Türkmen, F. (2012). Turizm eğitimi alan öğrencilerin kırsal turizme bakış açıları ve algıları üzerine bir araştırma. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(22), 103-112.
Ayazlar, R. (2017). Kırsal turizmde yerel halkın tutumu. Gaziantep University Journal of Social Siences, 16(1), 53-69.
Baltacı, F., Üngüren, E., Avsallı, H. ve Demirel, O.N. (2012). Turizm eğitimi alan öğrencilerin eğitim memnuniyetlerinin ve geleceğe bakış açılarının belirlenmesine yönelik bir araştırma. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 4(1), 17-25.
Bozok, D., Kılıç, S.N. ve Özdemir, S.S. (2017). Turizm literatüründe kırsal turizmin bibliyometrik analizi. Journal of Human Sciences, 14(1), 187-202.
Cengiz, G. ve Akkuş, Ç. (2012). Kırsal turizm kapsamında yöre halkının kalkındırılması: Erzurum örneği. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(22), 61-74.
Corbin, J. ve Strauss, A. (2008). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. California: Sage Publications Inc.
Çavuşoğlu, M. ve Çavuşoğlu, O. (2018, Eylül). Geleneksel el sanatlarının Kıbrıs kırsal turizmine etkisi. IWACT18: International West Asia Congress of Tourism Research. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Van.
Çeken, H., Dalgın, T. ve Çakır, N. (2012). Bir alternatif turizm türü olarak kırsal turizmin gelişimini etkileyen faktörler ve kırsal turizmin etkileri. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 2(2), 11-16.
Çeken, H., Karadağ, L. ve Dalgın, T. (2007). Kırsal kalkınmada yeni bir yaklaşım kırsal turizm ve Türkiye’ye yönelik teorik bir çalışma. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-14.
Çuhadar, M. ve Ünal, İ. (2017). Önlisans düzeyinde turizm eğitimi alan öğrencilerin kırsal turizm algıları üzerine bir araştırma. Uluslararası İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3(2), 1-16.
Dağdeviren, A. (2007). Lisans düzeyinde turizm eğitimi veren kurumların ders programlarının fonksiyonel açıdan değerlendirilmesi (Yüksek Lisans Tezi). Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
Davras, G. M. ve Bulgan, G. (2012). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin İngilizce hazırlık eğitimine yönelik tutumları: Isparta MYO turizm ve otel işletmeciliği örneği. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 13(2), 227-238.
Demirezen, B. (2018). Tüm yönleri ile kırsal turizm ve Kayseri ili üzerine bir swot analizi çalışması. Uluslararası Global Turizm Araştırmaları Dergisi, 2(2), 79-101.
Eker, N. ve Zengin, B. (2016). Turizm rehberliği eğitimi müfredatlarının uygulama yeterliliğinin profesyonel turist rehberleri bakış açısıyla irdelenmesi. Turizm ve Araştırma Dergisi, 6(2), 4-19.
Gül, M. ve Gül, K. (2018). Kırsal kalkınma ve kırsal turizm konulu lisansüstü tezlerin bibliyometrik profili. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 8(2), 56-62.
Güney, D., Göller, V. ve Çeken, H. (2017). Turizm eğitimi alan öğrencilerin kırsal turizm algıları. Turizm Akademik Dergisi, 4(2), 19-27.
Güzel, N. G. (2001). Yüksek öğretimde turizm eğitimi ve hizmet kalitesi (Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Honadle, B. W. (1990). Extension and tourism development. Journal of Extension, 28(2), ISSN: 0022-0140. Madison.
Hsu, C.H.C., Xiao, H. ve Chen, N. (2017). Hospitality and tourism education research from 2005 to 2014. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 29(1), 141-160.
Isayeva, S. (2018). Lisans düzeyinde turizm eğitimi alan öğrencilerin akademik motivasyon, beklenti ve algılarının Türkiye ve Polonya eğitimi kapsamında değerlendirilmesi (Yüksek Lisans Tezi). Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Üniversitesi, Antalya.
İbicioğlu, H., Avcı, U. ve Boylu, Y. (2003). Turizm işletmelerinde insan kaynaklarının eğitiminde stratejik sektörel eğitim organizasyonlarının uygulanabilirliğine yönelik bir inceleme. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 1-20.
Keleş, Y. (2018). Neden turizm eğitimi? Lisans düzeyinde turizm öğrencilerine yönelik bir araştırma. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 6(4), 219-236.
Küçükaltan, D. ve Ultanır, G. (2012). Trakya’da kırsal turizmin uygulanabilirliği: Şarköy örneği. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(22), 125-130.
Kültür ve Turizm Bakanlığı (2003). Kırsal kalkınma projesi: Kastamonu-Küre-Belören örneği. Ankara.
Lane, B. (1994). What is rural tourism?. Journal of Sustainable Tourism, 2(1-2), 7-21.
Lane, B. ve Kastenholz, E. (2015). Rural tourism: the evolution of practice and research approaches- towards a new generation concept?. Journal of Sustainable Tourism, 23(8-9), 1133-1156.
Macnamara, J. (2005). Media content analysis: Its uses; Benefit and best practise methodology. Asia Pacific Public Relations Journal, 6(1), 1-34.
Mısırlı, İ. (2002). Turizm sektöründe meslek standartları ve mesleki belgelendirme sistemi. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 13(1), 39-55.
Mikaeili, M. ve Memlük, Y. (2013). Kırsal turizm ve kültürel turizmin bütünleşmesi ve kırsal sürdürülebilir kalkınma. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3(2), 87-91.
Morgül, Ş. M. (2006). Trakya bölgesinde kırsal turizm potansiyelinin değerlendirilmesine ilişkin analiz: Kırklareli örneği (Yüksek Lisans Tezi). Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Trakya.
Ongun, U., Gövdere, B. ve Çelik, T. (2016). Turizm eğitimi alan öğrencilerin kırsal turizme bakış açılarının değerlendirilmesine yönelik bir nitel bir araştırma. Mehmet Akif Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(17), 406-423.
Özkan, E. (2007). Türkiye’de kırsal kalkınma politikaları ve kırsal turizm (Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Pakurar, M. ve Olah, J. (2008). Definition of rural tourism and its characteristics in the northern great plain region. Analele Universitatii Din Oradea Fascicula, 7, 777-782.
Pehlivan, R. (2008). Lisans düzeyinde turizm eğitimi almakta olan öğrencilerin sektör ile ilgili tutumlarının mezuniyet sonrası kariyer seçimine etkisi (Yüksek Lisans Tezi). Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
Soybalı, H. ve Bayraktaroğlu, E. (2013). Türkiye’de lisans düzeyinde turizm eğitimi veren kurumların uygulama olanaklarının değerlendirilmesi üzerine bir araştırma. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 24(2), 185-199.
Soykan, F. (1999). Doğal çevre ve kırsal kültürle bütünleşen bir turizm türü: kırsal turizm. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 10, 67-75.
Tribe, J. (2005). Tourism, knowledge and the curriculum. J. Tribe & D. Airey (eds.), An International Handbook of Tourism Education; İçinde, London: Elsevier, pp. 47-60.
Wilson, S., Fesenmaier, D.R., Fesenmaier, J. ve Es, J.C.V. (2001). Factors for success in rural tourism development. Journal of Travel Research, 40(2), 132-138.
Yağcı, Ö. (2001). Türkiye’de turizm istihdamında karşılaşılan temel sorunlar ve çözüm önerileri. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 4, 23-39.
Yayla, Ö., Silik, C.E. ve Dülger, A.Ş. (2017). Turizm lisans ve ön lisans eğitiminde 2017 yılı sayısal değerlendirmeler. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 5(4), 47-58.
Zagonari, F. (2009). Balancing tourism education and training. International Journal of Hospitality Management, 28, 2-9.