Ernst Bloch, Frankfurt Ekolü eleştirel teori ile ilişkili bir 20. yüzyıl Alman filozofudur. Güneybatı Almanya’da bir işçi şehri olan Ludwigshafen’de 1885 yılında doğmuştur. Kant, Fichte, Schelling, Hegel ve Marx’tan etkilenmiş, Freud’un psikanaliz teorisini ise eleştirmiştir. Theodor W. Adorno, Georg Lukács, Bertolt Brecht ve Walter Benjamin ile yakın ilişkide olup fikir telakkisinde bulunmuştur. Esas ilgi alanı insanlığın ütopyaya ulaşma arzusudur. Onun en önemli felsefi çalışmaları, birinci Dünya Savaşı esnasında bir pasifist olarak sürgünde bulunduğu İsviçre’de yazdığı Ütopya Ruhu (1918) ve ikinci Dünya Savaşı ve sonrasındaki soğuk savaş döneminde sürgünde yaşadığı ABD’de (Bloch bir yahudi olduğundan Nazi rejiminden kaçmak zorunda kalmıştır) yazdığı Umut İlkesi (1959)’dir. Bu makale Bloch’un daha az bilinen Pädagogica (1971) eseri hakkında olup, makalenin amacı, Bloch’un çocukluk ve eğitime yönelik görüşlerini ortaya koymaktır. İnceleme üç bölüme ayrılır: Birinci bölüm Bloch’un çocukluk ve gençliği hakkında olup, odağında Bloch’un doğduğu, merkezinde büyük bir kimya fabrikası bulunan işçi şehri Ludwigshafen ile daha varlıklı ve kültürlü ailelerin yaşadığı komşu şehir Mannheim arasındaki karşıtlık bulunmaktadır. İkinci bölüm çocukluk ve eğitim üzerine Bloch’un düşünceleri ve Romantik düşünce arasındaki yakınlığı mercek altına alıyor. Bu bölüm Bloch’un çocukluk ve eğitim hakkındaki düşünceleriyle, bu iki konunun aşağıdaki Romantik edebi metinlerde ele alınışı arasındaki paralellikleri inceliyor: William Blake’in “Okul Çocuğu”, Samuel Taylor Coleridge’ın “Geceyarısı Soğuğu”, William Wordsworth’un “Kalbim Hopluyor” ve Johann Wolfgang von Goethe’nin Genç Werther’in Acıları. Üçüncü bölüm Bloch’un geleneksel eğitim sistemine eleştirilerini ele alır. Bu bölüm Marksist ve Romantik fikirlerin onun üzerindeki etkisine dikkat çekiyor ve Bloch’un olası farklı bir ütopik eğitim anlayışı hakkındaki vizyonunu özetliyor. Lütfen şu metinlerdeki tercümelerin tamamının tarafımdan gerçekleştirilmiş olduğunu dikkate alınız: Das Prinzip Hoffnung (Umut İlkesi), Pädagogica, Spuren (İzler) ve Literarische Aufsätze (Edebi Denemeler).

Ernst Bloch is a 20th-century German philosopher, associated with the Frankfurt School ofcritical theory. His most important philosophical works are The Principle of Hope (1959) and TheSpirit of Utopia (1918). The aim of this paper is to explore Bloch’s views on childhood and educationin the context of his own upbringing. Special attention will be paid to two important influenceson Bloch’s thought: Romanticism and Marxism. This paper will be divided into three parts: Thefirst part will provide a portrait of Bloch’s childhood and youth. It will trace his early inclinationtoward Marxism and Romanticism and elucidate Bloch’s attitude toward conventional educationand learning. The second part will focus on the relationship between childhood, education and thehuman imagination. It will contain references to the following literary texts: William Blake’s “TheSchool Boy”, Samuel Taylor Coleridge’s “Frost At Midnight”, William Wordsworth’s “My HeartLeaps Up” and Johann Wolfgang von Goethe’s The Sorrows of Young Werther. The third part willfocus on the role of critical thinking in education. It will outline Bloch’s critique of conventionaleducation in capitalist society and his vision of a different kind of education. Please note that alltranslations from Bloch’s Das Prinzip Hoffnung (The Principle of Hope), Pädagogica, Spuren(Traces) and Literarische Aufsätze (Literary Essays) are my translations.