200104

EĞİTİMİN DEMOKRATİKLEŞMESİ: TONGUÇ VE FREIRE

Bu çalışma, 1937-1946 yılları arasında Türkiye’de İlköğretim Genel Müdürlüğü yapmış olan İsmail Hakkı Tonguç ve Brezilyalı eğitimci ve felsefeci Paulo Freire’nin pedagoji anlayışlarını karşılaştırmayı amaçlamaktadır. Bu doğrultuda, çalışmada, iki eğitimci arasında okulu gerçek hayatla ilişkilendirme ve teori ve pratiğin birliği üzerine yaptıkları vurgu, öğretmenlerle öğrenciler arasında demokratik ilkeler dolayımıyla eşitlikçi ve özgürleştirici bir ilişkinin formülasyonu ve pedagojiyi öğrencileri onların “aktif özneler”e dönüşmelerine ve eleştirel bir bilinç geliştirmelerine yardımcı olacak şekilde yetkilendirecek dönüştürücü ve özgürleştirici bir siyasal pratik olarak görmeleri açısından paralellik kurulmaktadır. Söz konusu benzerliklerden yola çıkılarak, her iki eğitimcinin pedagoji anlayışının yalnızca eğitim sürecini değil, aynı zamanda bilhassa yoksulların siyasal katılımını arttırarak toplumu da demokratikleştirmeyi hedefleyenler için verimli bir zemin oluşturduğu öne sürülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Paulo Freire

DEMOCRATIZATION OF EDUCATION: TONGUÇ AND FREIRE

This study aims to compare two educators, namely İsmail Hakkı Tonguç, the General Director of Primary Education during 1937-1946 in Turkey and Paulo Freire, a well-known Brazilian educator and philosopher, in terms of their understandings of pedagogy. A paralellism is drawn between the two scholars in terms of their emphasis on connecting school to real life with an emphasis on the unity of theory and practice; formulating an egalitarian and liberatory relationship between teachers and students through their emphasis on democratic principles; and, thinking of pedagogy as a transformative and liberatory political practice which would empower students by turning them into “active subjects” and help them develop critical consciousness. Depending upon all these similarities, it is argued that both scholars’ understandings of pedagogy provide a fertile ground for those who search for democratizating both educational process and the society especially by increasing the political participation of the poor.

Keywords:

İsmail Hakkı Tonguç, Paulo Freire, village institutes liberatory pedagogy,

PDF

___

Akçay, K. (1980). Köy Enstitüleri’nde Öğretmen-Öğrenci İlişkileri Üzerine. Eğitim Mücadelesi Köy Enstitüleri Özel Sayısı, 6, 72-76.
Apple, M. W., Gandin, L. A. & Hypolito, A. M. (2001). Paulo Freire. Joy A. Palmer, David E. Cooper & Liora Bresler (Eds.), Fifty Modern Thinkers on Education: From Piaget to the Present (pp.128-133). London & New York: Routledge.
Darder, A. (2015). Freire and Education. New York & London: Routledge.
Freire, P. (1970). Pedagogy of the Oppressed. New York: Herder and Herder.
Freire, P. (1985). The Politics of Education: Culture, Power, and Liberation. New York & London: Bergin and Garvey.
Freire, P. (1997). A Response. Paulo Freire, Donaldo Macedo, Tanya McKinnon & William T. Stokes (Eds.). Mentoring the Mentor: A Critical Dialogue with Paulo Freire. New York: Peter Lang.
Freire, P. (2004). Pedagogy of Hope: Relieving Pedagogy of the Oppressed. London & New York: Continuum.
Freire, P. (2005). Teachers as Cultural Workers: Letters to Those Who Dare Teach. Boulder: Westview.
Gedikoğlu, Ş. (1971). Evreleri, Getirdikleri ve Yankılarıyla Köy Enstitüleri. Ankara: İş Matbaacılık ve Ticaret.
Giroux, H. (1983). Theory and Resistance in Education: A Pedagogy for the Opposition. New York & London: Bergin and Garvey.
Horton, M. and Freire, P. (1990). We Make The Road by Walking: Conversations on Education and Social Change. Brenda Bell, John Gaventa, and John Peters (Eds.). Philadelphia, [Pa.]: Temple University Press.
Irwin, J. (2012). Paulo Freire’s Philosophy of Education: Origins, Developments, Impacts and Legacies. London & New York: Continuum.
Kut, D. (2003). Demet’li Yıllar: Tonguç’la, Yücel’le. Ankara: Güldikeni Yayınevi.
Öztürk, İ. (1980). Köy Enstitülerinin İşleyiş Özellikleri. Eğitim Mücadelesi Köy Enstitüleri Özel Sayısı, 6, 87-90.
Roberts, P. (2003). Knowledge, Dialogue, and Humanization: Exploring Freire’s Philosophy. Michael Peters, Colin Lankshear & Mark Olssen (Eds.), Critical Theory and the Human Condition (169-183). New York: Peter Lang.
Spring, J. (1991). Özgür Eğitim. İstanbul: Ayrıntı.
Tahir, K. (1991). Bozkırdaki Çekirdek. İstanbul: Tekin.
Timur, T. (2001). Türk Devrimi ve Sonrası. Ankara: İmge.
Tonguç, E. (1970). Devrim Açısından Köy Enstitüleri ve Tonguç. İstanbul: Ant.
Tonguç, İ. H. (1938). Köyde Eğitim. İstanbul: Devlet.
Tonguç, İ. H. (1961). Kendi Yazılarıyla Tonguç: Tonguç’a Kitap. İstanbul: Ekin.
Tonguç, İ. H. (1999). Mektuplarla Köy Enstitüsü Yılları (1936-1946). Ankara: Güldikeni.
Tonguç, İ. H. (2001). İ. Hakkı Tonguç: Kitaplasmamış Yazıları I. Ankara: Köy Enstitüleri ve Çağdaş Eğitim Vakfı.
Türkoğlu, P. (1980). Öğretim Programları Yönünden Köy Enstitüleri. Eğitim Mücadelesi Köy Enstitüleri Özel Sayısı, 6, 50-60.