Genç Erişkin Erkeklerde Şiddet Eğilimi ve Psikolojik Durum ile İlişkisi

Amaç: Bu araştırma, genç erkek erişkinlerin şiddete eğilim düzeylerini tanımlamak, sosyo-demografik ve psikolojik özellikleri ile ilişkisini ve etkileyen faktörleri ortaya koymak amacıyla tanımlayıcı-ilişki arayıcı tipte planlanmıştır.Yöntem: Araştırmanın örneklemini, Konya ilinde Mayıs-Aralık 2015 tarihleri arasında askeri hastaneye başvuran 200 genç erişkin oluşturmuştur. Veriler "Soru Formu", "Şiddet Eğilim Ölçeği (ŞEÖ)","Kısa Semptom Envanteri-(KSE)-(Brief Symptom Inventory-(BSI)" kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizi için bağımsız örneklem t testi, varyans analizi ve çoklu doğrusal regresyon analizi kullanılmıştır.Bulgular: ŞEÖ ve KSE arasında güçlü ilişkiler bulunmuştur. Regresyon Analizine göre, şiddete eğilim modelinde sırasıyla kardeş sayısı, önceden şiddete maruz kalma, psikolojik hastalık öyküsü, alkol kullanma öyküsü ve sağlık algısı şiddet eğilimini açıklayan en güçlü faktörler olarak bulunmuştur.Sonuç: Bulgular Türkiye'nin farklı bölgelerinden gelen ve bir askeri birlikte toplanan gençlerin şiddet davranışlarını yansıtmıştır. Sonuçlar, genç erkeklerin toplu olarak yaşadığı kurumlarda (askeri birlikler, yurtlar, yatılı okullar vb.) planlanacak eğitim ve danışmanlık programlarında yol gösterici olarak kullanılabilir.

Violence Tendency on Male Adolescents and the Relations with Their Psychological Status

Aim: This research was designed in descriptive-correlational in order to determine the level of violence, socio-demographic and psychological characteristics and factors aff ecting the relationship among young adult men.Method: The sample of this study was composed of 200 young adult men admitted to Konya Military Hospital between MayDecember 2015 period. The research data were gathered by using "Questionnaire", "Violence Tendency Scale (VTS)", "Brief Symptom Inventory (BSI)". Independent samples t-test, ANOVA and multiple linear regression analysis were used for the evaluation of the data.Results: It was found strong relations between VTS and BSI. According to regression model, the number of siblings, violence exposure, psychological disorders, using alcohol and health perception were strongly found out in a positive way in violence tendency model.Conclusion: This study's findings were refl ected the violent behavior of military soldiers gathered from diff erent regions in Turkey. The results can be used as a guide to planning education and counseling program among male adolescents living in places such as military units, dormitories, boarding schools, etc.

PDF

___

Anderson, C. A., Bushman, B. (2002). Human aggression. Annual Review ofPsychology. 53: 27-51
Avcı, R., Güçray, S. S. (2010). Şiddet davranışı gösteren ve göstermeyen ergenlerin ailelerinin aile işlevleri, öfke Ve öfke ifade tarzları açısından incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(1): 45--76.
Ayan, S. (2007). Aile içinde şiddete uğrayan çocukların saldırganlık eğilimleri. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 8: 206-221.
Balkıs, M., Duru, E., Buluş, M. (2005). Şiddete yönelik tutumların öz-yeterlilik, medya, şiddete yönelik inanç, arkadaş grubu ve okula bağlılık duygusu ile ilişkisi. Ege Eğitim Dergisi, 6(2): 81-97.
Çetin-Dağlı, S. (2009). Düzce Üniversitesi Düzce Meslek Yüksekokulu öğrencilerinde şiddet sıklığının ve Kısa Semptom Envanteri'nin değerlendirilmesi. ipta Uzmanlık Tezi, Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı, Düzce.
Erdoğdu, Y. M. (2010). Öğrencilerin saldırganlık eğilimlerinin bazı değişkenler açısından incelenmeleri. International Conference on New Trends in Education and Their Implications, 835-848.
Evren, H., Tokuç, B., Ekuklu, G. (2011). Trakya Üniversitesi öğ- rencilerinde şiddet davranışları ve algılanan sağlık ilişkisi. Balkan Med], 28: 380-384.
Gençoğlu, C., Kumcağız, H., Ersanlı, K. (2014). Ergenlerin şiddet eğilimine etki eden ailevi faktörler. Turkish Studies-International Periodical/or The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9(2): 639-652.
Gomez, M. A. (2011). Testing the cycle of violence hypothesis: Child abuse and adolescent dating violence as predictors of intimate partner violence in young adulthood. Youth Society. 43: 171-192.
Güleç, H., Topaloğlu, M., Ünsal, D. (2012). Bir kısır döngü olarak şiddet. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4(l): 112-137.
Haskan-Avcı, Ö., Yıldırım, İ. (2014). Ergenlerde şiddet eğilimi, yalnızlık ve sosyal destek. Hacettepe Üniversitesi Eğitim akültesi Dergisi (H. U. Journal ofEducation), 29(l): 157-168.
Karataş, Z. (2008). Lise Öğrencilerinde Öfke ve Saldırganlık. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, l7(3): 277- 294.
Kaura, S., Lohman, B. (2007). Dating violence victimization, relationship satisfaction, mental health problems, and acceptability of violence: comparison of men and women. Journal of Family Violence. 22(6): 367-381.
Kızmaz, Z. (2006). Şiddetin sosyo-kültürel kaynakları üzerine sosyolojik bir yaklaşım. irat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16 (2): 247-267.
Kocacık, F. (2001). Şiddet olgusu üzerine. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(l): 1-7.
Mahlstedt, D. L., Welsh, L. A. (2005). Perceived causes of physical assault in heterosexual dating relationships. Violence Against Women, 11: 447-472.
Maxwell, C. D. Maxwell, S. R. (2003). Experiencing and witnessing faınilial aggression and their relationship to physically aggressive behaviors among Filipino adolescents. Interpers Violence, 18(12): 1432--1451. 84
Ögel, K., Tarı, l., Yılmazçetin-Eke, C. (2006). Okullarda Suç ve Şiddeti Önleme. l.basım, Yeniden Yayınları, İstanbul.
Özgür, G., Yörükoğlu, G., Baysan-Arabacı, L. (2011). Lise öğrencilerinin şiddet algıları, şiddet eğilim düzeyleri ve etkileyen faktörler. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2(2): 53-60.
Romito, P., Grassi, M. (2007). Does violence affect one gender more than the other? The mental health ımpact of violence among male and female university students. Social Science& Medicine, 65: 1222-1234.
Tatlılıoğlu, K. (2013). Türkiye'de aile içi kadına karşı şiddetin psiko-sosyal ve kültürel dinamiklerinin değerlendirilmesi. Nişantaşı Sosyal Bilimler Dergisi, l(l): 109-128.
Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) Araştırması Komisyonu (2007). Türkiye'de ortaöğretime devam eden öğrencilerde ve Ceza ve İnfaz Kurumları'nda bulunan tutuklu ve hükümlü çocuklarda şiddet ve bunu etkileyen etkenlerin saptanması araştırma raporu. TBMM Rehberlik ve Danışma Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Ankara, http://www.kom.pol.tr/tubim/SiteAssets/...Raporlar/tbmm_ cocuk_artan.pd (3.08.2015).
T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu (1998). Aile içinde ve toplumsal alanda şiddet, Bilim Serisi: 113, Başbakanlık Basımevi, Ankara, http://ailetoplum.aile.gov.tr/ data/54293ea2369dc32358ee2b25/kutuphane_33_aile_icinde_ve_ toplumsal_alanda_siddet.pdf (17.08.2015).
Tremblay, R. E. ve ark. (2004). Physical aggression during early childhood: Trajectories and predictors. Pediatrics, 114(1): e43-e50. Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) (2014). Nedenlerine göre ölüm istatistikleri, Ankara, http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri. do?id=1885 (10.06.2015).
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) (2014). İstatistiklerle Gençlik, Ankara, http://www.tuik.gov.tr/Kitap.do?metod=KitapDetay&KT_ İD:] l&KlTAP_İD=251 (14.06.2015).
Türküm, S. (2011). Okulda şiddet: Problem çözme becerilerine ilişkin algıları ergenleri ne kadar koruyor? Kuranı ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, ll(l): 115-132.
Uysal, A., Bayık-Temel, A. (2009). Şiddet karşıtı eğitim programının öğrencilerin çatışma çözüm, şiddet eğilimi ve şiddet davranışlarına yansıması. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, l2(l): 20-30.
World Health Organization (WHO) (2014). Global Status Report On Violence Prevention, http://www.who.int/violence...preventi-- on/violence/st (16.07.2015).
Zinnur-Kılıç, E. (2012). Ergenlerde şiddet kullanımı: Bireysel ve ailesel etkenler. Nöropsikiyatri Arşivi, 49(l): 260-265.