TÜRKÇE ÖĞRETMENİ ADAYLARINA ÖĞRETİM TEKNİKLERİNİN YANSITICI ÖĞRETİM ETKİNLİKLERİYLE ÖĞRETİLMESİNİN AKADEMİK BAŞARIYA ETKİSİ

Değişen ve gelişen çağımızda her alanda artan bilgi birikiminin bireylere etkili bir şekilde verilmesi eğitimci-lerin öncelikli sorunlarından biridir. Bu noktada bilişsel, duyuşsal ve psikomotor anlamda etkili stratejilerden biri de yansıtıcı öğretimdir. Bu çalışma, “Öğretim İlke ve Yöntemleri” dersinde öğretim tekniklerinin yansıtı-cı öğretim etkinlikleriyle, Türkçe öğretimine uyarlanarak öğretilmesinin akademik başarıya etkisini belirle-mek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Atatürk Üniversitesi Kâzım Karabekir Eğitim Fakültesi Türkçe Eğitimi Bölümü II. Öğretim 2 A-B sınıfında öğrenim gören toplam 70 öğrenci oluşturmuş-tur. Araştırmada ön test - son test ölçümlerine dayalı kontrol gruplu deneysel desen kullanılmıştır. Ön test uygulaması sonucunda gruplar arasında anlamlı bir fark görülmediği için gruplar rastgele deney ve kontrol grubu olarak atanmıştır. 6 haftalık bir süreci içeren araştırmada, öğretim teknikleri deney grubuna yansıtıcı öğretim etkinlikleri, kontrol grubuna ise geleneksel öğretmen merkezli öğretim yöntemiyle anlatılmıştır. Çalışma sonunda elde edilen veriler SPSS 16.0 paket programında değerlendirilmiş ve yansıtıcı öğretimin uygulandığı deney grubu öğrencilerinin kontrol grubu öğrencilerine göre hem son test toplam puanda, hem de bilgi, kavrama ve uygulama basamaklarında daha başarılı oldukları sonucuna ulaşılmıştır. Türkçe öğretmenlerinin derste yansıtıcı öğretim uygulamalarını kullanmalarının ülkemizde Türkçe eğitiminin niteliğini artırmada önemli bir etkiye sahip olabileceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Türkçe öğretmeni adayları, Öğretim teknikleri, Yansıtıcı öğretim, Akademik başarı

PDF

___

1. Bartlett, L. (1990). Teacher development through reflective teaching. Second language teacher education Richards, J.C. ve Nunan, D. (Eds.). New York: Cambridge University Press. (pp. 2002-214).
2. Bigge, M. L. ve Shermis, S. S. (1999). Learning theories for teachers. New York: Longman Inc.
3. Bölükbaş, F. (2004). Yansıtıcı öğretim ile yabancı dil olarak Türkçe öğretimi. Dünyada Türkçe Öğretimi – 6. Sempozyum, (15–16 Nisan 2004). Ankara.
4. Brookfield, S. (1995). The Getting of Wisdom: What Critically Reflective Teaching is and Why It's Important. From Becoming a Critically Reflective Teacher. San Francisco: Jossey-Bass, 1995 (Forthcoming): http://nlu.nl. edu/academics/cas/ace/facultypapers/StephenBrookfield_Wisdom.cfm
5. Canning, C. (1991). What Teacher Say About Reflection. Educational Leadership, 48 (6), 18-21.
6. Cawley, Richard W. V., Sheila A. Miller, and James Milligan. (1976). Cognitive styles and the adult learner. Adult Education, 26, 2, pp. 101 26.
7. Claxton, Charles H. and Yvonne Ralston. (1978). Learning styles: Their impact on teaching and administration. ASHE-ERIC Report No. 2. Washington, D.C.: Association for the Study of Higher Education.
8. Doyle, W. (1993). Constructing Curriculum in The Clasroom. In F. K. Oser, A. Dick, J. Party (Eds.), Effective and Responsible Teaching. San Francisco: Jossey-Bass.
9. Ekiz, D. (2003). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Öğretmen Eğitimindeki Modeller Hakkındaki Görüşleri: http://yayim.meb.gov.tr//dergiler/ 158/ekiz.htm
10. Güney, K., (2008). Mikro-Yansıtıcı Öğretim Yönteminin Öğretmen Adaylarının Sunu Performansı ve Yansıtıcı Düşünmesine Etkisi. Elazığ: Fırat Üniversitesi: Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayınlanmamış Doktora Tezi).
11. Gürol, M. (2006). Aktif Öğrenmeyi Temel Alan Oluşturmacı Öğrenme Tasarımının Uygulan-ması ve Başarıya Etkisi: http://www.manas. kg./pdf/sbdpdf7/Gürol.pdf.
12. Henderson, G. J. (1996). Reflective Teaching: The Study Of Constructivist Practices. New York: Cornell University Press.
13. Hua, L. (2008). Assessing EFL Teachers` Reflective Thinking: A Case Study of Two In-Service Secondary Teachers. Trends Applied Scienences Research, 3 (1): 36-44.
14. Jay, J. K. ve Johnson, K. L. (2002). Capturing complexity: A typology of reflective practice for teacher education. Teaching on Teacher Education, 18, 73-85.
15. Kent, K. M. (1993). The Need for School-based Teacher Reflection. Teacher Education Quarterly, 20 (1), 83-91.
16. Kızılkaya, G., Aşkar, P. (2009). Problem Çözmeye Yönelik Yansıtıcı Düşünme Becerisi Ölçeğinin Geliştirilmesi, Eğitim ve Bilim, 34 (154), 82-92.
17. Kuhn, D. (1990). Developmental Perspectives on Teaching and Learning Thinking Skills. New York, N. Y.
18. Pollard, A., (2002). Reflective Teaching. Continuum International Publishing Group Ltd., London, New York pp: 4.
19. Posnanski, T. J. (2002). Professional Development Programs For Elementary Science Teachers: An Analysis of Teacher Self-Efficacy Beliefs And a Professional Development Model. Journal of Science Teacher Education, 13 (2), 189-220.
20. Richards, J.C. and D. Nunan, 1990. Second Language Teacher Education. Cambridge University Press, Cambridge, pp: 5.
21. Savran, A., Çakıroğlu, J., ve Tekkaya, C. (2005 Eylül), Yansıtıcı Öğretmen Eğitimi: Bir Eylem Araştırması, XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi’nde Sunulan Bildiri, Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
22. Schön, D. (1987). Educating the reflective practitioner:Toward a new design for teaching and learning in theprofessions. San Francisco: Jossey Bass.
23. Semerci, Ç. (2007). Öğretmen ve Öğretmen Adayları İçin Yansıtıcı Düşünme Eğilimi (YANDE) Ölçeğinin Geliştirilmesi, Kuramdan Uygulamaya Eğitim Bilimleri, 7 (3): 1351-1377.
24. Tok, Ş. (2008). Fen Bilgisi Dersinde Yansıtıcı Düşünme Etkinliklerinin Öğrencilerin Akade-mik Başarılarına ve Fen Bilgisi Derslerine Yönelik Tutumlarına Etkisi. İlköğretim Online, 7(3), 557-568, (http://ilkogretim-online.org.tr).
25. Ünver, G. (2003). Yansıtıcı düşünme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
26. Valli, L. (1997). Listening to Other Voices: A Description of Teacher Reflection in The United States. Peabody Journal of Education, 72, 67-88.
27. Zeichner, K. ve Klehr, M. (1999). Teacher Research as Professional Development In One Urban School District. Paper presented at the annual meeting of the American Educational Research Association.