Örgüt Yapı ve Özellikleri Bağlamında Örgütsel Sessizliğin Oluşumu: Nitel Bir Araştırma

Bu çalışmada örgütsel/işgören sessizlik olgusunun, örgüt yapı ve özelliklerine dayalı olarak ne şekilde geliştiğinin keşifsel bir yöntemle ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Örgüt yapı ve özelliklerine ilişkin alt değişkenler olarak, biçimselleşme, uzmanlaşma, farklılaşma, standartlaşma, merkezileşme derecesi ele alınmıştır. Kalitatif bir araştırma olarak tasarlanmış çalışmada veri elde etmek için mülakat ve odak grup tekniklerinden yararlanılmıştır. Araştırma örneklemi farklı örgüt yapıları içerisinde değişik kademelerde görev alan kırk bir katılımcıdan oluşmaktadır. Araştırma bulguları içerisinde örgüt yapı ve özelliklerinin işgören sessizliğinin oluşumu üzerindeki etkileri ayrıntılı bir biçimde tartışılmış ve elde edilen bulgular ışığında yeni sessizlik formları ortaya konmuştur. Yapısal sessizlik teması altında kodlanan bu formlar, Yönetsel Sessizlik, Düşünsel/Pasif Sessizlik ve Birimler Arası Sessizlik olarak isimlendirilmiştir.

Organizational Silence and Organizational Structure and Characteristics: A Qualitative Study

In this study, we would like to reveal how the phenomenon of organizational/employee silence appears through an exploratory method based on the organization structure and characteristics. Sub-variables related to organizational structure and characteristics were selected as degree of formalization, specialization, differentiation, standardization, centralization. In this qualitative research, interviews and focus group techniques were used to obtain data. The study sample consists of interviews of forty-one participants working at different levels in different organizational structures. :Based on the research findings, the impacts of organizational structure and characteristics on formation of employee silence were discussed in detail. We have found new silence forms. These forms are encoded under the theme of structural silence, have been named as Administrative Silence, Intellectual/Passive Silence and Interfacility Silence.

PDF

___

AKTAŞ, H. ve ŞİMŞEK E.; (2012), “Sükut İkrardan Gelir mi?: İşgörenlerin Örgütsel Sessizlik Davranışlarına İlişkin Tutumları ile İş Tatmin Düzeyleri ve Duygusal Tükenmişlik Düzeyleri Arasındaki Etkileşim”, 20. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı (ss,330-335), Dokuz Eylül Üniversitesi İşletme Fakültesi. İşletme Bölümü, Çeşme, İzmir. 24-26 Mayıs 2012.
ALDEMİR, M. C. (1985), Örgütler ve yönetimi: makro bir yaklaşım, Bilgehan Basımevi.
ALPARSLAN, A. M. ve KAYALAR, M.; (2012), Örgütsel Sessizlik: Sessizlik Davranışları, Örgütsel ve Bireysel Etkileri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), ss. 136-147.
BARANSEL, A.; (1979), Çağdaş Yönetim Düşüncesinin Evrimi (Klasik ve Neo-klasik Yönetim ve Örgüt Teorileri), İstanbul: İstanbul Ünv. İşletme Fakültesi Yayınları.
BELL, M. P., ÖZBİLGİN, M. F., BEAUREGARD, T. A., and SÜRGEVİL, O.; (2011), “Voice, Silence, and Diversity İn 21st Century Organizations: Strategies for İnclusion of Gay, Lesbian, Bisexual, and Transgender Employees” Human Resource Management, 50(1), pp. 131-146.
BOWEN, F. and BLACKMON, K.; (2003), “Spirals of Silence: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice”, Journal of management Studies, 40(6), pp. 1393-1417.
BRINSFIELD, C. T.; (2009), “Employee Silence: Investigation of Dimensionality, Development of Measures, and Examination of Related Factors” (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Ohio State: Ohio State University, USA.
BRUNEAU, T. J. (1973). Communicative silences: Forms and functions. Journal of Communication, 23(1), 17-46.
ÇAKICI, A.; (2007), “Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri ve Dinamikleri”, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16 (1), ss. 145-162.
ÇAKICI, A.; (2010), Örgülerde İşgören Sessizliği. Neden Sessiz Kalmayı Tercih Ediyoruz? Ankara: Detay Yayıncılık.
DAFT, R. L.; (2010), Organization Theory And Design, Cengage Learning.
DALTON, D. R., TODOR, W. D., SPENDOLİNİ, M. J., FİELDİNG, G. J., and PORTER, L. W.; (1980), “Organization Structure And Performance: A Critical Review”, Academy of Management Review, 5(1), pp. 49-64.
DENİZ, N., NOYAN, A., and ERTOSUN, Ö. G.; (2013), The relationship between employee Silence and Organizational Commitment in a Private Healthcare Company. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 99( 2013): 691–700.
DETERT, J. R. and EDMONDSON, A.C.; (2006), “Everyday Failures in Organizational Learning: Explaining the High Threshold for Speaking Up at Work”, Harvard Business School Working Paper Series, pp. 6-24.
DEWAR, R. and HAGE Jerald; (1978), “Size, Technology, Complexity, And Structural Differentiation: Toward A Theo retical Synthesis”, Administrative Science Quarterly, 23(1), pp. 111-136.
DİCİCCO BLOOM, B. and CRABTREE, B. F.; (2006), “The Qualitative Research Interview”, Medical Education, 40(4), pp. 314-321.
DUTTON, J.E., ASHFORD, S.J., O’NEİL, R.M., HAYES, E. and WİERBA, E.E.; (1997), “Reading The Wind: How Middle Managers Assess The Context For Selling İssues To Top Managers”, Strategic Management Journal, 18 (5), pp. 407-425.
EDWARDS, M., S., ASHKANASY, N., M. and GARDNER, J.; (2009), Voice and Silence as Observers’ Reactions to Defensive Voice: Predictions Based on Communication Competence Theory inside J. Greenberg Ve M. S. Edwards (Ed.). Voice and Silence in Organizations. (s.83-111), İngiltere: Emerald Group Publishing.
EFİL, İ.; (2002), İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon, Genişletilmiş ve Gözden Geçirilmiş 7. Baskıx İstanbul: Alfa Yayınları.
EREN, E; (2000); Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, İstanbul: Beta Yayın Dağıtım AŞ.
ERENLER, E.; (2010), “Çalışanlarda Sessizlik Davranışının Bazı Kişisel ve Örgütsel Özelliklerle İlişkisi: Turizm Sektöründe Bir Alan Araştırması”, (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Ana Bilim Dalı.
EROĞLU, A. H., ADIGÜZEL, O., ve ÖZTÜRK, U. C.; (2011), “Sessizlik Gidabı ve Bağlılık İkilemi: İşgören Sessizliği ile Örgütsel Bağlılık İlişkisi ve Bir Araştırma”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), ss 97-124
FARRELL, D.; (1983), “Exit, Voice, Loyalty, and Neglect as Responses to Job Dissatisfaction: A Multidimensional Scaling Study”, Academy of Management Journal, 26(4), pp. 596-607.
GORTNER, F. MAHLER, and NİCHOLSON; (1997), Organization Theory: A Public Perspective.
HACKMAN, J. R., and OLDHAM, G. R.; (1975). Development of the job diagnostic survey. Journal of Applied psychology, 60(2), 159.
HİRSCHMAN, A.; (1970), Exit, Voice, and Loyalty: Reponses to Decline in Firms, Organisations, and States, Cambridge: Harvard University Press.
KAHVECİ, G. ve DEMİRTAŞ, Z.; (2013), “Okul Yöneticisi ve Öğretmenlerin Örgütsel Sessizlik Algıları”. Eğitim Bilim, 38(167), ss. 50-64.
KHANDAWALLA, P. N.; (1977), The Design of Organization. New York: Harcourt Brace Jovanovich, Inc.
KILIÇ, G., TUNÇ, T., SARAÇLI, S. ve KILIÇ, İ.; (2013), “Örgütsel Stresin Örgütsel Sessizlik Üzerine Etkisi: Beş Yıldızlı Termal Otel İşletmelerinde Bir Uygulama”, İşletme Araştırmaları Dergisi/Turk Journal Of Busıness Research, 5(1), ss.17-32.
KİSH-GEPHART, J. J., DETERT, J. R., TREVİÑO, L. K. and EDMONDSON, A. C.; (2009), “Silenced by Fear: The Nature, Sources, And Consequences of Fear at Work”, Research in Organizational Behavior. 29(2009), pp. 163-193.
KNOLL, M., and DİCK, R.; (2013), “Do I Hear the Whistle…? A First Attempt to Measure Four Forms of Employee Silence and Their Correlates”, Journal of Business Ethics, 113(2), pp. 349-362.
KOÇEL, T.; (2010), Davranışsal (Neo-Klasik) Yönetim ve Organizasyon Teorisi, İşletme Yöneticiliği. (ss: 231-244), 12.Baskı. İstanbul: Beta Yayıncılık
LEPİNE, J. A. and VAN DYNE, L.; (1998), “Predicting Voice Behavior in Work Groups”, Journal of Applied Psychology. 83(6), pp. 853-868
LİNG, Wong Ngan; (2003), “Communicative Functions and Meanings of Silence: An Analysis of Cross-Cultural Views”, Multicultural studies, 3, pp. 125-146.
MİLLİKEN, F. J. ve MORRİSON, E. W.; (2003), “Shades of Silence: Emerging Themes and Future Directions for Research on Silence in Organizations”, Journal of Management Studies, 40 (6), pp. 1563-1568.
MİLLİKEN, F. J., MORRİSON, E. W. ve HEWLİN, P. F.; (2003), “An Exploratory Study Of Employee Silence: Issues that Employees don’t Communicate Upward and Why”, Journal of Management Studies, 40(6), pp. 1453-1476.
MORRİSON, E. W.; (2011), “Employee Voice Behavior: Integration and Directions for Future Research”. The Academy Of Management Review, 5(1), pp. 373-412.
MORRİSON, E. W. and MİLLİKEN, E J.; (2000), “Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in a Pluralistic World”, Academy of Management Review, 25(4), pp. 706-725.
MORRİSON, E. W. and MİLLİKEN, F. J.; (2003), “Speaking Up, Remaining Silent: The Dynamics of Voice and Silence in organizations”, Journal of Management Studies, 40(6), pp. 1353- 1358.
NADER, L.; (2001), “Breaking the Silence-Politics and Professional Autonomy”, Anthropological Quarterly. 75(1), pp. 161- 168.
NAKANE, I.; (2006), “Silence and Politeness in İntercultural Communication in University Seminars”, Journal of Pragmatics, 38(11), pp. 1811-1835.
ÖZDEMİR, L. ve UĞUR, S. S.; (2013), Çalışanların “Örgütsel Ses ve Sessizlik” Algılamalarının Demografik Nitelikler Açısından Değerlendirilmesi: Kamu ve Özel Sektörde Bir Araştırma. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi/Journal of Economics and Administrative Sciences, 27(1), ss. 257-281.
PANAHİ, B., VEİSEH, S., DİVKHAR, S. ve KAMARİ, F.; (2012), “An Empirical Analysis on İnfluencing Factors on Organizational Silence and İts Relationship with Employee’s Organizational Commitment”, Management Science Letters. 2(3), pp. 735-744.
PERLOW, L. and WİLLİAMS, S.; (2003), “Is Silence Killing Your Company?”, Harvard Business Review, 81 (5), pp. 52–68.
PİDERİT, S.K. and ASHFORD, S.J.; (2003), “Breaking Silence: Tactical Choices Women Managers Make in Speaking Up
About Gender-Equity Issues”, Journal of Management Studies, 40(6), pp. 1477-1502.
PİNDER, C. C., and HARLOS, K. P.; (2001), “Employee Silence: Quiescence and Acquiescence as Responses to Perceived İnjustice”, Research in Personnel and Human Resources Management, 20, pp. 331-370.
PREMEAUX, S. F. and BEDEİAN, A. G.; (2003), “Breaking The Silence: The Moderating Effects of Self-Monitoring In Predicting Speaking Up In The Workplace”, Journal of Management Studies, 40(6), pp. 1537-1562.
RAİNEY, H. G; (1991), Understanding and Managing Public Organizations, San Francisco: Josey-Bass Publishers.
ROBBİNS, S. P. ve JUDGE, T. A.; (2013), Organizational Behavior (15. Baskı), Pirentice Hall.
ROBİNS, S.P.; (1990), Organization Theory, Structure, Design and Application, USA: Prentice Hall.
ROBİNS, S.P. ;(1998), Organizational Behavior, New Jersey: Prentice-Hall.
ROSEN, S. and TESSER, A.; (1970), “On Reluctance to Communicate Undesirable İnformation: The MUM Effect”, Sodometry, 33, pp.253-263.
SABUNCUOĞLU, Z., and TÜZ, M. V.; (1998), Örgütsel psikoloji. Bursa: Alfa Basım Yayım Dağıtım.
SCOTT, R. L; (1993), “Dialectical Tensions of Speaking and Silence”, Quarterly Journal of Speech. 79(1), pp. 1-18.
ŞENCAN, H.; ( 2007), Sosyal ve Davranışsal Bilimlerde Bilimsel Araştırma, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
TANGİRALA, S. and RAMANUJAM, R.; (2008), “Exploring Nonlinearity in Employee Voice: The Effects of Personal Control and Organizational Identification”, Academy of Management Journal, 51(6), pp. 1189-1203.
TAYFUN, A. and ÇATIR, O.; (2013), “Örgütsel Sessizlik ve Çalışanların Performansları Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma”, Journal of Business Research-Turk/Isletme Arastirmalari Dergisi, 5(3), pp. 114-134.
TİKİCİ, M., DERİN, N. ve KALKIN, G.; (2011), Örgütsel Sessizliğin Duygusal Tükenmişliğe Etkisi. 7. KOBİ’ ler ve Verimlilik Kongresi Bildiriler Kitabı (ss,253-261). Düzenleyen İstanbul Kültür Üniversitesi. İstanbul. 25-27 Ekim 2011.
TOLAY, E. (2013), Kamu Hizmet Örgütleri Yönetimi, Ankara: Detay Yayıncılık.
TÜRNÜKLÜ, A. (2000). Eğitimbilim Araştırmalarında Etkin Olarak Kullanılabilecek Nitel Bir Araştırma Tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi. 6(4): 543-559
VAKOLA, M. ve BOURADAS, D.; (2005), “Antecedents and Consequences of Organizational Silence: An Empirical Investigation”, Employee Relations, 27(5), pp. 441-458.
UYSAL G.; (2014), “Stratejik Yönetim”, 19 Mayıs Üniversitesi İİBF, İşletme Bölümü. http://www.bafrakidem.org/kitap/kitap_icerikleri/stratejik_yonetim.pdf (03/07/2014).
ÜLGEN, H.; (1990), İşletmelerde Organizasyon İlkeleri ve Uygulaması. İstanbul: Gençlik Basımevi.
YILDIRIM, A., ve ŞİMŞEK, H.; (2012), Sosyal Bilimlerde Nitel Arastirma Yöntemleri (Sekizinci Baskı), Ankara: Seçkin Yayıncılık.
WANG, L.; (2009), “Ownership, Size, and the Formal Structure of Organizations: Evidence from US Public and Private Firms, 1992–2002”, Industrial and Corporate Change, 18(4), pp. 595- 636.
WATHEN, G. W.; (1973), Silence: The Meaning of Silence in The Rule of St Benedict, Washıngton, D.C.: Consortium pres.
WİLLİAMSON, O. E.; (1985), The Economic Institutions of Capitalism. New York: Free Press.
WORTHY, J. C.; (1950), “Organizational structure and employe morale”, American Sociological Review, 15(2), pp. 169-179.
WRİGHT, B. E., and DAVİS, B. S; (2003), “Job Satisfaction in The Public Sector The Role of The Work Environment”, The American Review of Public Administration, 33(1), pp. 70-90.