___

• Ağaoğulları, M. A. (1989). “Demokratik Mitoslar: Halk-Ulus Egemenliği ve Siyasal Temsil”, II. Ulusal Bilimler Kongresi. ss. 21-30.
• Ağaoğulları, M. A. ve Köker, L. (1991). İmparatorluktan Tanrı Devletine. Ankara: İmge Kitabevi.
• Ağaoğulları, M. A., Akal, C. B. ve Köker, L. (1994). Kral Devlet ya da Ölümlü Tanrı. Ankara: İmge Kitabevi.
• Ağaoğulları, M. A. (2006). Ulus-Devlet ya da Halkın Egemenliği. Ankara: İmge Kitabevi.
• Araslı, O. (1972). Adaylık Kavramı ve Türkiye’de Milletvekili Adaylığı. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.
• Armaoğlu, F. (1953). Seçim Sistemleri. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
• Arsel, İ. (1975). Anayasa Hukukunun Umumî Esasları. Ankara: Güven Matbaası.
• Bayramoğlu, S. (1998). Parlamentonun Krizi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Beetham, D. (2006). “Political Legitimacy”, The Blackwell Companion to Political Sociology. (Edit. K. Nash and A. Scott). USA: Blackwell Publishing.
• Beriş, H. E. (2014). Egemenlik: Bir Kavramın Geçmişi, Bugünü ve Geleceği. İstanbul: Tezkire.
• Beriş, H. E. (2019).”Modern Devlet Kuramının Doğuşunda Niccolò Machiavelli'nin Rolü ve Etkisi,” Amme İdaresi Dergisi, Sayı: 52(4), ss. 1-24.
• Birch, A. H. (1971). Key Concepts in Political Science: Representation. USA: Pall Mall Press.
• Budge, I. (2006). “Direct and Representative Democracy: Are They Necessarily Opposed?”, Representation, Vol: 42(1), ss. 1–12.
• Burdeau, G. (1964). Demokrasi. (Çev. B. N. Esen). Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.
• Cevizci, A. (1999). Felsefe Sözlüğü. (3.Baskı). İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Çaha, Ö. (2012). “Demokrasi”, Siyaset Bilimi. (Edit. H. Çetin). (3. Baskı). Ankara: Orion.
• Dahl, R. A. (1996). Demokrasi ve Eleştirileri. (Çev. L. Köker). Ankara: Yetkin Yayınları.
• Deutsch, K. W. (1978). “Representative Government”, The Encylopedia of Americana, Vol: 23, ss. 375-391.
• Dicey, A. V. (1941). Introduction to the Study of the Law of the Constitution. (8. Edition). London: Macmillan.
• Duman, F. (2010). “Egemenlik Kuram(lar)ı Bağlamında Halk/Ulus Kavramının Söylemsel İşlev(ler)i ve Özgürlük Sorunsalı”, Birinci Uluslararası Felsefe Kongresi. Özgürlük, Eşitlik ve Kardeşlik. (Edit. İsmail Serin). Bursa: ASA Kitabevi Yayınları.
• Duverger, M. (1986). Siyasal Rejimler. (Çev. T. Tunçdoğan). İstanbul: Sosyal Yayıncılık.
• Foucault, M. (2017). Kelimeler ve Şeyler. (Çev. M. A. Kılıçbay). (6. Baskı). Ankara: İmge Kitabevi.
• Gramsci, A. (2014). Modern Prens. (Çev. Pars Esin). (2. Baskı). İstanbul: Dipnot Yayınları.
• Gürleyen, S. (2012). Siyasi Temsil Teorisi: Kavram, Tarih, Felsefe. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Hakyemez, Y. Ş. (2004). Mutlak Monarşilerden Günümüze Egemenlik Kavramı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Hatipoğlu, A. (2007). Parlamentoda Sosyal Kesimlerin Temsil Edilebilirliği ve Parlamenter Kimliği: Türk Parlamento Sistemine Yönelik Bir Alan Araştırması. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Heidegger, M. (1982). Nihilism: Nietzsche, Vol IV. (Trans. J. Stambaugh, D. F. Krell and F. Capuzzi). New York: Harper Collins.
• Hobbes, T. (2012). Leviethan. (Çev. S. Lim). (10. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Hobson, C. (2008). “Revolution, Representation and the Foundations of Modern Democracy”, European Journal of Political Theory, Vol: 7(4), ss. 449–471.
• Hurt, J. (2002). Louis XIV and the Parlements. Manchester: Manchester University Press.
• Judge, D. (1999). Representation: Theory and Practice in Britain. London: Routledge Press.
• Kalaycıoğlu, E. (2014). “Siyasal Rejim Tasarımı ve Demokrasi”, Türk Siyasal Hayatı. (Edit. E. Kalaycıoğlu ve A. Y. Sarıbay). (5. Baskı). Ankara: Sentez Yayıncılık.
• Keane, J. (2009). The Life and Death of Democracy. London: Simon & Schuster Publishing.
• Kervegan, J. F. (2003). “Halk”, Siyaset Felsefesi Sözlüğü. (Edit. P. Raynaud ve S. Rials). (Çev. İ. Yerguz vd.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Kropotkin, P. (2003). Anarşizm, Başlangıcı, İdeali ve Felsefesi. (Çev. E. Günce). İstanbul: Morpa Kültür Yayınevi.
• Larsen, J. A. O. (1955). Representative Government in Greek and Roman History. Berkeley: University of California Press.
• Mansbridge, J. (2003). “Rethinking Representation”, American Political Science Review, Vol: 97(4), ss. 515–528.
• Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. (Çev. O. Akınhay ve D. Kömürcü). Ankara: Bilim ve Sanat Yayıncılık.
• Miceli, V. (1946). Modern Parlamentolar. (Çev. A. Akgüç). Ankara: Ulus Basımevi.
• Mill, J. S. (2006). Considerations on Representative Government. Michigan: University of Michigan Press.
• Mosca, G. (1968). Siyasi Doktrinler Tarihi. (Çev. S. Tiryakioğlu). (2. Baskı). Ankara: Varlık Yayınları.
• Nicholas, B. (2010). An Introduction to Roman Law. Oxford: Oxford University Press.
• Nietzsche, F. (1990). İyinin ve Kötünün Ötesinde. (Çev. A. İnam). (2. Baskı). İstanbul: Ara Yayıncılık.
• Örs, B. (2006). “Siyasal Temsil”. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Sayı: 35, ss. 1-21.
• Özçelik, S. (1982). Esas Teşkilat Hukuku Dersleri. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.
• Özgül, B. (2002). Seçim ve Seçim Sistemleri, Türkiye’deki Seçim Sistemi Uygulamaları ve Bir Model Önerisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
• Özkan, M. (2019). Modern-Demokratik Devlette Siyasal Temsil. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Pitkin, H. F. (2014). Temsil Kavramı. (Çev. Seda Erkoç). Sakarya: Sakarya Üniversitesi Kültür Yayınları.
• Pollard, A. F. (1920). The Evolution of Parliament. London: Longmans-Green Press.
• Rosenau, P. M. (1998). Post-Modernizm ve Toplum Bilimleri. (Çev. T. Birkan). Ankara: Ark Yayınları.
• Rousseau, J. J. (1982). Toplum Sözleşmesi. (Çev. V. Günyol). İstanbul: Adam Yayınları.
• Rousseau, J. J. (2008). Anayasa Projeleri. (Çev. İ. Yerguz). İstanbul: Say Yayınları.
• Runciman, D. (2007). “The Paradox of Political Representation”, The Journal of Political Philosophy. Vol: 15(1), ss. 93–114.
• Sarıca, M. (1969). Fransa ve İngiltere’de Emredici Vekaletten Yeni Temsil Anlayışına Geçiş. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.
• Sarıca, M. (1996). 100 Soruda Siyasi Düşünce Tarihi. (7. Baskı). İstanbul: Gerçek Yayınevi.
• Sartori, G. (1977). Demokrasi Kavramı. (Çev. D. Baykal). Ankara: Siyasi İlimler Türk Derneği Yayınları.
• Schmitt, C. (2013). “Somut ve Çağa Bağlı Bir Kavram Olarak Devlet”, Devlet Kuramı. (Edt. C. B. Akal). (4. Baskı). Ankara: Dost Kitabevi.
• Schwartz, N. L. (1988). Political Representation and Community. Chicago: The University of Chicago Press.
• Sherman, C. (1914). “The Romanization of English Law”. The Yale Law Journal, Vol: 23(4), ss. 318-329.
• Sieyès, E. J. (2005). ‘Üçüncü Sınıf’ Nedir?. (Çev. İ. Birkan). Ankara: İmge Kitabevi.
• Skinner, Q. (2005). “Hobbes on Representation”. European Journal of Philosophy, Vol: 13(2), ss. 155-184.
• Staveley, E. S. (1955). “Provocatio during the Fifth and Fourth Centuries B.C”. Zeitschrift für Alte Geschichte, Vol: 3(4), ss. 412-428.
• Teziç, E. (1976). Siyasi Partiler. İstanbul: Gerçek Yayınevi.
• Thompson, F. (1999). A Short History of Parliament 1295-1642. USA: University of Minnesota Press.
• Touraine, A. (2000). Demokrasi Nedir?. (Çev. O. Kunal). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Urbinati, N. (2006). Representative Democracy: Principles and Genealogy. Chicago: Chicago Univ. Press.
• Uygun, O. (2011). Demokrasi. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
• Vergin, N. (2000). Din, Toplum ve Siyasal Sistem. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• Vernant, J. P. (2012). Eski Yunan’da Mit ve Tragedya. (Çev. M. Erşen). İstanbul: Alfa Yayıncılık.
• Vieira, B. M. ve Runciman, D. (2008). Representation. London: Polity Press.
• Wittgenstein, L. (2017). Felsefi Soruşturmalar. (Çev. H. Barışcan). İstanbul: Metis Yayınları.
• Yavaşgel, E. (2014). Temsilde Adalet ve Siyasal İstikrar Açısından Seçim Sistemleri ve Türkiye'deki Durum. İstanbul: Nobel Yayıncılık.