The Effect of Cooperative Learning on the Learning Approaches of Students with Different Learning Styles

Problem Durumu: “Nitelikli öğrenmeyi nasıl sağlayabiliriz?” sorusu eğitim bilimleri alanında yapılan çalışmaların odak noktasını oluşturan bir sorudur. Nitelikli öğrenenler kendi öğrenme süreçlerinin farkında olan, amaca ulaşmak üzere öğrenme sürecini planlı bir şekilde anlamlı kılmaya çalışan öğrenenlerdir. Nitelikli öğrenmeye yönelik bu yaklaşım, öğrencilerin bir öğrenme görevine yönelik kullandığı iki yaklaşımdan biri olan derin yaklaşım olarak da tanımlanır. Öğrenciler nitelikli bir öğrenme sürecinden uzaklaşarak ezberlemeye ve dışsal motivasyon odaklarına yöneldiğinde ise öğrenme yaklaşımlarının diğer bir boyutu olan yüzeysel öğrenme ortaya çıkar. Kalıcı ve anlamlı bir başka deyişle nitelikli öğrenmeye ulaşmak ise ancak nitelikli bir öğrenme sürecine odaklanan derin öğrenme yaklaşımını kullanan öğrenciler için olası görülmektedir. O zaman tüm öğrencilerde bu yaklaşıma doğru bir yönelimin sağlanması önemli görülmektedir. Ancak bireylerin öğrenmeye yönelik farklı yolları vardır; öğrenme sürecinde rol oynayan pek çok değişken bulunmaktadır. Bu çalışmada bu değişkenlerden biri olan öğrenme stilleri de araştırma sürecine dahil edilmiştir. Buradaki temel gerekçe bireylerin öğrenmeye yönelik farklı yolları olduğu ve öğretim süreci bu stillere uyduğunda öğrenmenin sağlanacağı düşüncesidir. Bu bağlamda önemli olan da farklı öğrenme stillerine sahip tüm öğrencilerin nitelikli öğrenmeler sağlayabileceği, derin öğrenmeye ulaşabileceği ortamların yaratılmasıdır. Böyle bir ortamı yaratmada en önemli faktör ise kullanılacak öğretim yöntemidir. İşbirlikli öğrenmenin farklı öğrenme stiline sahip öğrencilerde öğrenmeyi sağlayabildiği belirtilmektedir. Çünkü takımlar halinde çalışmak ve gerçek yaşam bağlamlarını oluşturmak öğrencilerin kritik düşünme becerilerini arttırır ve teoriyi uygulamaya dönüştürmelerini destekler; bu yolla derin öğrenenler olmalarının da kapısını açar. Çünkü işbirlikli öğrenmede, etkinlikler öğrenenlerde derin ve zengin öğrenmeyi sağlamak üzere yapılandırılır. İşte bu özellikleri nedeni ile işbirlikli öğrenme hem öğrenme stillerine duyarlı bir öğretim ortamı yaratmada hem de derin öğrenmeyi sağlamada önemli bir fırsat sunmaktadır. Çalışmada ayrışık gruplar anlayışı ile farklı özellikler taşıyan bireyleri takım çalışması içinde bir araya getiren işbirlikli öğrenme anlayışına yönelik bir öğretim süreci düzenlenmiş ve bu yolla farklı öğrenme stiline sahip öğrencilere ulaşılması hedeflenmiştir. Burada sorulması gereken asıl soru ise farklı öğrenme stillerine sahip öğrencilere ulaşmak amacı ile gerçekleştirilen bu öğretimin öğrencilerin öğrenme işine daha derinlemesine girişmelerine fırsat sağlayıp sağlamayacağıdır. Bu noktadan hareketle çalışmada “işbirliğine dayalı öğretim tasarımı ile ders alan öğrencilerin derin öğrenme ve yüzeysel öğrenme yaklaşımından aldıkları puanlar öğrenme stillerine göre farklılık göstermekte midir?” problemi odak noktasına alınmıştır.Araştırmanın Amacı: Çalışmada nitelikli öğrenmenin öneminden hareketle, öğrenme stillerine duyarlı bir yapı içeren işbirlikli öğrenmenin öğrencilerin derin öğrenmeye yönelmesini sağlamadaki etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç çerçevesinde iki probleme cevap aranmıştır. (1) Öğrencilerin derin öğrenme öntest puanları kontrol edildiğinde işbirliğine dayalı öğretim tasarımı ile ders alan öğrencilerin derin öğrenme sontest puanları öğrenme stillerine göre farklılık göstermekte midir? (2) Öğrencilerin yüzeysel öğrenme öntest puanları kontrol edildiğinde işbirliğine dayalı öğretim tasarımı ile ders alan öğrencilerin yüzeysel öğrenme sontest puanları öğrenme stillerine göre farklılık göstermekte midir?Araştırmanın Yöntemi: Çalışmada tek grup öntest sontest deseni kullanılmıştır. Deneklerin bağımlı değişkene ilişkin ölçümleri uygulama öncesinde öntest, sonrasında sontest olarak aynı denekler ve aynı ölçme araçları kullanılarak elde edilmiştir. Çalışma grubunun belirlenmesinde bilgi açısından zengin durumlarda derinlemesine çalışılmasına izin veren amaçlı örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Araştırma bir devlet üniversitesinde pedagojik formasyon sertifika programı kapsamında Özel Öğretim Yöntemleri dersini almakta olan 39 kişilik bir öğrenci grubu üzerinde yürütülmüştür. Araştırmada öğrencilerin öğrenme stillerini belirlemek amacıyla, Grasha–Riechmann Öğrenme Stilleri ölçeği kullanılmıştır. Öğrencilerin öğrenme yaklaşımlarını belirlemek için ise üniversite öğrencileri için geliştirilen Ders Çalışma Yaklaşımı Ölçeği kullanılmıştır. Altı hafta süreyle gerçekleştirilen işbirlikli öğrenme uygulamasının başında öğrencilerin öğrenme stilleri belirlenmiş, işbirlikli öğrenme uygulamasının başında ve sonunda Ders Çalışma Yaklaşımı Ölçeği uygulanmıştır. Araştırmanın tüm denenceleri için kovaryans analizi (Tek Faktörlü ANCOVA) kullanılmıştır. Kovaryans analizi uygulanmadan önce dağılımın normaliği, varyansların ve regresyon doğrularının eşitliği varsayımları karşılanmıştır. Kovaryans analizi kapsamında ortalama puanlarının çoklu karşılaştırılmasında LSD Testi kullanılmıştır. Anlamlılık düzeyi olarak, p < .05 değeri alınmıştır.Araştırmanın Bulguları: Araştırmada derin öğrenme son uygulamasından alınan puanların öğrenme stillerine göre anlamlı bir farklılık gösterdiği bulunmuştur. Buna göre; işbirlikli öğrenme ve yarışmacı öğrenme stiline sahip öğrencilerin; kaçınan, bağımlı ve katılımcı öğrenme stiline sahip öğrencilere göre derin öğrenme yaklaşımından daha yüksek puan aldığı görülmüştür. Çalışmada yüzeysel öğrenme son uygulamasından alınan puanlar ise öğrenme stillerine göre anlamlı bir farklılık göstermemektedir. Ancak düzeltilmiş ortalamalar incelendiğinde özellikle kaçınan ve bağımlı öğrenme stiline ait yüzeysel öğrenme puanlarının daha yüksek olduğu gözlenmiştir. Araştırmanın Sonuçları ve Önerileri: Elde edilen bulgular ilgili literatür bağlamında değerlendirilerek yorumlanmış; uygulayıcı ve araştırmacılar için öneriler geliştirilmiştir. Bu kapsamda, deneysel araştırmalarda uygulama süresinin daha uzun tutulması ve işbirlikli öğrenmenin farklı tekniklerinin odak noktasına alındığı araştırmalara yönelinmesi önerilmektedir. Deneysel çalışmaların nitel boyut katılarak zenginleştirilmesi, daha derinlemesine bir analize de fırsat sağlayacaktır. İşbirlikli öğrenme uygulamalarında, öğrenenlerin işbirlikli öğrenmeye yönelik olumlu bir tutum içinde olmaları, yöntemin uygulanışına ilişkin uygulayıcı ve öğrenenlerin aynı anlayışa sahip olmaları da önemlidir. Ayrıca işbirlikli öğrenmenin temel ilkelerine özen gösterilmesi, özellikle takım çalışmasının tartışma sürecini iyi bir şekilde yapılandıracak şekilde kurgulanmasına da dikkat edilmelidir. Bu açıdan öğreticilerin uygulama sürecinde belirtilen boyutlara önem vermesi ve tüm öğrenenlerin ilgisini çekecek yaratıcı ve özgün öğrenme görevlerinin işe koşulmasının sağlanması da önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

İşbirlikli öğrenme, öğrenme stili, derin öğrenme

The Effect of Cooperative Learning on the Learning Approaches of Students with Different Learning Styles

Problem Statement: For this study, a cooperative learning process was designed in which students with different learning styles could help each other in heterogeneous groups to perform teamwork-based activities. One aspect deemed important in this context was whether the instructional environment designed to reach students with different learning styles would allow students to better engage in deep learning. Purpose of Study: The purpose of the study was to determine the effectiveness of cooperative learning activities in ensuring deep learning according to students’ learning styles. Methods: For this single-group pretest–posttest study, a purposive sampling method was used to form the sample of 39 students attending the course Special Teaching Methods as part of a pedagogical certification program at a state university in Turkey. During the study, the Grasha–Riechmann Student Learning Style Inventory was used to determine students’ learning styles and the study process questionnaire to determine their learning approaches. Covariance analysis was performed for all research questions. Findings and Results: Posttest student scores for the deep learning approach demonstrated significant differences depending on learning style. According to these scores, students with cooperative and competitive learning styles fared better with the deep learning approach than students with avoidant, dependent, and participative learning styles. By contrast, the students’ posttest scores for surface learning demonstrated no significant differences regarding learning styles.Conclusions and Recommendations: The researchers recommend increasing both the duration of study activities and their focus on different techniques of cooperative learning, as well as considering the basic principles of cooperative learning to ensure effective designs for teamwork-based discussion activities, including those used for research.

Keywords:

Cooperative learning, learning style, deep learning,

PDF

___

Açıkgöz, K. Ü. (1992). İşbirlikli öğrenme kuram araştırma uygulama [Cooperative learning theory research and practice]. Malatya: Uğurel Matbaası. Azmahani, A., Khairiyah, M., Amirmudin, U., & Jamaludin, M. (2013). A longitudinal study on the ımpact of cooperative problem-based learning in ınculcating sustainable development. The 4th International Research Symposium on Problem-Based Learning (IRSPBL).Putrajaya: Aalborg University Press. Barr, R. B., & Tagg, J. (1995). From teaching to learning: A new paradigm for undergraduate education. Change, 27(6), Retrieved December 20, 2013, from http://www.ius.edu/ilte/pdf/BarrTagg.pdf Biggs, J., Kember D., & Leung, D. Y. P. (2001). The revised two factor study process questionnaire: R-SPQ-2F. British Journal of Educational Psychology, 71(1), 133–149. Biggs, J., & Tang, C. (2011). Teaching for quality learning at university. London: Open University Press & Mc Graw–Hill. Brown, D., Sivabalan, J., & McKenzie, P. (2001). Student learning approache, conception and contextual factors: Some evidence and ımplications for teaching cost accounting. Working Paper Series, 49, 1–39. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö., Karadeniz, A., & Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. [Scientific research methods]. Ankara: Pegema Yayınları. Coffield, F., Moseley, D., Hall, E., & Ecclestone, K. (2004). Learning styles and pedagogy in post-16 learning: A systematic and critical review. London: Learning and Skills Research Centre. Çolak, E. (2006). İşbirliğine dayalı öğretim tasarımının öğrencilerin öğrenme yaklaşımlarına, akademik başarılarına ve öğrenmenin kalıcılığına etkisi [The effect of the cooperative instructional design on the learning approaches, academic achievement and learning retention of the students]. (Unpublished doctoral dissertation). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Ellezi, A. M., & Sezgin, G. (2002). Öğretmen Adaylarının Öğrenme Yaklaşımları [Learning approaches of student teachers]. Orta Doğu Teknik Üniversitesi V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. 16–18 Eylül. Ankara. Retrieved July 15, 2013, from http://www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek-5/ozetler/d288.pdf R.M. Felder and R. Brent, (2007). Cooperative learning. In P. A. Mabrouk (Ed.) Active learning: models from the analytical sciences, Washington, DC: American Chemical Society, 2007. Retrieved August 17, 2013, from http://www4.ncsu.edu/unity/lockers/users/f/felder/public/Papers/CLChapter.pdf
Fok, A., & Watkins, D. (2007). Does a critical constructivist learning environment encourage a deeper approeach to learning?. The Asia Pacific Education Researcher, 16(1), Retrieved August 17, 2013, from http:// www.dlsu.edu.ph /research /journals/taper/pdf/200706/Fok-watkins.pdf Grasha, A. F. (2002). Teaching with style: A practical guide to enhancing learning by understanding teaching and learning style. CA: Alliance. Grasha, T. (1990). The naturalistic approach to learning styles. College Teaching, 38(3), 106–113. Hall, M., Ramsay, A., & Raven, J. (2002). Changing the learning environment to promote deep learning approaches in first year accounting students. Accounting Education, 13(4), 489–505. Hamidah, J. S. Sarina, M. N., & Kamaruzaman, J. (2009). The social interaction learning styles of science and social science students. Asian Social Science, 5(7), 58–64. Hermann, K. (2013). Cooperative learning in higher education: A study of the influence of cooperative learning on students’ approaches to learning (Unpublished doctoral dissertation). Aarhus University Faculty of Business and Social Sciences, Denmark. Houghton, W. (2004). Deep and surface approaches to learning. In L. Willis (Ed.), Engineering subject centre guide: Learning and teaching theory for engineering academics. Loughborough: HEA Engineering Subject Centre. Retrieved May 14, 2013, from https://dspace.lboro.ac.uk/dspace-jspui/handle/2134/9413 Jonassen, D. H., & Grabowski, B. L. (2011). Handbook of individual differences learning and instruction. New York: Routledge. Klimovienė G.; Urbonienė J.; Barzdžiukienė R. (2006). Developing Critical Thinking through Cooperative Learning. Straipsnis. Kalbų studijos (Language studies), 9, - 77-84. Retrieved May 14, 2013, from http://etalpykla.lituanistikadb.lt/fedora/objects/LT-LDB-0001:J.04~2006~1367172734258/datastreams/DS.002.1.01.ARTIC/content Kreke, K. Fields, A., & Towns, M.H. (1998). An action research project on student perspectives on small-group learning in chemistry: Understanding the efficacy of small-group activities. Paper presented at the annual meeting of the National Association for Research in Science Teaching. San Diego, CA. Kolb, A.Y., & Kolb, D.A. (2005). The Kolb Learning Style Inventory – Version 3.1: 2005 Technical Specifications. Haygroup: Experience Based Learning Systems Inc. Retrieved May 14, 2013, from http://learningfromexperience.com/media/2010/08/tech_spec_lsi.pdf Liddle, M., (2000). Student attitudes toward problem-based learning in law. Journal on Excellence in College Teaching, 11(2), 163–190.
Macpherson, A. (2007). Cooperative learning group activities for college courses: A guide for instructors. Toronto, CA: Kwantlen University College. Retrieved May 14, 2013 fromhttp://www1.umn.edu/ohr/prod/groups/ohr/@pub/@ohr/documents/asset/ohr_89185.pdf. Marburger, R. M. (2005). Comparing student performance using cooperative learning. International Review of Economics Education, 4(1), 46–57. Millis, B. J. (2010). Promoting deep learning, IDEA Paper, 47. Mutlu, M. & Aydoğdu, M. (2003). Fen bilgisi eğitiminde kolb’un yaşantısal öğrenme kuramı.[Kolb’s experiental learning theory in science education]. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 13. Patton, M. Q. (1999). Enhancing the quality and credibility of qualitative analysis. Health Services Research, 34, 1189–1208. Retrieved May 14, 2013, from http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1089059/pdf/hsresearch00022-0112.pdf Shimazoe, J., & Aldrich, H. (2010). Group work can be gratifying: Understanding and overcoming resistance to cooperative learning. College Teaching, 58, 52–57. Shindler, J. (2004). Teaching for the success of all learning styles: Five principles for promoting greater teacher effectiveness and higher student achievement for all students. Retrieved May 14, 2013, from http://www.calstatela.edu/faculty/jshindl/cm/Teachingacrosstype5Principlesv1.htm Slavin R. E. (2011), Classroom Applications of Cooperative Learning. In S Graham (Ed), APA Handbook of Educational Psychology. Washington, DC: American Psychological Assocation. Retrieved May 14, 2013, from: http://www.successforall.org/SuccessForAll/media/PDFs/Classroom-Applications-of-CL.pdf Sonnenwald, D.H., & Li, B. (2003). Scientiﬁc collaboratories in higher education: Exploring learning style preferences and perceptions of technology. British Journal of Educational Technology, 34(4), 419–431. Tuan, H., Chin, C., Tsai C., & Cheng, S. (2005). Investigating the effectiveness of inquiry instruction on the motivation of different learning styles students. International Journal of Science and Mathematics Education, 3, 541–566. Uysal, G. (2010). İlköğretim sosyal bilgiler dersinde işbirlikli öğrenmenin erişiye, problem çözme becerilerine, öğrenme stillerine etkisi ve öğrenci görüşleri [The effect of cooperative learning on students’ problem-solving skills, learning styles, and achivement on elementary-school social studies and the views of students]. (Unpublished doctoral dissertation). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. Watkins, C., Carnell, E., Lodge, C., Wagner, P., & Whalley, C. (2002). Effective learning. Research Matters Series. Institute of Education at the University of London (17). Retrieved May 14, 2013, from http://eprints.ioe.ac.uk/2819/1/Watkins2002Effective.pdf