Developing a Scale for Constructivist Learning Environment Management Skills

ProblemDurumu: Sonyıllardasıkçatartışılanyaklaşımlardanbiri yapılandırmacılıktır. Bu yaklaşımı uygulayan öğretmenlerin temel görevi, öğrenenlerin bilgiyi anlamlandırmasına ve yapılandırmasına teşvik edecek ortam ve olanaklar sağlamaktır. Yapılandırmacı öğrenme ortamları, geleneksel yöntemlerin uygulandığı sınıf ortamlarından oldukça farklıdır. Yapılandırmacı öğrenme ortamlarında öğrencilerin daha fazla sorumluluk almaları ve aktif olmaları gerekmektedir. Öğretmenlerin ise bu ortamın yönetimi konusunda aktif olmaları beklenmektedir. Yapılandırmacı öğrenme ortamındaki uygulamaların başarıya ulaşmasının, öğretmenlerin bu ortamı yönetme becerileriyle doğrudan ilişkilidir. Öğretmenlerin bu ortamı yönetme becerilerinin ne düzeyde olduğunun belirlenebilmesi ise sözü edilen becerileri belirlemede kullanılabilecek ölçme araçlarının geliştirilmesini gerektirmektedir. Yapılandırmacı öğrenme ortamı ile ilgili bazı ölçek geliştirme çalışmaları yapılmıştır. Fakat alanyazında öğretmenlerin görüşlerine dayalı, öğretmenlerin yapılandırmacı öğrenme ortamını yönetme becerilerine yönelik vesınıf yönetimi süreçlerini kapsayan herhangi bir ölçeğe rastlanmamıştır. Bu nedenle, böyle bir ölçek geliştirme çalışmasına ihtiyaç duyulmuştur.Araştırmanın Amacı: Bu araştırmanın amacı, ilköğretim okullarında ve liselerde görev yapan öğretmenlerin yapılandırmacı öğrenme ortamını yönetme becerilerinin ne düzeyde olduğunu belirlemeye yönelik bir ölçek geliştirmektir. Araştırmanın Yöntemi: Araştırma, Şanlıurfa il merkezindeki ilköğretim okullarında ve liselerde görev yapan ve tesadüfi örnekleme yöntemiyle belirlenen öğretmenlerden oluşan üç farklı çalışma grubu üzerinde gerçekleştirilmiştir. Birinci çalışma grubu, 316 öğretmenden; ikinci çalışma grubu 317 öğretmenden, üçüncü çalışma grubu ise bir ilköğretim okulunun 50 öğretmeninden oluşmuştur. Alanyazın incelemesinden ve kapsam geçerliğine yönelik uzman görüşleri alındıktan sonra 47 maddelik taslak bir ölçek oluşturulmuştur. Ölçeğin yapı geçerliğini ve faktör yapısını belirlemek için birinci çalışma grubu verileri üzerinde Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) uygulanmıştır. Verilerin AFA'ya uygunluğu Kaiser-Meyer-Olkin (KMO) ve Bartlett küresellik testleriyle belirlenmiştir. Faktör sayısının belirlenmesinde ölçüt olarak, Eigen değerinin minimum 1.00 olması ve maddelerin seçiminde ise madde faktör yüklerinin minimum. 32 olması temel alınmıştır. AFA'dan sonra madde analizi yapılmıştır. Her bir maddenin ölçeğin bütünü ile tutarlığını belirlemek için düzeltilmiş madde toplam korelasyonları incelenmiştir. Maddelerin ayırt edicilik gücü ise ilişkisiz örneklemler için t testi ile belirlenmiştir. AFA'da elde edilen faktörlerin doğrulanıp doğrulanmadığına ilişkin değerlendirmenin yapılabilmesi için ikinci çalışma grubu verileri üzerinde Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) yapılmıştır. DFA'da tanımlanan modelin uyumunu değerlendirmede; ?2değerinin serbestlik derecesine oranının ikiden küçük, RMSEA ve SRMR değerlerinin .05'ten küçük, AGFI değerinin .85'ten büyük, CFI ve NNFI değerlerinin .90'ten büyük olması ölçüt olarak kabul edilmiştir. Ölçeğin güvenirliğini belirlemek için ikinci çalışma grubu verileri üzerinde Cronbach alfa katsayısı ve üçüncü çalışma grubu verileri üzerinde ise test-tekrar test güvenirliği katsayısı hesaplanmıştır. Araştırmanın Bulguları: AFA sonucunda, KMO değeri .93 bulunmuş ve Bartlett küresellik testinin sonucu (?2=4349.14; sd=528; p

Yapılandırmacı Öğrenme Ortamını Yönetme Becerileri Ölçeğinin Geliştirilmesi

Problem Statement: The success of creating a constructivist learning environment is directly related to teachers' management abilities and therefore scales that evaluate those skills are essential to the process. Given the importance of this subject, the development of scales that address all aspects of the constructivist learning environment should be an assessment priority.Purpose of the Study: The purpose of this study is to develop a scale that will determine elementary andhigh school teachers' management skills within the constructivist learning environment. Methods: The study was conducted on three different study groups composed of teachers working in elementary and high schools located in the city center of Şanlıurfa, Turkey. The groups were determined by the random sampling method. A draft scale composed of 47 items was compiled for use in this study. Exploratory factor analysis (EFA) was applied to evaluate the factor structure of the scale. Item analysis was used to evaluate the consistency of each item within the entire scale and the distinctive quality of each item. Confirmatory factor analysis (CFA) was applied to assess whether the factors obtained as a result of EFA were confirmed or not. The reliability of the scale was calculated by Cronbach's alpha coefficient for internal consistency and test-retest methods. Findings and Results: As a result of EFA, a six-factored structure composed of 33 items, which have factor load values of .49 and above was finalized. Item analysis affirmed that each item was consistent with the entire scale and the distinctive powers of the items were at an acceptable level. CFAindicated that the fit indexes had values significantly above acceptable values, which confirmed the 6-factored structure. The scale's internal consistency coefficient, which was .95, indicated high reliability.Conclusions and Recommendations: The study results showed that this scale was an appropriate instrument to evaluate teachers' management skills within the constructivist learning environment in elementary and high schools in Turkey. A version of this scale for students can be developed to collect more detailed information about the constructivist learning environment management skills of teachers.

PDF

___

Açıkgöz, K. Ü. (2003). Aktif öğrenme [Active learning] (2nd ed.). İzmir: Eğitim Dünyası.
Aldridge, J. M., Fraser, B. J., Taylor, P. C., & Chen, C. C. (2000). Constructivist learning environments in a cross-national study in Taiwan and Australia. International Journal of Science Education, 22 (1), 37-55.
Altunışık, R. Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S., & Yıldırım, E. (2005). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri: SPSS uygulamalı [Research methods in social sciences: SPSS applied] (Improved 4th ed). Sakarya: Sakarya.
Arkün, S., & Aşkar, P. (2010). The development of scale on assessing constructivist learning environments. Hacettepe University Journal of Education, 39, 32-43.
Asan, A., & Güneş, G. (2000). Oluşturmacı öğrenme yaklaşımına göre hazırlanmış örnek bir ünite etkinliği [A sample unit activity prepared according to constructivist learning approach]. Milli Eğitim Dergisi, 147, 50-53.
Aydın, H. (2007). Felsefi temelleri ışığında yapılandırmacılık [Constructivism in the light of its philosophical bases] (1st ed.). Ankara: Nobel.
Balım, A. G., Kesercioğlu, T., Evrekli, E., & İnel, D. (2009). Fen öğretmen adaylarına yönelik yapılandırmacı yaklaşım görüş ölçeği: Bir geçerlilik ve güvenirlik çalışması [Constructivist approach opinion scale for pre-service science teachers: A study of validity and reliability]. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (1), 79-92.
Başar, H. (1999). Sınıf yönetimi [Classroom management]. İstanbul: Milli Eğitim.
Bayram, N. (2010). Yapısal eşitlik modellemesine giriş: AMOS uygulamaları [Introduction to structural equality modeling: AMOS applications] (1st ed.). Bursa: Ezgi.
Brandon, A. F., & All, A. C. (2010). Constructivism theory analysis and application to curricula. Nursing Education Perspectives. 31 (2), 89-92.
Brooks, J. G., & Brooks, M. G. (1999). In search of understanding: The case for constructivist classrooms. Alexandria, VA: ASCD.
Brooks, M. G., & Brooks, J. G. (1999a). The courage to be constructivist. Educational Leadership, 57 (3), 18-24.
Bukova-Güzel, E., & Alkan, H. (2005). Evaluating pilot study of reconstructed Turkish elementary school curriculum. Educational Sciences: Theory & Practice, (2), 385-420.
Büyüköztürk, Ş. (2003). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı [Manual data analysis for social sciences] (Improved 3th ed.). Ankara: Pegem A.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., & Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları [Multivariate statistics for social sciences: SPSS and LISREL applications] (1st ed.). Ankara: Pegem Akademi.
DeVries, R., & Zan, B. (2005). A constructivist perspective on the role of the sociomoral atmosphere in promoting children's development. In C. T. Fosnot (Ed.), Constructivism: Theory, perspectives, and practice (2nd ed., pp.132-149). New York: Teachers College.
Fer, S., & Cırık, İ. (2006). Öğretmenlerde ve öğrencilerde, yapılandırmacı öğrenme ortamı ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması nedir? [What is the reliability and validity study on the scale on constructivist learning environment in students and teachers?]. Yeditepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (1), 1-
Fosnot, C. T. (2005). Constructivism revisited: Implications and reflections. In C. T. Fosnot (Ed.), Constructivism: Theory, perspectives, and practice (2nd ed., pp.276- 292). New York: Teachers College.
Fosnot, C. T. (Ed.). (2005a). Constructivism: Theory, perspectives, and practice (2nd ed.). New York: Teachers College.
Güneş, F. (2007). Yapılandırıcı yaklaşımla sınıf yönetimi [Classroom management with the constructivist approach] (1st ed.). Ankara: Nobel.
Henson, K. T. (2003). Foundations for learner-centered education: A knowledge base. Education, 124 (1), 5-16.
Karadağ, E. (2007). Development of the teachers' sufficiency scale in relation to constructivist learning: Reliability and validity analysis. Educational Sciences: Theory & Practice, 7 (1), 153-175.
Karadağ, E., & Korkmaz, T. (Eds.). (2007). Kuramdan uygulamaya yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı: 1-5. sınıf etkinlik örnekleriyle [Constructivist learning approach from theory to practice: with activity samples for 1st-5th grades] (1st ed.). Ankara: Kök.
Kaya, A. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımını uygulayan sınıf öğretmenleri ile bu yaklaşımı uygulamayan dal öğretmenlerinin sınıf yönetimi yaklaşımlarının karşılaştırılması: Gaziantep ili örneği [Comparison of classroom teachers who implement constructivist learning approach with branch teachers who do not implement this approach: The example of Gaziantep city] (Unpublished doctoral dissertation). İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
Kaya, Z., & Tüfekçi, S. (2008). The effect of constructivist approach on achievement. The Journal of the Industrial Arts Education Faculty of Gazi University, 23, 79-90.
Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling (2nd ed.). New York: Guilford.
Koç, G., & Demirel, M. (2004). From behaviorism to constructivism: A new paradigm in education. H. U. Journal of Education, 27, 174-180.
Lambert, L., Walker, D., Zimmerman, D. P., Cooper, J. E., Lambert, M. D., Gardner, M. E., & Szabo, M. (2002). The constructivist leader (2nd ed.). New York: Teacher College.
Lawshe, C. H. (1975). A quantitative approach to content validity. Personnel Psychology, 28, 563-575.
Loyens, S. M. M., & Gijbels, D. (2008). Understanding the effects of constructivist learning environments: Introducing a multi-directional approach. Instructional Science, 36 (5/6), 351-357.
Matthews, M. R. (2000). Constructivism in science and mathematics education. In D.C. Phillips (ed.), National Society for the Study of Education 99th Yearbook (pp. 161-192). Chicago: University of Chicago Press. Retrieved Dec 18, 2011, from http://wwwcsi.unian.it/educa/inglese/matthews.html
Özden, Y. (2005). Öğrenme ve öğretme [Learning and teaching] (7th ed.). Ankara: Pegem A.
Perkins, D. (1999). The many faces of constructivism. Educational Leadership, 57 (3), 6-
Pon, N. (2001). Constructivism in the secondary mathematics classroom. EGallery, 3 (2). Retrieved Jan 5, 2012, from http://www.ucalgary.ca/~egallery
Saban, A. (2000). Öğrenme öğretme süreci yeni teori ve yaklaşımlar [Learning, teaching process, new theories and approaches]. Ankara: Nobel.
Schunk, D. H. (2008). Learning theories: An educational perspective (5th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson / Merrill Prentice Hall.
Shapiro, A. (2002). Leadership for constructivist schools. Lanham, Maryland: The Scarecrow.
Şaşan, H. H. (2002). Yapılandırmacı öğrenme [Constructivist learning]. Yaşadıkça Eğitim, 74-75, 49-52.
Şimşek, N. (2004). A critical approach to constructive learning and instruction. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3 (5), 115-139.
Şişman, M. (2010). Öğrenmede yapılandırmacılık üzerine bir çeşitleme [A variation on constructivism in learning]. Eğitime Bakış, 6 (17), 4-9.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics (5th ed.). Boston: Pearson Education.
Tavşancıl, E. (2010). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi [Measurement of attitudes and data analysis with SPSS] (4th ed.). Ankara: Nobel.
Taylor, P. C., & Fraser, B. J. (1991, April). CLES: An instrument for assessing constructivist learning environments. Paper presented at the annual meeting of the National Association for Research in Science Teaching, Wisconsin. Retrieved http://home.southernct.edu/~gravess1/scsu_courses/edu493/CLES1_NARS T1991.doc 25, 2011, from
Taylor, P. C., Fraser, B. J., & Fisher, D. (1997). Monitoring constructivist classroom learning environments. International Journal of Educational Research, 27 (4), 293- 302
Tenenbaum, G., Naidu, S., Jegede, O., & Austin, J. (2001). Constructivist pedagogy in conventional on-campus and distance learning practice: An exploratory investigation. Learning and Instruction, 11 (2), 87-111.
Tynjälä, P. (1999). Towards expert knowledge? A comparison between a constructivist and traditional learning environment in the university. International Journal of Educational Research, 31, 357-442.
Vermette, P., & Foote, C. (2001). Constructivist philosophy and cooperative learning practice: Toward integration and reconciliation in secondary classrooms. American Secondary Education, 30 (1), 26-37.
von Glasersfeld, E. (1995). Radical constructivism: A way of knowing and learning. London: The Falmer.
von Glasersfeld, E. (2005). Introduction: Aspects of constructivism. In C. T. Fosnot (Ed.), Constructivism: Theory, perspectives, and practice (2nd ed., pp.3-7). New York: Teachers College.
Yager, R. E. (1991). The constructivist learning model: Toward real reform in science education, The Science Teacher, 58 (6), 52-57.
Yaşar, Ş. (1998). Yapısalcı kuram ve öğrenme-öğretme süreci [Constructivist theory and the learning-teaching process]. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (1-2), 68-75.
Yaşar, Ş. (2005). Sosyal bilgiler programı ve öğretimi [Social sciences curriculum and teaching]. Eğitimde Yansımalar VIII: Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildiriler Kitabı (pp. 329-342). Ankara: Sim.
Yıldırım, M. C. (2009). Yapılandırmacı öğrenme paradigması ilkeleri açısından ilköğretim okullarında öğretimsel denetim uygulamalarının değerlendirilmesi [Evaluating the instructional supervision practices at primary schools in terms of constructivist learning paradigm principles] (Unpublished doctoral dissertation). İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
Yıldırım, M. C., & Dönmez, B. (2008). A study about the effects of constructivist learning approach practices on classroom management. Elementary Education Online, 7 (3), 664-679. Retrieved from http://ilkogretim-online.org.tr/vol7say3/v7s3m10.pdf