YÜKSEK RÖNESANSTAN ÇAĞDAŞ DÖNEME,FİGÜRÜN MEKAN İÇERİSİNDEKİ KONUMU

“Sanat insanlığın var oluşu ile başlar” İnsanlığın çıkışından günümüze değin hangi bin yılda ya da çağda olursa olsun o günün koşullarını en iyi ifade eden ve günümüze aktaran en önemli unsur Sanat’tır. Belki sanatın görevini yazının bulunması ve kullanılması devralmış olsa da görsel olarak sanat hala her yüzyılı ifadelendirmektedir. Mağara duvarlarında masumane tavrı ile ortaya çıkan sanat bir çocuğun gelişimi gibi binlerce yıl süren emekleme sürecinden sonra Rönesans’la birlikte ayağa kalkmış ve günümüze değin koşar adımla ilerlemiştir. Bir dönem dinsel anlatılara daha sonrada aristokrasiye hizmet etmiş olan sanat, zaman ilerledikçe kendine has kimliğini edinmeye başlayarak bilimle yan yana yürümüştür. Sanattaki en teknik bilimsellik olan resim yüzeyinde figürün dağılımı hususunda en doğru yerleştirmenin yapılabileceği perspektifte bunlardan biridir. Sanatın ustaları sayesinde Yüksek Rönesans’a kadar resim yüzeyindeki bütün bilimsellikler tamamlanmıştı. Bu dönemden sonra gelen sanatçılar artık bilimsellik kurallarına başkaldırmaya başlamıştılar. Sanat eserinin konusunu sadece toplumsal olayların yanı sıra sanatçının iç dünyası da belirlemeye başlıyordu. Artık sanatçı bilimsel perspektifin kurallarını fazla önemsemiyor tuval yüzeyine figürlerini özgürce yerleştiriyor ve kendince kurallar oluşturuyordu. Bu çalışmada figürün resim sanatında tablo içerisindeki seyri ele alınmıştır. Figürler iki boyutlu düzlemdeki yeri Yüksek Rönesans’ta neredeydi günümüz sanatında nerede olduğudur.

Anahtar Kelimeler:

Perspektif, figür, mekan

PDF

___

ACAR, B. (2007). Bir Biçem Analizi,”Dışavurum ile Dışavurum’un Ayrımlaştırılması”, Artist Modern,İstanbul (83):49.
AKTAN, M.(2004). “Resim Sanatında Biçim Bozma Ve Doğaya Yeniden Biçim Verme”, Yüksek Lisans programı, Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyal Bilimler Enstitüsü Sanat Yönetimi, İstanbul,(40).
APPİGNANESİ, R. VE CHRİS, G.(1998). “Herkes İçin Postmodernizm”, İstanbul: Milliyet Yayınları
BAYAV, D. (2014). “Batı resminde mekanın ele alınışındaki değişimler, kübizmde mekanın irdelenmesi”, Edirne.
ERDOK, N.(1977). “Figüratif Resimde Bakış Diyalektiği ve Bakış- Espas İlişkisi”, İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Yayınları, İstanbul.
GOMBRICH, E.H.(1999). “Sanatın Öyküsü”,İstanbul: Remzi Kitabevi, İstanbul, 361,500.
GÜNSOY, F. (2012). “Ulus, Devlet ve Yurttaşlık: Fransa Modeli”, Uludağ Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Bursa, (23), 297-317.
GÜR, ŞENGÜL. Ö.(1996). “Mekan Örgütlenmesi”, Gür Yayıncılık, Trabzon, (1996).
HENSEL, M VE MENGES, A. VE HIGHT, C. (2009). “En route: Towards a Discourse on Heterogeneus Space beyond Modernist Space-Time and Post-Modernist Social Geography”, Hensel, M.; Menges, A.; Hight, C., Wiley-Academy,(2009).
KANAÇ, A.R.(2018). “Resimde Manipülasyon Bağlamında Mekan ve Figür”, Konya,(9).
MEGEP.(2007). “Meslekî Eğitim Ve Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi”, Ortak Alan Perspektif, Ankara.
KAVUKÇU M,2013,Kübizmden Günümüz Sanatına Nesnenin Seyri, Erzurum.
MORAN, L. (2003). “What is Installation Art, What is Series”, Press of Irish Modern Art Museum, İrlanda.
MORKOÇ, M. (2013). “Sanat Nesnesi Ve Mekan İlişkisi Üzerine Uygulamalar”, Ankara, 115.
SÖZEN, M. VE TANYELİ, U.(2001). “Sanat Kavram ve Terimleri Sözluğu”, Remzi Kitabevi, İstanbul.
ÖZGÜLTEKİN B. (2003).“Marmara üniversitesi resim iş öğretmenliği doktora programı kompozisyon dersi notları”, İstanbul,
ÖZSEZGİN K. (1988). “Teknolojik Toplumlarda Sanat ve Sanatçı”, II. Ulusal Sanat Sempozyumu Bildiri Kitapçığı. Hacettepe Üniversitesi. Ankara, (162).
TUNALI İ.(1992). “Felsefenin Işığında Modern Resim”, Remzi Kitabevi, İstanbul, (121).
TURAN S.(2016). “Çift Kaçış Noktalı Perspektif”, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Pedagojik Formasyon Eğitim Programı Resim-İş Eğitimi Anabilim Dalı Ders Planı, Bursa,
YERCE,N.E.(2007). “Enstalasyon ve Mekânı”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, (7).