BT ÇALIŞANLARININ YENİLİKÇİ DAVRANIŞLARININ DEMOGRAFİK ÖZELLİKLER AÇISINDAN İNCELENMESİ

Bu çalışmada, bilişim teknolojileri (BT) çalışanlarının yenilik yapma davranışlarının bazı demografik özelliklere göre farklılık gösterip göstermediğinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla İstanbul’daki BT çalışanlarına bazı demografik soruların yanında Yenilikçi Davranış Anketi uygulanmıştır. Verilerin analizinde; güvenilirlik analizi, açıklayıcı faktör analizi (AFA), doğrulayıcı faktör analizi (DFA) ve tek yönlü varyans analizi teknikleri kullanılmıştır. AFA ile incelenen ölçeğin geçerliliği DFA ile de doğrulanmıştır. Ölçeğin BT çalışanlarının yenilikçi davranışını ölçmek için kullanılabileceğine karar verilmiştir. Ayrıca ölçeğin oldukça güvenilir olduğu görülmüştür (Cronbach Alpha katsayısı = 0.932). Araştırma sonucunda, BT çalışanlarının yenilikçi davranışının cinsiyet (p = 0.030) ve uzmanlık alanına (p = 0.008) göre anlamlı farklılık gösterdiği, yaş (p = 0.102), medeni durum (p = 0.633), eğitim durumu (p = 0.840) ve mesleki deneyime (p = 0.536) göre farklılık göstermediği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Yenilikçi Davranış, DFA, Demografik Özellikler

Investigation of IT Employees' Innovative Behaviors in Terms of Demographic Characteristics

In this study, it is aimed to determine whether the innovation behaviors of information technology (IT) employees differ according to some demographic characteristics. Innovative Behaviour Survey as well as some demographic questions have been implemented to IT employees who in İstanbul for this purpose. Reliability analysis, exploratory factor analysis (EFA), confirmatory factor analysis (CFA) and one-way anova analysis techniques have been used along data analysis process. The validity of the scale examined by EFA was confirmed by CFA also. It was decided that the scale could be used to measure the innovative behavior of IT employees. In addition, the scale was found to be highly reliable (Cronbach Alpha coefficient = 0.932). As a result of the study, while it was found that IT employees innovative behaviors were significantly different according to gender (p = 0.030) and expertise area (p = 0.008), it was determined that they did not differ according to age (p = 0.102), marital status (p = 0.633), educational level (p = 0.840) and occupational experience (p = 0.536).

Keywords:

Innovative Behaviour, CFA, Demographic Characteristics,

PDF

___

AGBIM, K. C. (2013). The impact of organizational structure and leadership styles on innovation. IOSR Journal of Business and Management (IOSR-JBM), 6(6), 56-63.
AKKOÇ, İ., TURUNÇ, Ö. ve ÇALIŞKAN, A. (2011). Gelişim kültürü ve lider desteğinin yenilikçi davranış ve iş performansına etkisi: iş-aile çatışmasının aracılık rolü: Sağlık sektöründe bir araştırma. “İşGüç” Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 13(4), 83-114.
ASLAN, İ. ve ÇINAR, O. (2018). Measuring the Effectiveness and Innovative Capability of Bingöl University and Atatürk University. BAKIRCI, F., HEUPEL, T., KOCAGÖZ, O. ve ÖZEN, Ü. (Ed.), German-Turkish Perspectives on IT and Innovation Management: Challenges and Approaches, (s. 377-402), Springer.
BASIM, H. N., KORKMAZTÜRK, H. ve TOKAT, A. O. (2008). Çalışanların öz yeterlilik algılamasının yenilikçilik ve risk alma üzerine etkisi: Kamu sektöründe bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 121-130.
CARNEIRO, A. (2000). How does knowledge management influence innovation and competitiveness?. Journal of Knowledge Management, 4(2), 87-98.
CEYLAN, A. ve ÖZBAL, S. (2005). Yenilikçi iş davranışı ve çalışanların adalet algıları arasındaki ilişkiler üzerine bankacılık sektöründe yapılan bir çalışma. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, (32), 167-184.
ÇALIŞKAN, A. (2013). İç odaklı örgüt kültürünün yenilikçi davranışa etkisinde personel güçlendirmenin aracılık rolü. “İşGüç” Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 15(1), 88-112.
ÇALIŞKAN, A. ve AKKOÇ, İ. (2012). Girişimci ve yenilikçi davranışın iş performansına etkisinde çevresel belirsizliğin rolü. Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 1-29.
ÇALIŞKAN, A., AKKOÇ, İ. ve TURUNÇ, Ö. (2011). Örgütsel performansın artırılmasında motivasyonel davranışların rolü: Yenilikçilik ve girişimciliğin aracılık rolü. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(3), 363-401.
DE SPIEGELAERE, S., VAN GYES, G. ve HOOTEGEM, G. V. (2012). Mainstreaming Innovation in Europe: Findings on employee innovation and workplace learning from Belgium. Lifelong Learning in Europe (LLinE), 17(4), 1-20.
EISENBERGER, R., FASOLO, P. ve DAVIS-LAMASTRO, V. (1990). Perceived organizational support and employee diligence, commitment, and innovation. Journal of Applied Psychology, 75(1), 51-59.
EROĞLU, A., TOPÇU, M. K. ve BASIM, H. N. (2014). Bireylerin yenilikçi davranış algılamalarının çalışma arkadaşları ile çatışma ve işten ayrılma niyeti üzerine etkileri. 22. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi.
HA, Y. (2010). Mediating effects of social support on the relationship between organizational justice and employees' innovative behavior in hotel firms. The Journal of the Korea Contents Association, 10(10), 368-377.
HOLMAN, D., TOTTERDELL, P., AXTELL, C., STRIDE, C., PORT, R., SVENSSON, R. ve ZIBARRAS, L. (2012). Job design and the employee innovation process: The mediating role of learning strategies. Journal of Business and Psychology, 27(2), 177-191.
IŞIK, C. ve MERİÇ, S. (2015). Otel yöneticilerinin bireysel yenilikçi kapsamında değerlendirilmesi: Van ili örneği. Girişimcilik ve İnovasyon Yönetimi Dergisi, 4(1), 1-16.
JANSSEN, O. (2000). Job demands, perceptions of effort-reward fairness, and innovative work behavior. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 73(3), 287-302.
JONG, J. P. J. D. ve HARTOG, D. N. D. (2007). How leaders influence employees’ innovative behaviour. European Journal of Innovation Management, 10(1), 41-64.
KARAGÖZ, Y. Ve AĞBEKTAŞ, A. (2016). Yapısal eşitlik modellemesi ile yaşam memnuniyeti ölçeğinin geliştirilmesi; Sivas ili örneği. Bartın Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 13(7), 274-290.
KNOL, J. ve VAN LINGE, R. (2009). Innovative behaviour: The effect of structural and psychological empowerment on nurses. Journal of Advanced Nursing, 65(2), 359-370.
ÖNHON, Ö. (2016). The Relationship Between Organizational Climate for Innovation and Employees’ Innovative Work Behavior; The Mediating Effects of Leadership Behavior; Ict Sector in Turkey, İşletme Bilim Dalı Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
ÖZER, G. ve AKÇA, Y. (2007). Yenilikçi özelliklerin, kurumsal kaynak planlaması uygulama başarısına ve algılanan organizasyonel performans üzerine etkisi. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 3(5), 53-70.
REUVERS, M., VAN ENGEN, M. L., VINKENBURG, C. J. ve WILSON-EVERED, E. (2008). Transformational leadership and innovative work behaviour: Exploring the relevance of gender differences. Creativity and Innovation, 17(3), 227-244.
SCHERMELLEH-ENGEL, K., MOOSBRUGGER, H. ve MULLER, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23-74.
SHUNLONG, X. ve WEIMING, Z. (2012). The relationships between transformational leadership, LMX, and employee innovative behavior. Journal of Applied Business and Economics, 13(5), 87-96.
ŞİMŞEK, Ö. F. (2007). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş: Temel İlkeler ve LISREL Uygulamaları. Ekinoks Yayıncılık, Ankara.
TABAK, A., ERKUŞ, A. ve MEYDAN, C. H. (2010). Denetim odağı ve yenilikçi birey davranışları arasındaki ilişkiler: Belirsizliğe tolerans ve risk almanın aracılık etkisi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 159-176.
TAVŞANCIL, E. (2002). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. Nobel Yayınları, Ankara.
TURGUT, E. ve BEGENİRBAŞ, M. (2013). Çalışanların yenilikçi davranışları üzerinde sosyal sermaye ve yenilikçi iklimin rolü: Sağlık sektöründe bir araştırma. KHO Bilim Dergisi, 23(2), 101-124.
TURGUT, E. ve BEGENİRBAŞ, M. (2014). İlişkisel sosyal sermayenin yenilikçi davranışa etkisinde örtülü bilgi paylaşımı davranışının aracılık rolü: Sigortacılık sektöründe bir araştırma. Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 7(1), 146-160.
UNSWORTH, K. L., BROWN, H. ve MCGUIRE, L. (2000). Employee innovation: the roles of idea generation and idea implementation. Presented at the Annual Conference of the Society for Industrial and Organizational Psychology, New Orleans.
ZHOU, J., MA, Y., CHENG, W. ve XIA, B. (2014). Mediating role of employee emotions in the relationship between authentic leadership and employee innovation. Social Behavior and Personality, 42(8), 1267-1278.