İdareye karşı Fransız idare yargıcına bir injonction yetkisinin verilmesi, bir hukuki “kültür” değişikliğine sebebiyet veriyorsa, çağdaş yargı anlayışının geniş alanına ve toplum nezdindeki rolüne uygun bir yerde durduğunu göstermektedir. Bir “yargıçlar hükümeti”110 riskini çağrıştırması doğru değildir, sadece, idare yargıcının görevini, bir çok imtiyazlardan yararlanan idare karşısında eğilmeden yapabilmesinden ibarettir. Adaletin yüzyıllık görünümünde, kılıncın, terazinin her iki kefesinde de yer almasıdır söz konusu olan.